- Ο επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης στις 3—5—1964, μιλώντας για τις σκοτεινές δυνάμεις που προχώρησαν και μέσα στην Εκκλησία έλεγε·
«…. Επολέμησα την μασονία που έχει θρονιάσει και μέσα στα πατριαρχεία…»
«Δυστυχώς και μέσα στην Εκκλησία μπήκε η μασονία. Διαβάστε παλαιότερες «ΣΠΙΘΕΣ» και θα το δείτε. Εγώ κατήγγειλα επίσημα με στοιχεία ότι και επίσκοποι και μητροπολίται και πατριάρχαι είναι μασόνοι… Για να γίνεις δεσπότης ή πρέπει να περάσεις από τα σκαλοπάτια της μασονίας ή άμα δεν περάσεις, -γιατί δεν είναι όλοι οι δεσποτάδες μασόνοι-, όμως είναι γεγονός ότι υπάρχουν τέτοιοι ύποπτοι στην Εκκλησία. Δεν ανακοινώνουν τα ονόματά τους όσο ζουν, άμα πεθάνουν τότε τους φανερώνουν. Εμείς όμως τους ξέρουμε και τους παρακολουθούμε.
Για να γίνεις δεσπότης σήμερα ή πρέπει να κάνεις τούμπα μέσα στην στοά των μασόνων και να προσκυνήσεις τον διάβολο· Τι διαβολο-δεσπότης θα γίνεις; Ή θα επιτρέψει η μασονία να γίνεις εάν δεν την πολεμάς και έχεις ευγένεια απέναντί της. Γι’ αυτό βλέπεις όλοι αυτοί που είναι υποψήφιοι δεσποτάδες σιωπούν, κανείς τους δεν μιλά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ξέρουν πολύ καλά ότι θα τους φάει το φίδι.
Μωρέ χίλιες φορές διάκονος, χίλιες φορές καλόγερος και να φωνάζω μέρα νύκτα ότι είστε σατανάδες, παρά να με δώστε μήτρες και μπαστούνες. Και αν με κάνετε δεσπότη, τί θα γίνει; Σας τα χαρίζω όλα βρε διαβόλοι.
Ο Δουλγέρης που ήταν ένας φωστήρας, ένας ήλιος, -δεν υπήρχε πιο μορφωμένος και πιο ικανός και πιο δυνατός και δραστήριος ιεροκήρυκας-, και όμως δεν έγινε επίσκοπος. Εψηφίστηκε κάτω στην Κύπρο επίσκοπος. Μαζευτήκαν όλοι οι μασόνοι και είπαν· Ο Δουλγέρης επίσκοπος; Μας έφαγε. Αν γίνει αυτός δεσπότης θα μας σβήσει. Είπαν όχι οι μασόνοι και δεν τον έκαναν επίσκοπο· πέθανε ιερομόναχος… Υπό διωγμό.
Και μέσα στην Εκκλησία η μασονία…»
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=50
Προδοσία της Ορθοδόξου Πίστεως
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-content/uploads/2008/09/prodosia.pdf
Ο Οικουμενισμός
http://www.alopsis.gr/alopsis/oikoumen.htm
ΚΟΥΡΕΛΟΥΔΕΣ
Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος στην Παγκόσμιο Διάσκεψη Θρησκείας & Ειρήνης στην Riva del Garda της Ιταλίας στις 4-11-1994
Περιοδικό «Ορθοδοξία» τ. Οκτωβρίου- Δεκεμβρίου 1994, σ.745-754
ΑΛΑΘΗΤΟ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ
Προδοσία της Ορθοδόξου Πίστεως
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-content/uploads/2008/09/prodosia.pdf
Ο Οικουμενισμός
http://www.alopsis.gr/alopsis/oikoumen.htm
ΚΟΥΡΕΛΟΥΔΕΣ
«Πρέπει να συντελέσουμε όλοι μας στην προώθηση των πνευματικών αρχών του Οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης. Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάντες και Εβραίοι. Μουσουλμάνοι και Ινδοί, Βουδιστές και Κομφουκιανοί, ήλθε ο καιρός όχι απλώς για προσέγγιση, μά για μια συμμαχία και συλλογική προσπάθεια για να οδηγήσουμε τον κόσμο μας μακριά από τους ψεύτικους προφήτες του εξτρεμισμού και της μη ανοχής».
Περιοδικό «Ορθοδοξία» τ. Οκτωβρίου- Δεκεμβρίου 1994, σ.745-754
ΑΛΑΘΗΤΟ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ
Πλανήθηκαν από τον διάβολο(!) οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, υποστηρίζει ο κ. Βαρθολομαίος
Φιλορθόδοξος Ένωσις Κοσμάς Φλαμιάτος Έδρα: Βασ. Ηρακλείου 30, 546 24 Θεσσαλονίκη, Τηλ. 697-2176314, Αλληλογραφία: Τ.Θ. 135, 421 00 Τρίκαλα Τα Μέλη της Eνώσεως Ανήκουν σε Ιερές Μητροπόλεις της Eκκλησίας της Eλλάδος Αποκαλύπτουμε, στο ευρύτερο κοινό αποσπάσματα από την προσφώνηση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, κατά τη θρονική εορτή του Πατριαρχείου στις 30.11.1998 προς την παπική αντιπροσωπεία, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Καρδινάλιος William Η. Keeler. Το πλήρες κείμενο δημοσιεύεται στο περιοδικό του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως«Επίσκεψις» [αρ. τεύχους 563 (1998), σελ. 4-8]. Επιχειρήθηκε να διασκεδαστεί η αλγεινή εντύπωση της βλασφήμου διατυπώσεως ως παραδρομής ή λαθεμένης αποδόσεώς της, αλλά ολόκληρο το κείμενο διαπνέεται από το εωσφορικό πνεύμα της. Παραθέτουμε δε στο τέλος, σε αντιδιαστολή, χωρία εκ του Ιερού Ευαγγελίου και των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Ο καλοπροαίρετος και ορθοδόξως φρονών αναγνώστης ας βγάλει τα συμπεράσματά του. «Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε William Η. Keeler και λοιποί εν Χριστώ αδελφοί οι αποτελούντες την Αντιπροσωπείαν της Εκκλησίας Ρώμης, […] »Την πάλην ταύτην [μεταξύ του καλού και του κακού] θεωρούντες εν τη διαρρευσάση περιόδω των δύο χιλιετιών, βλέπομεν ότι, ατυχώς ο πονηρός όφις κατόρθωσε να ενσπείρη διχόνοιαν και αμφισβητήσεις και πλάνας ακόμη και μεταξύ των διαδόχων των Αγίων Αποστόλων,εις τρόπον ώστε η υπό του Κυρίου αποκαλυφθείσα αλήθεια να έχη εν πολλοίς καταστή αντικείμενον ερίδων και διενέξεων και ανθρωπίνων επινοήσεων, δηλαδή να έχη υποταχθή εις την ανθρωπίνην θέλησιν, αντί να φωτίζη και κατευθύνη αυτήν. »Η ευθύνη δια την κατάστασιν ταύτην βαρύνει ασφαλώς ημάς τους ανθρώπους και περισσότερον ημάς τους Επισκόπους, οι οποίοιεγκατεμείξαμεν τα ίδια θελήματα και τας προσωπικάς ημών εκτιμήσεις εις τα του Θεού και ούτω κατεστήσαμεν δυσδιάκριτον το μέρος της θείας αληθείας, το ευρισκόμενον εις το συνονθύλευμα των ποικίλων απόψεων, τας οποίας προβάλλομεν εις τα κηρύγματα ημών ως θέλημα του Θεού και ως αποκεκαλυμμένην θείαν αλήθειαν. […] Αριστερά: Ο παπικός Καρδινάλιος κύριος William H. Keeler. Δεξιά: Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος. »Είναι απολύτως απαραίτητον να κηρύξωμεν τον αυτόν λόγον. Διότι ο κόσμος, προς τον οποίον απευθυνόμεθα, βλέπων ημάς διχασμένους και διαφωνούντας, δυσπιστεί προς τους λόγους ημών και ευλόγως υπολαμβάνει ότι ομιλούμεν αφ’εαυτών και ουχί εκ Θεού. […] Προβάλλοντες ημείς τας ημετέρας διδασκαλίας μετά του λόγου του Θεού, ακουσίως κρύπτομεν τον τελευταίον εντός των απόψεων ημών και κατ’ανάγκην θα κατακριθώμεν υπό του Κυρίου, του Οποίου εκλήθημεν συνεργοί, ως κρύψαντες το υπ’Αυτού εμπιστευθέν ημίν πολύτιμον τάλαντον, ήτοι τον λόγον Αυτού, υπό τον χουν της χοϊκής ημών υπάρξεως. […] »Η συναίσθησις της βαρείας ημών ευθύνης ταύτης οφείλει να κατευθύνη ημάς προς μίαν σύντονον και επίπονον και αδιάκοπον προσπάθειαν προς επίτευξιν της ενότητος ημών εν τη πίστει, εν τω συνδέσμω της ειρήνης. Η μετάνοια ημών δια το παρελθόν είναι απαραίτητος. Δεν πρέπει να σπαταλήσωμεν τον χρόνον εις αναζητήσεις ευθυνών. Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλ’οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων. »Χρειάζεται τόλμη και γενναιότης και ταπείνωσις, διότι αν και δεν διεπράξαμεν ημείς τα σφάλματα, έχομεν αλλοιωθή την εξ αυτών αλλοίωσιν και αποτελούμεν ζύμην αναπαράγουσαν αυτά. Η εντολή του Κυρίου δια του Αποστόλου Παύλου είναι σαφής: “Εκκαθάρατε ουν την παλαιάν ζύμην, ίνα ήτε νέον φύραμα” (Α΄Κορ. 5,7). […] »Γνωρίζομεν τας δυσχερείας, τας οποίας αντιμετωπίζει εκάστη Εκκλησία ένεκα της ανεπαρκούς και συχνάκις εσφαλμένης κατηχήσεως των μελών αυτής, αδυνατούντων να παραδεχθούν ως σφάλμα το παραδοθέν αυτοίς υπό των πατέρων αυτών ως αλήθειαν. Εν τούτοις πιστεύομεν ότι οφείλομεν να κηρύσσωμεν την αλήθειαν, τον Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον και όχι κατάγοντα κοσμικάς νίκας κατά αδελφών. Δια τούτο επιμένομεν εις τον διάλογον και την δια τούτου επικοινωνίαν και συγκαταβαίνομεν πολλάκις, παρεξηγούμενοι υπό των ιδίων, εις τας πρακτικάς δυσχερείας των αδελφών ημών, των εξ άλλης παραδόσεως προερχομένων. Ελπίζομεν εις την επίτευξιν του ποθουμένου, διότι αγαπώμεν. […] »Είθε να αξιώση ημάς ο Κύριος να ίδωμεν και την ανάστασιν της ενότητος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας Αυτού. Αμήν». ----------------------------------------------------------------------------------------------------- ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ «Προσέχετε λοιπόν ο καθένας σας τον εαυτό του καθώς και όλο το ποίμνιο στο οποίο το Πνεύμα το Άγιο σας έθεσε επισκόπους, για να ποιμαίνετε την εκκλησία του Κυρίου και Θεού, που την απέκτησε με το ίδιο του το αίμα. Γιατί εγώ ξέρω τούτο, ότι μετά τη δική μου επίσκεψη θα εισβάλουν άναμεσά σας λύκοι επικίνδυνοι, που δεν θα σπλαχνίζονται καθόλου το ποίμνιο. Και από εσάς τους ίδιους θα παρουσιαστούν ορισμένοι άνδρες που θα διδάσκουν διαστρεβλωμένη την αλήθεια, με σκοπό να παρασύρουν τους μαθητές για να τους ακολουθήσουν» (Ευαγγελιστής Λουκάς, Πράξεις: 20, 28-30). «Όποιος παραβαίνει τη διδαχή του Xριστού και δεν μένει σταθερά σ'αυτήν, αυτός δεν έχει τον Θεό. Όποιος παραμένει σταθερά στη διδαχή του Xριστού, αυτός έχει και τον Πατέρα και τον Υιό. Aν σας επισκέπτεται κάποιος και δεν διδάσκει αυτήν τη διδαχή, μην τον δέχεστε στο σπίτι σας και μην τον καλωσορίζετε. Γιατί στην πραγματικότητα, όποιος τον καλωσορίζει, γίνεται συμμέτοχος στα έργα αυτού τα πονηρά» (Ευαγγελιστής Ιωάννης, Β΄Επιστολή Ιωάννου: 1, 9-11). ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ «Ούτος ο επάρατος όφις δια των αυτώ πειθηνίων Λατίνων περί Θεού καινάς εισφέρει φωνάς». [Μετάφραση: Πάλι ο καταραμένος όφις (= ο Διάβολος) δια των πειθηνίων οργάνων του, των παπικών, καινούργιες περί Θεού εισάγει διδασκαλίες]. («Λόγοι αποδεικτικοί περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος», Λόγος α΄). ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ «Οι Λατίνοι αιρετικοί είσιν άρα, και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν» (Ι. Καρμίρη, Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τομ. 1, σελ. 423-425). ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ «Ιδού κυρίως ο λόγος, δι’όν οι Παπικοί πνέουσι μένεα κατά του Φωτίου έτι και νυν και δικαίως. Πρώτον, διότι η στάσις του απέκρουσε την δυτικήν επιδρομήν εν τη Ανατολή, και έσωσεν αυτήν της παπικής πλάνης και καταδυναστείας, και δεύτερον διότι κατεδίκασε δια συνοδικής αποφάσεως την προσθήκην του Filioque, ην ούτοι εποιήσαντο εν τω Συμβόλω της Πίστεως και έθηκεν υπό αφορισμόν τους δράστας. Εάν δεν υπήρχε Φώτιος, αληθώς δεν θα υπήρχε σχίσμα, αλλά δεν θα υπήρχε και Ελληνισμός και Ορθοδοξία, αλλά πνευματική δουλεία και φρόνημα θρησκευτικόν και εθνικόν πεπλανημένον»(Αγίου Νεκταρίου, «Τίνες οι λόγοι της μήνιδος των Δυτικών κατά του Φωτίου»). |
O ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, ΣΧΕΤΙΚΟΠΟΙΕΙ
ΤΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ “ΘΕΟΣ”, “ΑΛΗΘΕΙΑ”, “ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ” ΚΑΙ «ΚΑΤΑΡΓΕΙ»
ΤΗΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
«Πορευθέντες μαθητεύσατε (=εκχριστιανίσετε) πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν»
(Ματθ. 28:19-20). ]
Υπάρχει και το: «Πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τη κτίσει. Οπιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται»
(Μαρκ. 16:16)
Ιησούς Χριστός
ΚΑΤΑ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ»
«Η Ορθόδοξος Εκκλησία δενεπιδιώκει να πείση τους άλλους περί συγκεκριμένης τινός αντιλήψεως τηςαληθείας η της αποκαλύψεως, ούτεεπιδιώκει να τους μεταστρέψη εις συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως. […]
Οποτεδήποτε οι άνθρωποι αντιδρούν εις τας τοποθετήσεις και τα πιστεύω των άλλων με βάσιν τον φόβον και την αυτοδικαίωσιν, παραβιάζουν το θεόσδοτον δικαίωμα και την ελευθερίαν των άλλων να γνωρίσουν τον Θεόν και τον συνάνθρωπόν των με τρόπον που προσιδιάζει εις την ταυτότητά των ως λαών»
Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος
( Από μήνυμα που έστειλε στην «Παγκόσμια Διάσκεψη ενάντια στο ρατσισμό» το 2001 στη Νότια Αφρική. Βρίσκεται και στην ιστοσελίδα τηςΟρθόδοξης Εκκλησίας της Εσθονίας: www.orthodoxa.org/GB/patriarchate/speech/statement.htm (ἀγγλικά,))
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=10267
O ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 630 ΠΑΤΕΡΕΣ
ΤΗΣ Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΤΟΝ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΙΣΜΟ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ:
[Ἀπευθυνόμενος σέ “ἱεράρχες” τῆς Ἀρμενικῆς, Αἰθιοπικῆς καί Συριακῆς Κοινότητας, στίς 26-10-2009, στή Νέα Ὑόρκη]
- «Ὁ θεολογικός διάλογος μεταξύ τῶν δύο Χριστιανικῶν Οἰκογενειῶν μας ―πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί οἱ Ἀρχαῖες Ἀνατολικές Ἐκκλησίες [=οἱ Μονοφυσίτες]― ἔβαλε καί ἐπισήμως ἕνα τέλος στίς παρεξηγήσεις τοῦ παρελθόντος. Δέν εἶναι ἡ θεολογία πού μᾶς χωρίζει. Μᾶλλον, εἴμαστε ἑνωμένοι στή δέσμευσή μας νά θέσουμε τά ποιμαντικά, λειτουργικά, ἐκκλησιαστικά ζητήματα στά ὁποία θά οἰκοδομήσουμε τήν ἑνότητά μας ὅλο καί περισσότερο».www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=816
ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ:
- «11η Ιουλίου: Κατά τήν ἡμέρα αὐτή, γίνεται ἀνάμνηση τοῦ θαύματος πού ἔγινε ἀπό τήν ἁγία Εὐφημία, ὅταν, κατά τήν ἐποχή τοῦ [Βασιλέως] Μαρκιανοῦ, συντάχθηκαν δύο τόμοι πού περιεῖχαν τόν ὅρο τῆς Συνόδου, πού ἔγινε στή Χαλκηδόνα [πρόκειται γιά τήν Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, τό 451 μ.Χ.] καί ἦταν ἕνας [τόμος] τῶν Ὀρθοδόξων καί ἕνας τῶν Μονοφυσιτῶν. Γιά νά πάψει λοιπόν ἡ ἔριδα μεταξύ τῶν δύο πλευρῶν, ἀποφασίστηκε νά τεθοῦν καί οἱ δύο τόμοι μέσα στή λάρνακα τῆς ἁγίας Εὐφημίας, γιά νά φανεῖ ποιόν ἀπό τούς δύο θά δεχτεῖ ἡ Ἁγία. Μετά τήν ἀποσφράγιση τῆς λάρνακας, βρέθηκε ὁ μέν τῶν αἱρετικῶν τόμος στά πόδια τῆς Ἁγίας πεταμένος, ὁ δέ τῶν ὀρθοδόξων στό στῆθος της». www.saint.gr/2119/saint.aspx
Ἀπολυτίκιο Ἁγίας Εὐφημίας:
[Ἦχος γ'. Θείας πίστεως]
«Λίαν εὔφρανας, τούς Ὀρθοδόξους, καί κατῄσχυνας τούς κακοδόξους, Εὐφημία Χριστοῦ καλλιπάρθενε. Τῆς γάρ Τετάρτης Συνόδου ἐκύρωσας ἅ οἱ Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος».
«Λίαν εὔφρανας, τούς Ὀρθοδόξους, καί κατῄσχυνας τούς κακοδόξους, Εὐφημία Χριστοῦ καλλιπάρθενε. Τῆς γάρ Τετάρτης Συνόδου ἐκύρωσας ἅ οἱ Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος».
_______________
______________
Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης:
«[Τούς αἱρεσιάρχες τῶν Ἀντιχαλκηδονίων - Μονοφυσιτών] τόσοι ἅγιοι Πατέρες πού εἶχαν θεῖο φωτισμό καί ἦταν σύγχρονοί τους “δέν τούς κατάλαβαν καί τούς παρεξήγησαν”, καί ἐρχόμαστε ἐμεῖς μετά ἀπό τόσους αἰῶνες νά διορθώσουμε τούς ἁγίους Πατέρες; Ἀλλά καί τό θαῦμα τῆς ἁγίας Εὐφημίας δέν τό ὑπολογίζουν; Καί αὐτή “παρεξήγησε” τόν τόμο τῶν αἱρετικῶν; Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι καράβι τοῦ κάθε ἐπισκόπου νά κάνει ὅ,τι θέλει».
[Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἅγιον Ὅρος 2004, σ. 690-691]
[Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἅγιον Ὅρος 2004, σ. 690-691]
ΦΙΛΟΣ ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΩΤΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ,
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟN ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
Νέα Υόρκη, 28η Οκτωβρίου 2009.
Περιχαρής ο Οικουμενικός Πατριάρχης παραλαμβάνει το βραβείο «Μακκαβαίων» με το οποίο τον «τίμησε» η εβραϊκή Συναγωγή της πόλης.
Αμέσως μετά, εκφώνησε θερμό λόγο.
Περιχαρής ο Οικουμενικός Πατριάρχης παραλαμβάνει το βραβείο «Μακκαβαίων» με το οποίο τον «τίμησε» η εβραϊκή Συναγωγή της πόλης.
Αμέσως μετά, εκφώνησε θερμό λόγο.
***
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ:
«Ραββίνε Schneier, λίαν ηγαπημένε φίλε, διακεκριμένοι ηγέται της Εβραϊκής κοινότητος,σαλόμ [=«ειρήνη σε σας», στα εβραϊκά].
Είναι μεγάλη χαρά δι’ ημάς να έχωμεν την δυνατότητα να επισκεφθώμεν αυτήν την ευλογημένην Συναγωγήν του Park East.
Η επίσκεψις ημών ενταύθα είναι τι περισσότερον μιας απλής τυπικότητος. Υπερβαίνει την απλήν φιλόφρονα επίσκεψιν ενός Χριστιανού ηγέτου εις ένα Εβραίον ηγέτην».
Η επίσκεψις ημών ενταύθα είναι τι περισσότερον μιας απλής τυπικότητος. Υπερβαίνει την απλήν φιλόφρονα επίσκεψιν ενός Χριστιανού ηγέτου εις ένα Εβραίον ηγέτην».
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ:
(«Λόγοι Κατά Ἰουδαίων» από μετάφραση. Εκδόσεις «Ο Λόγος», Αθήναι 1975)
● «Κι απ’ οποιοδήποτε χάνι ο χώρος της Συναγωγής είναι πιο εξευτελιστικός. Κι αυτό γιατί δεν είναι των ληστών κι απατεώνων μόνο, αλλά και των δαιμόνων καταφύγιο, κι όχι μόνο οι Συναγωγές μα πιο πολύ οι ίδιες οι ψυχές των Ιουδαίων. [Λόγος Α' §δ']
● Να αποφεύγετε λοιπόν τις συγκεντρώσεις τους και τις Συναγωγές τους,… [Λόγος Α' §ε']
● …δεν τρομάζεις με το να έρχεσαι και να κοινωνείς από την αγία τράπεζα και να παίρνεις μέρος στην κοινωνία του τιμίου αίματος συ που επικοινώνησες μ’ εκείνους πού έχυσαν το αίμα του Χριστού; Δεν ανατριχιάζεις, δε φοβάσαι που έκανες τέτοιες παρανομίες; [Λόγος Β' §γ']
● Εκείνοι σταύρωσαν το Χριστό που εσύ προσκυνείς. Πώς λοιπόν πηγαίνεις σ’ εκείνους τους φονιάδες; [Λόγος Δ' §γ']
● Τί τρέχεις να δεις στη συναγωγή των θεομάχων Ιουδαίων; Πρέπει να κάθεσαι στην οικία σου και ν’ αναστενάζεις για εκείνους και να δακρύζεις, γιατί αντιμάχονται το πρόσταγμα του Θεού, γιατί έχουν το διάβολο μαζί τους που χορεύει. [Λόγος Δ' §ζ']
● …ακολουθείς αυτούς που αγωνίζονται πεισματικά πάντοτε να κάνουν και να λένε όσα αντίκεινται στους νόμους του Θεού και τρέχεις στις συναγωγές τους; Και δε φοβάσαι μήπως πέσει κεραυνός από ψηλά και σου κάψει το κεφάλι;[…] …τρέχεις να πας εκεί όπου, υβρίζεται ο Πατέρας, βλασφημείται ο Υιός και δεν γίνεται παραδεκτό το άγιο και ζωοποιό Πνεύμα; Και δε φοβάσαι ούτε ανατριχιάζεις με το να οδηγής τον εαυτό σου στους βέβηλους κι ακάθαρτους εκείνους τόπους; Ποια δικαιολογία θα έχεις και πώς θα συγχωρηθής όταν, με τη θέληση σου, σπρώχνεις τον εαυτό σου στο γκρεμό; [Λόγος ΣΤ' §στ']
● Αυτό πρέπει να φοβάστε, μήπως την ημέρα εκείνη ακούσετε από Εκείνον που πρόκειται να σας κρίνει: “Πηγαίνετε, δε σας γνωρίζω. Γιατί συναναστραφήκατε εκείνους που με σταύρωσαν” [Λόγος ΣΤ' §ζ']»
● Να αποφεύγετε λοιπόν τις συγκεντρώσεις τους και τις Συναγωγές τους,… [Λόγος Α' §ε']
● …δεν τρομάζεις με το να έρχεσαι και να κοινωνείς από την αγία τράπεζα και να παίρνεις μέρος στην κοινωνία του τιμίου αίματος συ που επικοινώνησες μ’ εκείνους πού έχυσαν το αίμα του Χριστού; Δεν ανατριχιάζεις, δε φοβάσαι που έκανες τέτοιες παρανομίες; [Λόγος Β' §γ']
● Εκείνοι σταύρωσαν το Χριστό που εσύ προσκυνείς. Πώς λοιπόν πηγαίνεις σ’ εκείνους τους φονιάδες; [Λόγος Δ' §γ']
● Τί τρέχεις να δεις στη συναγωγή των θεομάχων Ιουδαίων; Πρέπει να κάθεσαι στην οικία σου και ν’ αναστενάζεις για εκείνους και να δακρύζεις, γιατί αντιμάχονται το πρόσταγμα του Θεού, γιατί έχουν το διάβολο μαζί τους που χορεύει. [Λόγος Δ' §ζ']
● …ακολουθείς αυτούς που αγωνίζονται πεισματικά πάντοτε να κάνουν και να λένε όσα αντίκεινται στους νόμους του Θεού και τρέχεις στις συναγωγές τους; Και δε φοβάσαι μήπως πέσει κεραυνός από ψηλά και σου κάψει το κεφάλι;[…] …τρέχεις να πας εκεί όπου, υβρίζεται ο Πατέρας, βλασφημείται ο Υιός και δεν γίνεται παραδεκτό το άγιο και ζωοποιό Πνεύμα; Και δε φοβάσαι ούτε ανατριχιάζεις με το να οδηγής τον εαυτό σου στους βέβηλους κι ακάθαρτους εκείνους τόπους; Ποια δικαιολογία θα έχεις και πώς θα συγχωρηθής όταν, με τη θέληση σου, σπρώχνεις τον εαυτό σου στο γκρεμό; [Λόγος ΣΤ' §στ']
● Αυτό πρέπει να φοβάστε, μήπως την ημέρα εκείνη ακούσετε από Εκείνον που πρόκειται να σας κρίνει: “Πηγαίνετε, δε σας γνωρίζω. Γιατί συναναστραφήκατε εκείνους που με σταύρωσαν” [Λόγος ΣΤ' §ζ']»
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΟΤΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ, ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΟ.
Στη φωτογραφία ο οικουμενιστής πατριάρχης Βαρθολομαίος
σε μια διαθρησκειακή συνάντηση στην Κωνσταν/πολη (2004)
σε μια διαθρησκειακή συνάντηση στην Κωνσταν/πολη (2004)
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ:
«Ο Θεός ευαρεστείται εις την ειρηνικήν συμβίωσιν των ανθρώπων και, μάλιστα, αυτών οι οποίοι Τον λατρεύουν ανεξαρτήτως των διαφορών, αι οποίαι υπάρχουν εις την πίστιν μεταξύ των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών»
(Από μήνυμα που έστειλε στους Μουσουλμάνους όλου του κόσμου επί τη ευκαιρία της θρησκευτικής εορτής του Ραμαζανίου. Από το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου κ. Νίκου Παπαδημητρίου από το “Flash” στις 16.12.2001)
«Οφείλομεν να διαχωρίσωμεν την πολιτικήν δράσιν από την θρησκευτικήν, ίνα μη συγχέωνται όσα πράττονται κατόπιν πολιτικών επιταγών, με όσα διδάσκονται υπό των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών μας. Δι’ αυτό παρακαλούμεν θερμώς εαυτούς και αλλήλους να δώσωμεν εις τους πιστούς μας και τον κόσμον όλον ανόθευτον το ειρηνοποιόν μήνυμα του ενός και μόνου αληθινού Θεού, ο Oποίος μας συνεκέντρωσεν εν τη αγάπη Του ενταύθα.
[…] Ημείς, οι πιστεύοντες εις ένα προσωπικόν Θεόν έχομεν την εμπειρίαν της αγάπης Αυτού και της ειρήνης, η οποία εγκαθίσταται εις την ψυχήν μας και πληροί και αναπαύει αυτήν, όταν αποκαθίσταται η κοινωνία των προσωπικών υπάρξεων του ταπεινού ανθρώπου και του μεγάλου Θεού».
(Από την ομιλία του στην «Α’ Διαθρησκειακὴ Συνάντηση των Βρυξελλών», απευθυνόμενος σε εκπροσώπους των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. Περ.«Επίσκεψις» του Πατριαρχείου, τεύχος 603, 31/12/2001)
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ:
*************************************************************************
«Εκείνοι [οι παλαιοί Μάρτυρες] διά την πίστιν της Αγίας Τριάδος εμαρτύρησαν; Και ούτοι [οι Νεομάρτυρες] ομοίως· εκείνοι διά το όνομα και την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έχυσαν το αίμα; Και ούτοι ομοίως· ίνα μη είπω ότι, ούτοι έχουσί τι περίσσότερον από εκείνους· καθ’ ότι εκείνοι μεν ηγωνίσθησαν κατά της πολυθεΐας, και ειδωλολατρείας, ήτις είναι μία προφανής ασέβεια, οπού δύσκολα ημπορεί να απατήση ένα λογικόν νουν, ούτοι δε ηγωνίσθησαν κατά της των αλλοπίστων μονοπροσώπου μονοθεΐας, ήτις είναι μία κεκρυμμένη ασέβεια οπού ευκόλως δύναται να απατήση το νουν»
(«Νέον Μαρτυρολόγιον, ήτοι Μαρτύρια των νεοφανών Μαρτύρων, των μετά την αλωσιν …», Αθήναι 1961, εκδοτικός οίκος «Αστήρ», σελ. 12)
ΑΣΕΒΕΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΕΣ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟ ∆ΑΜΑΣΚΗΝΟ
«ΑΓΙΟ» ΚΑΙ «ΣΠΟΥ∆ΑΙΟ» ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΗΣ COCA COLA, Η.Π.Α., 29.10.2009 (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)
ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΗΣ COCA COLA, Η.Π.Α., 29.10.2009 (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)
- «Αξιότιμοι Μουχτάρ και Δάφνη Κεντ [ο μουσουλμάνος Πρόεδρος της Coca Cola και η σύζυγός του] πoλυαγαπημένοι φίλοι και οικοδεσπότες… Αγαπητοί στον Κύριο […].
Αγαπητέ φίλε Μουχτάρ… γνωρίζουμε πως οι ηρωικές προσπάθειες των γονιών σου χάριν των εβραίων κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου δεν βασίζονταν σε κάποια θρησκευτική κοσμοαντίληψη αλλά στο σφαιρικό όραμα της αγάπης για όλους τους ανθρώπους και της αξίας κάθε ανθρώπινης ζωής.
Είθε ο Κύριος όλων να τους χαρίσει αιωνία ανάπαυση μαζί με τους Δικαίους κάθε γενεάς που έχουν φανεί ευάρεστοι σε Εκείνον […].
Ευχαριστώ. Παρακαλώ καθίστε.
Έχω ένα μικρό αναμνηστικό. Μικρό και σπουδαίο. Αναμνηστικό για την Δάφνη και τον Μουχτάρ. Αυτό είναι το Άγιο Κοράνιο. Το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων αδελφών μας» [χειροκροτήματα].
ΚΟΡΑΝΙΟ
«Κι είπαν οι Χριστιανοί ότι ο Μεσσίας ήταν γιός του Αλλάχ. Αυτά είναι λόγια που βγήκαν απ’ τα χείλη τους και που μιμούνται τα λόγια εκείνων που παλαιότερα αρνήθηκαν την Πίστη. Ας πέσουν στη καταστροφή που έχουν απομακρυνθεί από την Αλήθεια και στράφηκαν προς το ψεύδος!» (Σούρα 9 «ελ-Τέβμπε», §30).
«Ω! Οπαδοί της Βίβλου! Μη κάνετε κατάχρηση της θρησκείας σας, και μη λέτε για τον Αλλάχ τίποτε άλλο, παρά μόνο την αλήθεια. Ο Ιησούς Χριστός, ο γιος της Μαριάμ, δεν είναι περισσότερο από Απόστολος του Αλλάχ, κι ο Λόγος Του προς τη Μαριάμ, κι ένα Πνεύμα απ’ Αυτόν (τον Αλλάχ). Πιστεύετε λοιπόν στον Αλλάχ και στους Αποστόλους Του και μη λέτε «[Αγία] Τριάδα». Παραιτηθείτε, θα είναι το καλύτερο για σας» (Σούρα 4 «ελ-Νισά», §171).
ΑΛΛΑΧ: «Ω Ιησού, γιέ της Μαριάμ! Μήπως είπες στους ανθρώπους: “Λατρεύετε εμένα σαν Θεό εκτός απ’ τον Αλλάχ”»;
ΙΗΣΟΥΣ: «Δόξα σε Σένα! Ποτέ δεν θα έλεγα κάτι που δεν είχα δικαίωμα να πω. Κι αν έλεγα τέτοιο πράγμα, Εσύ θα το γνώριζες αμέσως. Γιατί ξέρεις τι κρύβει η καρδιά μου, ενώ εγώ δεν ξέρω τι υπάρχει στη δική Σου. Γιατί Εσύ είσαι ο Γνώστης όλων, όσα είναι κρυμμένα. Ποτέ δεν τους είπα τίποτε παραπάνω από όσα με διέταξες να πω: «Να λατρεύετε τον Αλλάχ, τον Κύριό μου και Κύριό σας»» (Σούρα 5 «ελ-Μάιντε», §72).
ΙΗΣΟΥΣ: «Δόξα σε Σένα! Ποτέ δεν θα έλεγα κάτι που δεν είχα δικαίωμα να πω. Κι αν έλεγα τέτοιο πράγμα, Εσύ θα το γνώριζες αμέσως. Γιατί ξέρεις τι κρύβει η καρδιά μου, ενώ εγώ δεν ξέρω τι υπάρχει στη δική Σου. Γιατί Εσύ είσαι ο Γνώστης όλων, όσα είναι κρυμμένα. Ποτέ δεν τους είπα τίποτε παραπάνω από όσα με διέταξες να πω: «Να λατρεύετε τον Αλλάχ, τον Κύριό μου και Κύριό σας»» (Σούρα 5 «ελ-Μάιντε», §72).
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
[Σχολιάζει το τελευταίο εδάφιο του Κορανίου:]
«Και γράφοντας [ο Μωάμεθ] πολλά άλλα τέτοια τερατολογήματα σ’ αυτό το σύγγραμμα [το Κοράνιο], που είναι για γέλια, καυχιέται ότι αυτό κατήλθε σ’ αυτόν από το Θεό!» («Περί αιρέσεων», ρα’, στίχοι 38-39, μετάφραση).
H «ΑΝΩΘΕΝ ΑΝΤΙΜΙΣΘΙΑ» ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΣΛΑΜ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗ ΤΟΥ,
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ
«Μετ’ αἰσθημάτων αγάπης και σεβασμού, απευθυνόμενος εις τους απανταχού της γης μουσουλμάνους, τα εγκάρδια συγχαρητήρια και τας καλλιτέρας ημών ευχάς επί τη ευκαιρία της λήξεως της νηστείας του Ραμαζανίου. Μετά την μακράν ταύτην περίοδον της νηστείας, ούσης και περιόδου περισυλλογής, προσευχής και φιλανθρωπίας, ήλθεν η στιγμή δι έκαστον μουσουλμάνον να εορτάση και να λάβη την άνωθεν δικαίαν αντιμισθίαν.
Εν τω πνεύματι της ειρήνης, της αγάπης και της κατανοήσεως ευχόμεθα υμίν άπαξ έτι ευλογημένον τον εορτασμόν, προσευχόμενοι όπως ο Παντοδύναμος Θεός χαρίζηται εις υμάς πάσαν πνευματικήν ευλογίαν άνωθεν, εν τη ελπίδι ότι ο κόσμος θα ζη ηνωμένος.
Εν τοις Πατριαρχείοις, τη 17η Σεπτεμβρίου 2009,
Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών,
† Βαρθολομαίος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως
ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
[Μαρτύρησε στο Βελιγράδι την 11η Ιουλίου 1722. Σε ερώτηση του δικαστή ποιά είναι η γνώμη του για τον Μωάμεθ, απάντησε]:
«Πλάνος ην, απατεών και δεύτερος από τον διάβολον· τούτον πρόδρομον του αντιχρίστου ομολογώ και ψευδοπροφήτην κηρύττω· ούτος μεν ευρισκόμενος πυρίναις αλύσεσι δεδεμένος και εν φλογί της κολάσεως δεινώς βασανιζόμενος, μετά τούς ὑπ’ αὐτοῦ ἱστάμενος, θρηνεί και οδύρεται την εαυτού απώλειαν· υμείς δε ως ανόητοι και πεπλανημένοι σέβεσθε και τιμάτε αυτόν, τον επί τόξω και μαχαίρα και πάση κακία κακώς βιώσαντα, και ήδη εν τη φλογί του Άδου αθάνατα πυρπολούμενον, καθώς Κύριος ο Θεός μου Ιησούς Χριστός εφανέρωσέ μοι περί αυτού και όλου του πεπλανημένου γένους υμών των αθέων Αγαρηνών»
[Συναξαριστής Νεομαρτύρων, εκδ. «Ορθόδ. Κυψέλη», Θεσ/νίκη 1989, σελ. 816]
ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΥΔΡΑΙΟΣ
[Μαρτύρησε την 14η Νοεμβρίου 1800. Στην πρόταση του Μουσουλμάνου ηγεμόνα της Ρόδου να αρνηθεί τον Χριστό, απάντησε]:
«Εγώ σε είπα να πιστεύσης εις τον Χριστόν ότι είναι Θεός αληθινός, διατίη εδική σας πίστις είναι βδελυρά, μιαρά και ψεύτικη, επειδή πιστεύετε ένα ψεύστην, οπού εις τον κόσμον δεν έδειξε κανένα θαύμα, ούτε σας εδίδαξε καμμίαν αλήθειαν και κανένα καλόν, αλλά μόνον σας εδίδαξε μυθολογίας, και σας παραγγέλλει να κάμνετε πορνείας, αρσενοκοιτίας και άλλας κακίας, και εσείς ως τυφλοί τον πιστεύετε ως προφήτην. Δια τούτο έχετε να υπάγετε με αυτόν εις την αιώνιον κόλασιν, και εις το πυρ το εξώτερον, δια να κατακαίεσθε παντοτεινά μαζί με τους αδελφούς σας δαίμονας. Μόνον έλα να γένης Χριστιανός, δια να χαίρεσαι αιώνια με τον Χριστόν εις τον Παράδεισον»
[Από το ίδιο Βιβλίο, στη σελίδα 150]
«Εγώ σε είπα να πιστεύσης εις τον Χριστόν ότι είναι Θεός αληθινός, διατίη εδική σας πίστις είναι βδελυρά, μιαρά και ψεύτικη, επειδή πιστεύετε ένα ψεύστην, οπού εις τον κόσμον δεν έδειξε κανένα θαύμα, ούτε σας εδίδαξε καμμίαν αλήθειαν και κανένα καλόν, αλλά μόνον σας εδίδαξε μυθολογίας, και σας παραγγέλλει να κάμνετε πορνείας, αρσενοκοιτίας και άλλας κακίας, και εσείς ως τυφλοί τον πιστεύετε ως προφήτην. Δια τούτο έχετε να υπάγετε με αυτόν εις την αιώνιον κόλασιν, και εις το πυρ το εξώτερον, δια να κατακαίεσθε παντοτεινά μαζί με τους αδελφούς σας δαίμονας. Μόνον έλα να γένης Χριστιανός, δια να χαίρεσαι αιώνια με τον Χριστόν εις τον Παράδεισον»
[Από το ίδιο Βιβλίο, στη σελίδα 150]
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
ΕΠΑΥΣΕ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΜΑΖΑΝΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΟΘΕΝ
ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΡΑΜΑΖAΝΙ!!!!!!
Αν αυτός είναι Ορθόδοξος πατριάρχης, τότε οι αιρετικοί είναι αθώοι μπροστά του! Τί κάνουν οι επίσκοποί μας, γιατί δεν μιλούν; Τί περιμένουν ακόμα για να τον αποκηρύξουν; Ή τουλάχιστον, αν δεν έχουν το θάρρος να τον αποκηρύξουν, ας τον αποφεύγουν και να μη τρέχουν από πίσω του.
* Στην Αμερική χάρισε στον πάμπλουτο φίλο του Κοράνι· Λές και είχε έλειψι ο φίλος του από κοράνια!
* Στην συναγωγή των Εβραίων πήγε και τιμήθηκε για την προδοσία της Ορθοδόξου πίστεως
* Συμπροσευχές μ’ όλους τους διαβόλους κάνει·
* Παπικός είναι·
* Έχει τα γνωρίσματα ενός τέλειου μασόνου·
Τί υπολείπεται;
Να βάλλει φέσι τούρκικο και να απαλλάξει την Oρθόδοξη Εκκλησία από την παρουσία του.
Η προφήτης της Νέας Εποχής, Βέρα Άντλερ γράφει:
Θα συνειδητοποιήσουµε ότι οι συνήθειες των παλαιών πολιτισµών και πρωτόγονων λαών να περιβάλλουν την γη, τον ήλιο και τις φυσικές δυνάµεις µε τα χαρακτηριστικά των θεοτήτων και να τους λατρεύουν ως τέτοιες, δεν προέρχονται από άγνοια !!!
Θα συνειδητοποιήσουµε ότι οι συνήθειες των παλαιών πολιτισµών και πρωτόγονων λαών να περιβάλλουν την γη, τον ήλιο και τις φυσικές δυνάµεις µε τα χαρακτηριστικά των θεοτήτων και να τους λατρεύουν ως τέτοιες, δεν προέρχονται από άγνοια !!!
Στο Ινστιτούτο Ολοκληρωτικών Σπουδών της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ έγινε στις 6-10 Απριλίου 1988 ένα συνέδριο, στο οποίο µερικές απ'τις εξέχουσες προσωπικότητες της Νέας Εποχής γιόρτασαν τη Γαία σαν την επανεµφανιζόµενη γήινη θεά !!!
7/9/2007 ΓΡΟΙΛΑΝΔΙΑ. Διαθρησκειακή συμπροσευχή πάνω σε πλοίο. Άραγε, σε ποιόν «θεό» απευθύνονται μπροστά από τη μυστηριώδη κρυστάλλινη σφαίρα; Δεξιά διακρίνεται το ράσο ενός βουδιστή “ιερέα”.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ KAI THΣ ΔΕΣΚΑΤΗΣ
Σχετικά με την επίσκεψη του Πατριάρχη.
Αγαπητοί συνάδελφοι χαίρετε.
Επικαλούμενοι την συνδικαλιστική ελευθερία που επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, καθώς και το άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος, επικοινωνούμε μαζί σας για να σας πληροφορήσουμε για κάποια θέματα που ίσως δεν τα γνωρίζετε. Οι υπογράφοντες αυτό το κείμενο ανήκουμε στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Ελλάδος (Ι. Μητρόπολη Φλωρίνης).
Πληροφορηθήκαμε από τα Μ.Μ.Ε. ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος προσεκλήθη από τον Μητροπολίτη Ελασσόνας κ. Βασίλειο να επισκεφθεί τις πόλεις της Ελασσόνας και της Δεσκάτης, μέσα σ’ αυτό το μήνα. Υπό άλλες συνθήκες, η επίσκεψη του Προκαθημένου της Ορθοδοξίας σε ελληνικό έδαφος θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη είδηση. Το μαρτυρικό Φανάρι ήταν πάντοτε συνδεδεμένο άρρηκτα με τον Ελληνισμό και την θυγατέρα του, την Εκκλησία της Ελλάδος. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι, εδώ και έξι αιώνες, η πρωτόθρονη Εκκλησία των Ορθοδόξων βρίσκεται στα χέρια των Τούρκων, περνώντας δύσκολες στιγμές μέχρι και σήμερα.
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΚΠΤΩΣΗ
Στις αρχές του 20ου αιώνα εμφανίσθηκε και αναπτύχθηκε η Οικουμενική κίνηση και το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε να συμμετάσχει και αυτό σ’ αυτήν, μαζί με κάποιες Προτεσταντικές παραφυάδες. Δυστυχώς, αυτός ο συναγελασμός με τους ετερόδοξους συνοδεύτηκε και από ανεπίτρεπτες εκπτώσεις στο δόγμα.
Έτσι γεννήθηκε η «αίρεση του Οικουμενισμού», βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι ότι σχετικοποιεί την Αλήθεια και υποτιμά τα δόγματα της Πίστεως, χάριν μιας επιφανειακής και ανούσιας αγαπολογίας και ειρηνολογίας. Το επιχείρημα που πάντα ακουγόταν: «Μην ανησυχείτε, διπλωματικές κινήσεις κάνει το Πατριαρχείο για να επιβιώσει», δεν ευσταθεί. Οι επίσκοποι δεν είναι πολιτικοί, αλλά ποιμένες, και οφείλουν να προβάλλουν απαραχάρακτη «μέχρι κεραίας» την αλήθεια του Ευαγγελίου (Ματθ. 5:18,19), εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στον Θεό και όχι στους ανθρώπους. (Ψαλμ. 115:11 και Ιερ. 17:5)
Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΕΤΕΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ «ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» ΠΟΥ ΘΕΣΠΙΣΑΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ
Σήμερα πλέον είναι τόσο ακραίες και προκλητικές οι αντορθόδοξες ενέργειες του Παναγιωτάτου, ώστε να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί ούτε και ως πρόσχημα η δικαιολογία ότι «όσα κάνει, τα κάνει για λόγους πολιτικής».
Κατ’ αρχάς, ο Πατριάρχης αποδίδει εκκλησιαστική υπόσταση στον Παπισμό (και μάλιστα δέχτηκε να αποκαλείται «Καθολική Εκκλησία»1) παρ’ όλο που, στο παρελθόν, πολλές Σύνοδοι τον καταδίκασαν2 και πλήθος Αγίων τον πολέμησαν.3 Κι ενώ, μέχρι σήμερα, αυτοί οι αιρετικοί εμμένουν πεισματικά στις αιρετικές κακοδοξίες τους, ο Πατριάρχης μας όχι μόνο δεν διαμαρτύρεται αλλά έχει φτάσει και στο σημείο να πει ότι οι θεοφόροι Πατέρες που εναντιώθηκαν στον Παπισμό πλανήθηκαν από το διάβολο και πρέπει, είπε, να… προσευχόμαστε γι’ αυτούς για να τους λυπηθεί ο Θεός και να τους ελεήσει!4
Π. Γεώργιος Μεταλληνός:«Οι Οικουμενιστές κατήντησαν περίγελα των Παπικών και παλιάτσοι των Αγίων Πατέρων. Υπάρχει κάτι χειρότερο και απαισιώτερο από αυτό;»
[ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», ΣΤΙΣ 3/8/2007, ΜΕ ΤΙΤΛΟ: «ΠΡΟΣ ΤΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ;» ]
Εξάλλου, στην τελευταία Συνέλευση του «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.) που έγινε το 2006 στη Βραζιλία, υιοθετήθηκε από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες ―μεταξύ αυτών και από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις Εκκλησίες της Ελλάδος και της Κύπρου― το πιο αντίχριστο «εκκλησιολογικό» κείμενο που είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας5: Εκεί, η Ορθοδοξία απαρνήθηκε την αλήθεια ότι είναι η «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» και ότι αυτό που οριοθετεί την Εκκλησία είναι η κοινή ορθή Πίστη, η Παράδοση και η Αποστολική διαδοχή. Επίσης δέχτηκε ότι είναι υποχρεωμένη να βρίσκεται σε κοινωνία με όλες τις προτεσταντικές ομολογίες του Π.Σ.Ε., προκειμένου να εκπληρώσει την Καθολικότητά της! Είναι απίστευτα και φρικτά τα όσα αποδέχτηκαν οι Ορθόδοξοι(;) εκπρόσωποί μας, όπως λόγου χάριν το γεγονός ότι ονόμασαν «διαφορετικές διατυπώσεις της ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος» τις κακοδοξίες και τις πλάνες των αιρετικών ψευδοεκκλησιών του Π.Σ.Ε.!6
Ο δε Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στην ομιλία που εκφώνησε πέρυσι (17/2/2008) στην έδρα του Π.Σ.Ε. στην Ελβετία7, επ’ ευκαιρία της εξηκοστής επετείου από της ιδρύσεώς του, αφού πρώτα εξύμνησε την παναίρεση του Οικουμενισμού(!) όχημα της οποίας είναι το Π.Σ.Ε., στη συνέχεια εγκωμίασε το προαναφερθέν, εκθεμελιωτικό της Ορθοδοξίας, κείμενο-συμφωνία, λέγοντας ότι με αυτό θα απαλλαγούν «αι [340] Εκκλησίαι του Χριστού» από τις «αγκυλώσεις του παρελθόντος» και θα συνεχίσουν την «κοινήν ημών πορείαν προς την ενότητα»!8 Ο Πατριάρχης θεωρεί ότι η Εκκλησία είναι διηρημένη και ομολογεί ξεκάθαρα ότι, γι’ αυτόν, τόσο ο Παπισμός όσο και οι ετερόδοξες ομολογίες του Π.Σ.Ε. δεν είναι αιρέσεις αλλά «Εκκλησίαι», «συγγενείς και οικείαι εν Χριστώ και συγκληρονόμοι και σύσσωμοι της επαγγελίας του Θεού»! 9
Κάθε Κυριακή στην εκκλησία ομολογούμε ότι: «Πιστεύω εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Το Σύμβολο της Πίστεως θεσπίστηκε από Οικουμενικές Συνόδους (Α’ και Β’), κι όμως ο Παναγιώτατος το αθετεί! Αυτές τις αιρετικές δοξασίες του Πατριάρχη, τις ισοπεδώνει ο μεγάλος Δογματολόγος της Ορθοδοξίας, ο Σέρβος όσιος π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ο οποίος γράφει: «Διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον. Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη, πλην υπήρξε και θα υπάρξη έκπτωσις εκ της Εκκλησίας. Έτσι έχουν κατ' αρχήν αποκοπή οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί,… κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται,…»10. Ο συμφυρμός με τους αιρετικούς γίνεται με πρόφαση την πραγματοποίηση του οράματος της ενώσεως όλων των Χριστιανών της γης, που υπακούει, δήθεν, στην επιθυμία του Κυρίου: «ίνα πάντες εν ώσι» (Ιω. 17,21). (=για να είναι όλοι ένα). Όμως, ο λόγιος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, με ακαταμάχητη και θεολογικά τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία11, αποδεικνύει ότι ο κ. Βαρθολομαίος και οι άλλοι οικουμενιστές διαστρέφουν αυτό το λόγο του Κυρίου που αναφέρεται στην –εν Αγίω Πνεύματι– ενότητα των Ορθοδόξων μεταξύ τους και όχι στην ένωση Ορθοδόξων–κακοδόξων, που επιχειρείται όχι στη βάση της αλήθειας, αλλά στη σαθρή βάση μιας ψεύτικης «αγάπης».
Ερωτάται ο Μητροπολίτης της Ελασσόνας: Σε ποιά εποχή της εκκλησιαστικής ιστορίας οι αιρέσεις αναγνωρίζονταν ως «αδελφές Εκκλησίες»; Ο Απόστολος Παύλος, ο συγγραφέας του «Ύμνου της Αγάπης», από τα βάθη των αιώνων, απαντάει σ’ αυτό το ερώτημα χωρίς περιστροφές και ευγένειες: Δεν διστάζει να χαρακτηρίσει τους αιρεσιάρχες «λύκους» (Πραξ. 20:29) και συνιστά «μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν» να τους εγκαταλείπουμε ως διεστραμμένους (Τιτ. 3:10,11). Επίσης ο Παύλος εξαπέλυσε και αναθέματα εναντίον των αιρετικών διδασκάλων! (Γαλ. 1:8,9) Άραγε ο Παναγιώτατος θεωρεί τον εαυτό του αγιότερο και σοφότερο από το θεόπνευστο πρωτοκορυφαίο Απόστολο;
Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΟ!
Αγαπητοί συνάδελφοι, πολύ ορθά έχει επισημανθεί ότι ο Οικουμενισμός είναι η χειρότερη και ασεβέστερη αίρεση όλων των αιώνων. Όλες οι αιρέσεις ωχριούν μπροστά του, διότι καμία από αυτές ―ακόμη και οι πιο βλάσφημες― δεν τόλμησαν να κάνουν αυτό που κάνει ο Οικουμενισμός, να αρνηθούν τη βασική Αλήθεια της Πίστεώς μας ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Σωτήρας του κόσμου και ότι ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Τριαδικός! Είναι αρκετές οι φορές που ο Παναγιώτατος ―αλλά και άλλοι Αρχιερείς― διακήρυξε ότι και στις άλλες θρησκείες λατρεύεται ο ίδιος Θεός!12 Έτσι ο Πατριάρχης έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την Αγία Γραφή (βλ. Ψαλμ. 96:5, Ιω. 14:6, Ιω. 5:23, Πραξ. 4:12, Α' Ιωάννου 2:23) και εμφανίζει ανώφελη την Ενσάρκωση και τη σταυρική Θυσία του Κυρίου, αλλά και τα μαρτύρια εκατοντάδων χιλιάδων χριστιανών! Καταπέλτης κατά των πατριαρχικών πανθρησκειακών κακοδοξιών είναι ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως κ. Μελέτιος, ο οποίος γράφει: «Οποιος λέει, ότι στις διάφορες θρησκείες ―Χριστιανισμό, Μωαθεμανισμό, Βουδδισμό κ.λ.π.― οι άνθρωποι με διαφορετικά ονόματα λατρεύουν τον ίδιο Θεο, έχει αρνηθεί έμπρακτα το βάπτισμα! Γιατί έχει χάσει την ουσία της Χριστιανικής Πιστης, που είναι η πίστη και η ομολογία ότι σωτήρας είναι μόνο ο Χριστός»13.
Κατά τον Γέροντα Παΐσιο, την αγιασμένη αυτή μορφή του Αγίου Όρους, η παναίρεση του Οικουμενισμού είναι η αίρεση-πρόδρομος του Αντιχρίστου! Ο μακαριστός Γέροντας μας διαβεβαίωσε ότι: ”Ο Οικουμενισμός είναι διαβολικό σχέδιο που εξυπηρετεί τους Σιωνιστές οι οποίοι ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία και τον οποίο πρέπει να αποδεχτούν όλες οι Θρησκείες”!14
Το Σεπτέμβριο του 2007 στη Γροιλανδία, ο Παναγιώτατος συμπροσευχήθηκε με ετερόδοξους αλλά και αλλόθρησκους, παρά τη ρητή απαγόρευση των Ιερών Κανόνων!
Ο κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
Σχετικά με την επίσκεψη του Πατριάρχη.
Αγαπητοί συνάδελφοι χαίρετε.
Επικαλούμενοι την συνδικαλιστική ελευθερία που επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, καθώς και το άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος, επικοινωνούμε μαζί σας για να σας πληροφορήσουμε για κάποια θέματα που ίσως δεν τα γνωρίζετε. Οι υπογράφοντες αυτό το κείμενο ανήκουμε στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Ελλάδος (Ι. Μητρόπολη Φλωρίνης).
Πληροφορηθήκαμε από τα Μ.Μ.Ε. ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος προσεκλήθη από τον Μητροπολίτη Ελασσόνας κ. Βασίλειο να επισκεφθεί τις πόλεις της Ελασσόνας και της Δεσκάτης, μέσα σ’ αυτό το μήνα. Υπό άλλες συνθήκες, η επίσκεψη του Προκαθημένου της Ορθοδοξίας σε ελληνικό έδαφος θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη είδηση. Το μαρτυρικό Φανάρι ήταν πάντοτε συνδεδεμένο άρρηκτα με τον Ελληνισμό και την θυγατέρα του, την Εκκλησία της Ελλάδος. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι, εδώ και έξι αιώνες, η πρωτόθρονη Εκκλησία των Ορθοδόξων βρίσκεται στα χέρια των Τούρκων, περνώντας δύσκολες στιγμές μέχρι και σήμερα.
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΚΠΤΩΣΗ
Στις αρχές του 20ου αιώνα εμφανίσθηκε και αναπτύχθηκε η Οικουμενική κίνηση και το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε να συμμετάσχει και αυτό σ’ αυτήν, μαζί με κάποιες Προτεσταντικές παραφυάδες. Δυστυχώς, αυτός ο συναγελασμός με τους ετερόδοξους συνοδεύτηκε και από ανεπίτρεπτες εκπτώσεις στο δόγμα.
Έτσι γεννήθηκε η «αίρεση του Οικουμενισμού», βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι ότι σχετικοποιεί την Αλήθεια και υποτιμά τα δόγματα της Πίστεως, χάριν μιας επιφανειακής και ανούσιας αγαπολογίας και ειρηνολογίας. Το επιχείρημα που πάντα ακουγόταν: «Μην ανησυχείτε, διπλωματικές κινήσεις κάνει το Πατριαρχείο για να επιβιώσει», δεν ευσταθεί. Οι επίσκοποι δεν είναι πολιτικοί, αλλά ποιμένες, και οφείλουν να προβάλλουν απαραχάρακτη «μέχρι κεραίας» την αλήθεια του Ευαγγελίου (Ματθ. 5:18,19), εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στον Θεό και όχι στους ανθρώπους. (Ψαλμ. 115:11 και Ιερ. 17:5)
Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΕΤΕΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ «ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» ΠΟΥ ΘΕΣΠΙΣΑΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ
Σήμερα πλέον είναι τόσο ακραίες και προκλητικές οι αντορθόδοξες ενέργειες του Παναγιωτάτου, ώστε να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί ούτε και ως πρόσχημα η δικαιολογία ότι «όσα κάνει, τα κάνει για λόγους πολιτικής».
Κατ’ αρχάς, ο Πατριάρχης αποδίδει εκκλησιαστική υπόσταση στον Παπισμό (και μάλιστα δέχτηκε να αποκαλείται «Καθολική Εκκλησία»1) παρ’ όλο που, στο παρελθόν, πολλές Σύνοδοι τον καταδίκασαν2 και πλήθος Αγίων τον πολέμησαν.3 Κι ενώ, μέχρι σήμερα, αυτοί οι αιρετικοί εμμένουν πεισματικά στις αιρετικές κακοδοξίες τους, ο Πατριάρχης μας όχι μόνο δεν διαμαρτύρεται αλλά έχει φτάσει και στο σημείο να πει ότι οι θεοφόροι Πατέρες που εναντιώθηκαν στον Παπισμό πλανήθηκαν από το διάβολο και πρέπει, είπε, να… προσευχόμαστε γι’ αυτούς για να τους λυπηθεί ο Θεός και να τους ελεήσει!4
Π. Γεώργιος Μεταλληνός:«Οι Οικουμενιστές κατήντησαν περίγελα των Παπικών και παλιάτσοι των Αγίων Πατέρων. Υπάρχει κάτι χειρότερο και απαισιώτερο από αυτό;»
[ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», ΣΤΙΣ 3/8/2007, ΜΕ ΤΙΤΛΟ: «ΠΡΟΣ ΤΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ;» ]
Εξάλλου, στην τελευταία Συνέλευση του «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.) που έγινε το 2006 στη Βραζιλία, υιοθετήθηκε από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες ―μεταξύ αυτών και από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις Εκκλησίες της Ελλάδος και της Κύπρου― το πιο αντίχριστο «εκκλησιολογικό» κείμενο που είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας5: Εκεί, η Ορθοδοξία απαρνήθηκε την αλήθεια ότι είναι η «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» και ότι αυτό που οριοθετεί την Εκκλησία είναι η κοινή ορθή Πίστη, η Παράδοση και η Αποστολική διαδοχή. Επίσης δέχτηκε ότι είναι υποχρεωμένη να βρίσκεται σε κοινωνία με όλες τις προτεσταντικές ομολογίες του Π.Σ.Ε., προκειμένου να εκπληρώσει την Καθολικότητά της! Είναι απίστευτα και φρικτά τα όσα αποδέχτηκαν οι Ορθόδοξοι(;) εκπρόσωποί μας, όπως λόγου χάριν το γεγονός ότι ονόμασαν «διαφορετικές διατυπώσεις της ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος» τις κακοδοξίες και τις πλάνες των αιρετικών ψευδοεκκλησιών του Π.Σ.Ε.!6
Ο δε Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στην ομιλία που εκφώνησε πέρυσι (17/2/2008) στην έδρα του Π.Σ.Ε. στην Ελβετία7, επ’ ευκαιρία της εξηκοστής επετείου από της ιδρύσεώς του, αφού πρώτα εξύμνησε την παναίρεση του Οικουμενισμού(!) όχημα της οποίας είναι το Π.Σ.Ε., στη συνέχεια εγκωμίασε το προαναφερθέν, εκθεμελιωτικό της Ορθοδοξίας, κείμενο-συμφωνία, λέγοντας ότι με αυτό θα απαλλαγούν «αι [340] Εκκλησίαι του Χριστού» από τις «αγκυλώσεις του παρελθόντος» και θα συνεχίσουν την «κοινήν ημών πορείαν προς την ενότητα»!8 Ο Πατριάρχης θεωρεί ότι η Εκκλησία είναι διηρημένη και ομολογεί ξεκάθαρα ότι, γι’ αυτόν, τόσο ο Παπισμός όσο και οι ετερόδοξες ομολογίες του Π.Σ.Ε. δεν είναι αιρέσεις αλλά «Εκκλησίαι», «συγγενείς και οικείαι εν Χριστώ και συγκληρονόμοι και σύσσωμοι της επαγγελίας του Θεού»! 9
Κάθε Κυριακή στην εκκλησία ομολογούμε ότι: «Πιστεύω εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Το Σύμβολο της Πίστεως θεσπίστηκε από Οικουμενικές Συνόδους (Α’ και Β’), κι όμως ο Παναγιώτατος το αθετεί! Αυτές τις αιρετικές δοξασίες του Πατριάρχη, τις ισοπεδώνει ο μεγάλος Δογματολόγος της Ορθοδοξίας, ο Σέρβος όσιος π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ο οποίος γράφει: «Διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον. Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη, πλην υπήρξε και θα υπάρξη έκπτωσις εκ της Εκκλησίας. Έτσι έχουν κατ' αρχήν αποκοπή οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί,… κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται,…»10. Ο συμφυρμός με τους αιρετικούς γίνεται με πρόφαση την πραγματοποίηση του οράματος της ενώσεως όλων των Χριστιανών της γης, που υπακούει, δήθεν, στην επιθυμία του Κυρίου: «ίνα πάντες εν ώσι» (Ιω. 17,21). (=για να είναι όλοι ένα). Όμως, ο λόγιος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, με ακαταμάχητη και θεολογικά τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία11, αποδεικνύει ότι ο κ. Βαρθολομαίος και οι άλλοι οικουμενιστές διαστρέφουν αυτό το λόγο του Κυρίου που αναφέρεται στην –εν Αγίω Πνεύματι– ενότητα των Ορθοδόξων μεταξύ τους και όχι στην ένωση Ορθοδόξων–κακοδόξων, που επιχειρείται όχι στη βάση της αλήθειας, αλλά στη σαθρή βάση μιας ψεύτικης «αγάπης».
Ερωτάται ο Μητροπολίτης της Ελασσόνας: Σε ποιά εποχή της εκκλησιαστικής ιστορίας οι αιρέσεις αναγνωρίζονταν ως «αδελφές Εκκλησίες»; Ο Απόστολος Παύλος, ο συγγραφέας του «Ύμνου της Αγάπης», από τα βάθη των αιώνων, απαντάει σ’ αυτό το ερώτημα χωρίς περιστροφές και ευγένειες: Δεν διστάζει να χαρακτηρίσει τους αιρεσιάρχες «λύκους» (Πραξ. 20:29) και συνιστά «μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν» να τους εγκαταλείπουμε ως διεστραμμένους (Τιτ. 3:10,11). Επίσης ο Παύλος εξαπέλυσε και αναθέματα εναντίον των αιρετικών διδασκάλων! (Γαλ. 1:8,9) Άραγε ο Παναγιώτατος θεωρεί τον εαυτό του αγιότερο και σοφότερο από το θεόπνευστο πρωτοκορυφαίο Απόστολο;
Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΟ!
Αγαπητοί συνάδελφοι, πολύ ορθά έχει επισημανθεί ότι ο Οικουμενισμός είναι η χειρότερη και ασεβέστερη αίρεση όλων των αιώνων. Όλες οι αιρέσεις ωχριούν μπροστά του, διότι καμία από αυτές ―ακόμη και οι πιο βλάσφημες― δεν τόλμησαν να κάνουν αυτό που κάνει ο Οικουμενισμός, να αρνηθούν τη βασική Αλήθεια της Πίστεώς μας ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Σωτήρας του κόσμου και ότι ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Τριαδικός! Είναι αρκετές οι φορές που ο Παναγιώτατος ―αλλά και άλλοι Αρχιερείς― διακήρυξε ότι και στις άλλες θρησκείες λατρεύεται ο ίδιος Θεός!12 Έτσι ο Πατριάρχης έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την Αγία Γραφή (βλ. Ψαλμ. 96:5, Ιω. 14:6, Ιω. 5:23, Πραξ. 4:12, Α' Ιωάννου 2:23) και εμφανίζει ανώφελη την Ενσάρκωση και τη σταυρική Θυσία του Κυρίου, αλλά και τα μαρτύρια εκατοντάδων χιλιάδων χριστιανών! Καταπέλτης κατά των πατριαρχικών πανθρησκειακών κακοδοξιών είναι ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως κ. Μελέτιος, ο οποίος γράφει: «Οποιος λέει, ότι στις διάφορες θρησκείες ―Χριστιανισμό, Μωαθεμανισμό, Βουδδισμό κ.λ.π.― οι άνθρωποι με διαφορετικά ονόματα λατρεύουν τον ίδιο Θεο, έχει αρνηθεί έμπρακτα το βάπτισμα! Γιατί έχει χάσει την ουσία της Χριστιανικής Πιστης, που είναι η πίστη και η ομολογία ότι σωτήρας είναι μόνο ο Χριστός»13.
Κατά τον Γέροντα Παΐσιο, την αγιασμένη αυτή μορφή του Αγίου Όρους, η παναίρεση του Οικουμενισμού είναι η αίρεση-πρόδρομος του Αντιχρίστου! Ο μακαριστός Γέροντας μας διαβεβαίωσε ότι: ”Ο Οικουμενισμός είναι διαβολικό σχέδιο που εξυπηρετεί τους Σιωνιστές οι οποίοι ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία και τον οποίο πρέπει να αποδεχτούν όλες οι Θρησκείες”!14
Το Σεπτέμβριο του 2007 στη Γροιλανδία, ο Παναγιώτατος συμπροσευχήθηκε με ετερόδοξους αλλά και αλλόθρησκους, παρά τη ρητή απαγόρευση των Ιερών Κανόνων!
Ο κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
Σε μήνυμα που έστειλε, το 2001, σε Παγκόσμιο Συνέδριο κατά του ρατσισμού στη Νότια Αφρική15, ο κ. Βαρθολομαίος σχετικοποιεί τις έννοιες «Θεός», «Αλήθεια», «Αποκάλυψη», και καταργεί την εντολή του Κυρίου «Πορευθέντες μαθητεύσατε (=εκχριστιανίσετε) πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός…» (Ματθ. 28:19-20).
ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΕΚΤΡΑΠΕΝΤΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΣ ΔΑΠΑΝΗΡΕΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΦΙΕΣΤΕΣ
ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΕΚΤΡΑΠΕΝΤΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΣ ΔΑΠΑΝΗΡΕΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΦΙΕΣΤΕΣ
Πολιούχος της Ελασσόνας είναι ο μεγαλομάρτυρας Άγιος Δημήτριος, ο οποίος, σε πολύ νεαρή ηλικία, έδωσε αγώνες για την διωκόμενη, τότε, χριστιανική Πίστη, επί του φοβερού αυτοκράτορα Διοκλητιανού, γι’ αυτό και θανατώθηκε. Σήμερα, οι περισσότεροι επίσκοποι καλοπαιρνούν, τα έχουν καλά με τους «ισχυρούς της ημέρας» και παρακολουθούν άφωνοι τους επίορκους ταγούς να προδίδουν τα ιερά και τα όσια της Πίστεώς μας!
Αν και πολλοί Ορθόδοξοι Αρχιερείς διαφωνούν με τις ενέργειες του Πατριάρχη, εν τούτοις, το θλιβερό είναι ότι δεν τολμούν να του ασκήσουν κριτική! Συμπεριφέρονται σαν να μην συμβαίνει τίποτα! Μήπως είναι επίκαιρη η διαπίστωση που, με λύπη, είχε διατυπώσει ο Γέροντας Παΐσιος, πριν 40 χρόνια, γράφοντας ότι: «η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές.»;16
Ερωτάται ο Μητροπολίτης της Ελασσόνας και οι συνεπίσκοποί του: Πως μπορούν και ανέχονται όλα αυτά τα χρόνια τις αιρετικές ενέργειες του Πατριάρχη, με τις οποίες αθετείται το Ευαγγέλιο, περιφρονούνται οι Οικουμενικές Συνόδοι και προσβάλλονται οι Άγιοι που αγωνίστηκαν ενάντια στις αιρέσεις που ο κ. Βαρθολομαίος, σήμερα, ελαφρά τη καρδία, αναγνωρίζει ως Εκκλησίες;
Οι δαπανηρές κοσμικές φιέστες που στήνονται, κατά καιρούς, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, αποδίδοντας τιμές αρχηγού κράτους στον Πατριάρχη, με τη συμμετοχή του κρατικού μηχανισμού, με μεγάλη αστυνομική δύναμη, με πομπές πολυτελών αυτοκινήτων, με αγήματα, με επιβλητική μεγαλοπρέπεια, με τυποποιημένα «πρωτόκολλα», με πλούσια γεύματα, με ξύλινους λόγους στην καθαρεύουσα, με προσφωνήσεις, αντιφωνήσεις, αμετροεπείς φιλοφρονήσεις και ανταλλαγές δώρων, δεν συνάδουν και δεν έχουν καμία σχέση με τον ταπεινό Ιησού.
Πιστεύουμε ότι, ίσως, θα ήταν συνετότερο, οι επίσκοποι, αντί να οργανώνουν ανούσιες και δαπανηρές φιέστες που προκαλούν τον κόσμο, να κρατήσουν τα δεκάδες χιλιάδες ευρώ που εξοικονομούνται και να τα δώσουν όπου αλλού κρίνουν ότι υπάρχει ανάγκη. To κείμενο αυτό το κοινοποιήσαμε στο Μητροπολίτη Ελασσόνας κ. Βασίλειο. Αν οτιδήποτε απ’ αυτά που γράψαμε είναι ψευδές ή ανακριβές, τον παρακαλούμε να μας διαψεύσει.
Πτολεμαΐδα, 15 Σεπτεμβρίου 2009
Β. Κερμενιώτης, 3ο ΕΠΑΛ Πτολεμαΐδας
Δ. Εμμανουήλ, 3ο Γυμνάσιο Πτολεμαΐδας
«Ασυμβίβαστη Κίνηση Εκπαιδευτικών» - ASYMBIBASTH@YAHOO.GR
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1.Αυτό γράφτηκε στο κείμενο της συμφωνίας μεταξύ Ορθόδοξων και Παπικών, το 1993, στο Balamand του Λιβάνου.
2.Η Σύνοδος επί Μεγάλου Φωτίου, το 880 μ.Χ.―που ονοµάστηκε «8η Οικουµενική»― καταδίκασε την αίρεση του Filioque. Επίσης ο Παπισµός καταδικάστηκε από τις Ησυχαστικές Συνόδους του 1341, 1347, 1451 και από τις νεώτερες πατριαρχικές Συνόδους της Κωνσταντινουπόλεως του 1722, 1727 και 1838.
3.Μέγας Φώτιος, Γρηγόριος Παλαµάς, Μάρκος Ευγενικός, Συµεών Θεσσαλονίκης, Νικόδηµος Αγιορείτης, Αθανάσιος Πάριος, Κοσµάς Αιτωλός, Άγιος Νεκτάριος, Μελέτιος Γαλησιώτης και άλλοι.
4.Προ δέκα ετών είχε πει: «Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν [εννοεί το Σχίσμα] προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου Όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού». (Περιοδικό «Επίσκεψις» του Οικ. Πατριαρχείου, τεύχος 563, σελ. 6).
5.«Κείμενο επί της Εκκλησιολογίας της Θ’ Συνελεύσεως του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών»(ΠΣΕ),http://orthodoxia-agiapisti.blogspot.com/2008/01/porto-alegre-2006.html
6.Το ίδιο.
7.«Ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου επ’ ευκαιρία της 60ης επετείου από της ιδρύσεως του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών». Μπορείτε να τη διαβάσετε από την ιστοσελίδα του Πατριαρχείου :
www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=gr&id=876&tla=gr
8.Το ίδιο.
9.Το ίδιο.
10.Ιουστίνου Πόποβιτς, «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας», (Γαλλική μετάφραση) Τόμος 4ος, σελ. 181, Lausanne 1995. Αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» στις 29/6/2007.
11.Από την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναυπάκτου στο Διορθόδοξο Συνέδριο της Θεσσαλονίκης «Οικουμενισμός: Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις» (20-24 Σεπτεμβρίου 2004). Την απομαγνητοφωνημένη εισήγηση του Σεβασμιωτάτου, μπορείτε να τη διαβάσετε από την ιστοσελίδα: www.oodegr.com/oode/oikoymen/praksi1.htm
12.Βλ. ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην «Α’ Διαθρησκειακὴ Συνάντηση των Βρυξελλών» (19-20 Δεκεμβρίου 2001) στο περιοδικό «Επίσκεψις» του Οικ. Πατριαρχείου, τεύχος 603 (31/12/2001), σελ. 7 : «Παρακαλούμεν θερμώς εαυτούς και αλλήλους, να δώσωμεν εις τους πιστούς μας και τον κόσμον όλον, ανόθευτον το ειρηνοποιόν μήνυμα του ενός και μόνου αληθινού Θεού», καθώς και την ομιλία του στην «Παγκόσμιο Διάσκεψη Θρησκείας και Ειρήνης στη Riva del Garda της Ιταλίας» (4/11/1994) στο περ. «Ορθοδοξία», του Οικ. Πατριαρχείου, τεύχος Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 1994, σελ. 745-754 (η ομιλία είναι στα αγγλικά). Μετάφραση: «Πρέπει να συντελέσωμε όλοι μας στην προώθηση των πνευματικών αρχών του Οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης. Αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε μόνον εφ’ όσον είμεθα ηνωμένοι εν τω πνεύματι του ενός Θεού. Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδοί, Βουδισταί και Κουμφουκιανοί, ήλθε ο καιρός όχι απλώς για προσέγγιση, αλλά για μια συμμαχία…».
13.Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, «Αγαλλίαμα Καρδίας», Πρέβεζα 1997.
14.Από το βιβλίο: «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι - Πνευματική Αφύπνιση», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1999, σελ. 175-180.
15.Μήνυμα του κ. Βαρθολομαίου στην «Παγκόσμια Διάσκεψη ενάντια στο ρατσισμό, τις φυλετικές διακρίσεις, την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία», που έγινε το 2001 στο Durban της Νότιας Αφρικής. Μπορείτε να το διαβάσετε (στα αγγλικά) από την ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Εσθονίας. Η μετάφραση του επίμαχου τμήματος, είναι η εξής: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν επιδιώκει να πείση τους άλλους περί συγκεκριμένης τινός αντιλήψεως της αληθείας ή της αποκαλύψεως, ούτε επιδιώκει να τους μεταστρέψη εις συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως... Οποτεδήποτε οι άνθρωποι αντιδρούν εις τας τοποθετήσεις και τα πιστεύω των άλλων με βάσιν τον φόβον και την αυτοδικαίωσιν, παραβιάζουν το θεόσδοτον δικαίωμα και την ελευθερίαν των άλλων να γνωρίσουν τον Θεόν και τον συνάνθρωπόν των με τρόπον που προσιδιάζει εις την ταυτότητα των, ως λαών». www.orthodoxa.org/GB/patriarchate/speech/statement.htm
16.Επιστολή που ο Γέρων Παΐσιος έστειλε στις 23/1/1969 στον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο. Δημοσιεύτηκε από το περιοδικό «Παρακαταθήκη», τεύχος 52 του 2007.
Αν και πολλοί Ορθόδοξοι Αρχιερείς διαφωνούν με τις ενέργειες του Πατριάρχη, εν τούτοις, το θλιβερό είναι ότι δεν τολμούν να του ασκήσουν κριτική! Συμπεριφέρονται σαν να μην συμβαίνει τίποτα! Μήπως είναι επίκαιρη η διαπίστωση που, με λύπη, είχε διατυπώσει ο Γέροντας Παΐσιος, πριν 40 χρόνια, γράφοντας ότι: «η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές.»;16
Ερωτάται ο Μητροπολίτης της Ελασσόνας και οι συνεπίσκοποί του: Πως μπορούν και ανέχονται όλα αυτά τα χρόνια τις αιρετικές ενέργειες του Πατριάρχη, με τις οποίες αθετείται το Ευαγγέλιο, περιφρονούνται οι Οικουμενικές Συνόδοι και προσβάλλονται οι Άγιοι που αγωνίστηκαν ενάντια στις αιρέσεις που ο κ. Βαρθολομαίος, σήμερα, ελαφρά τη καρδία, αναγνωρίζει ως Εκκλησίες;
Οι δαπανηρές κοσμικές φιέστες που στήνονται, κατά καιρούς, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, αποδίδοντας τιμές αρχηγού κράτους στον Πατριάρχη, με τη συμμετοχή του κρατικού μηχανισμού, με μεγάλη αστυνομική δύναμη, με πομπές πολυτελών αυτοκινήτων, με αγήματα, με επιβλητική μεγαλοπρέπεια, με τυποποιημένα «πρωτόκολλα», με πλούσια γεύματα, με ξύλινους λόγους στην καθαρεύουσα, με προσφωνήσεις, αντιφωνήσεις, αμετροεπείς φιλοφρονήσεις και ανταλλαγές δώρων, δεν συνάδουν και δεν έχουν καμία σχέση με τον ταπεινό Ιησού.
Πιστεύουμε ότι, ίσως, θα ήταν συνετότερο, οι επίσκοποι, αντί να οργανώνουν ανούσιες και δαπανηρές φιέστες που προκαλούν τον κόσμο, να κρατήσουν τα δεκάδες χιλιάδες ευρώ που εξοικονομούνται και να τα δώσουν όπου αλλού κρίνουν ότι υπάρχει ανάγκη. To κείμενο αυτό το κοινοποιήσαμε στο Μητροπολίτη Ελασσόνας κ. Βασίλειο. Αν οτιδήποτε απ’ αυτά που γράψαμε είναι ψευδές ή ανακριβές, τον παρακαλούμε να μας διαψεύσει.
Πτολεμαΐδα, 15 Σεπτεμβρίου 2009
Β. Κερμενιώτης, 3ο ΕΠΑΛ Πτολεμαΐδας
Δ. Εμμανουήλ, 3ο Γυμνάσιο Πτολεμαΐδας
«Ασυμβίβαστη Κίνηση Εκπαιδευτικών» - ASYMBIBASTH@YAHOO.GR
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1.Αυτό γράφτηκε στο κείμενο της συμφωνίας μεταξύ Ορθόδοξων και Παπικών, το 1993, στο Balamand του Λιβάνου.
2.Η Σύνοδος επί Μεγάλου Φωτίου, το 880 μ.Χ.―που ονοµάστηκε «8η Οικουµενική»― καταδίκασε την αίρεση του Filioque. Επίσης ο Παπισµός καταδικάστηκε από τις Ησυχαστικές Συνόδους του 1341, 1347, 1451 και από τις νεώτερες πατριαρχικές Συνόδους της Κωνσταντινουπόλεως του 1722, 1727 και 1838.
3.Μέγας Φώτιος, Γρηγόριος Παλαµάς, Μάρκος Ευγενικός, Συµεών Θεσσαλονίκης, Νικόδηµος Αγιορείτης, Αθανάσιος Πάριος, Κοσµάς Αιτωλός, Άγιος Νεκτάριος, Μελέτιος Γαλησιώτης και άλλοι.
4.Προ δέκα ετών είχε πει: «Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν [εννοεί το Σχίσμα] προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου Όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού». (Περιοδικό «Επίσκεψις» του Οικ. Πατριαρχείου, τεύχος 563, σελ. 6).
5.«Κείμενο επί της Εκκλησιολογίας της Θ’ Συνελεύσεως του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών»(ΠΣΕ),http://orthodoxia-agiapisti.blogspot.com/2008/01/porto-alegre-2006.html
6.Το ίδιο.
7.«Ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου επ’ ευκαιρία της 60ης επετείου από της ιδρύσεως του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών». Μπορείτε να τη διαβάσετε από την ιστοσελίδα του Πατριαρχείου :
www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=gr&id=876&tla=gr
8.Το ίδιο.
9.Το ίδιο.
10.Ιουστίνου Πόποβιτς, «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας», (Γαλλική μετάφραση) Τόμος 4ος, σελ. 181, Lausanne 1995. Αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» στις 29/6/2007.
11.Από την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναυπάκτου στο Διορθόδοξο Συνέδριο της Θεσσαλονίκης «Οικουμενισμός: Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις» (20-24 Σεπτεμβρίου 2004). Την απομαγνητοφωνημένη εισήγηση του Σεβασμιωτάτου, μπορείτε να τη διαβάσετε από την ιστοσελίδα: www.oodegr.com/oode/oikoymen/praksi1.htm
12.Βλ. ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην «Α’ Διαθρησκειακὴ Συνάντηση των Βρυξελλών» (19-20 Δεκεμβρίου 2001) στο περιοδικό «Επίσκεψις» του Οικ. Πατριαρχείου, τεύχος 603 (31/12/2001), σελ. 7 : «Παρακαλούμεν θερμώς εαυτούς και αλλήλους, να δώσωμεν εις τους πιστούς μας και τον κόσμον όλον, ανόθευτον το ειρηνοποιόν μήνυμα του ενός και μόνου αληθινού Θεού», καθώς και την ομιλία του στην «Παγκόσμιο Διάσκεψη Θρησκείας και Ειρήνης στη Riva del Garda της Ιταλίας» (4/11/1994) στο περ. «Ορθοδοξία», του Οικ. Πατριαρχείου, τεύχος Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 1994, σελ. 745-754 (η ομιλία είναι στα αγγλικά). Μετάφραση: «Πρέπει να συντελέσωμε όλοι μας στην προώθηση των πνευματικών αρχών του Οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης. Αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε μόνον εφ’ όσον είμεθα ηνωμένοι εν τω πνεύματι του ενός Θεού. Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδοί, Βουδισταί και Κουμφουκιανοί, ήλθε ο καιρός όχι απλώς για προσέγγιση, αλλά για μια συμμαχία…».
13.Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, «Αγαλλίαμα Καρδίας», Πρέβεζα 1997.
14.Από το βιβλίο: «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι - Πνευματική Αφύπνιση», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1999, σελ. 175-180.
15.Μήνυμα του κ. Βαρθολομαίου στην «Παγκόσμια Διάσκεψη ενάντια στο ρατσισμό, τις φυλετικές διακρίσεις, την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία», που έγινε το 2001 στο Durban της Νότιας Αφρικής. Μπορείτε να το διαβάσετε (στα αγγλικά) από την ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Εσθονίας. Η μετάφραση του επίμαχου τμήματος, είναι η εξής: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν επιδιώκει να πείση τους άλλους περί συγκεκριμένης τινός αντιλήψεως της αληθείας ή της αποκαλύψεως, ούτε επιδιώκει να τους μεταστρέψη εις συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως... Οποτεδήποτε οι άνθρωποι αντιδρούν εις τας τοποθετήσεις και τα πιστεύω των άλλων με βάσιν τον φόβον και την αυτοδικαίωσιν, παραβιάζουν το θεόσδοτον δικαίωμα και την ελευθερίαν των άλλων να γνωρίσουν τον Θεόν και τον συνάνθρωπόν των με τρόπον που προσιδιάζει εις την ταυτότητα των, ως λαών». www.orthodoxa.org/GB/patriarchate/speech/statement.htm
16.Επιστολή που ο Γέρων Παΐσιος έστειλε στις 23/1/1969 στον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο. Δημοσιεύτηκε από το περιοδικό «Παρακαταθήκη», τεύχος 52 του 2007.
ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΚΑΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας δωρίζει Κοράνιο στόν πρόεδρο του Σουδάν
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ:
ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ:
«ΘΕΡΜΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ
ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 28/02/2010
ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 28/02/2010
Με εγκαρδιότητα και θερμά λόγια αγάπης, υπεδέχθη ο Εξοχ. Πρόεδρος της Σουδανικής Δημοκρατίας κ. OMAR AL-BASHIR την ΑΘΜ τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο Β΄, την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου ε.ε. και ώρα 12η μεσημβρινή.
Ο Εξοχ. κ. Πρόεδρος τον καλωσόρισε. Τον ευχαρίστησε που ήλθε στο Σουδάν… Ακολούθως ο Μακαριώτατος ευχάριστησε τον κ. Πρόεδρο και συγκεκινημένος από την εκδηλούμενη αγάπη του για την Ελλάδα και τους Ελληνες, κατέθεσε κι Εκείνος την αγάπη του προς τον φιλόξενο, καλοκάγαθο και ευγενή Σουδανικό λαό… Προσέφερε δε στον κ. Πρόεδρο ένα Κοράνιο μετ’ αφιερώσεως προσωπικής και ασημένιο δίσκο με το έμβλημα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας».
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ:
Ο Εξοχ. κ. Πρόεδρος τον καλωσόρισε. Τον ευχαρίστησε που ήλθε στο Σουδάν… Ακολούθως ο Μακαριώτατος ευχάριστησε τον κ. Πρόεδρο και συγκεκινημένος από την εκδηλούμενη αγάπη του για την Ελλάδα και τους Ελληνες, κατέθεσε κι Εκείνος την αγάπη του προς τον φιλόξενο, καλοκάγαθο και ευγενή Σουδανικό λαό… Προσέφερε δε στον κ. Πρόεδρο ένα Κοράνιο μετ’ αφιερώσεως προσωπικής και ασημένιο δίσκο με το έμβλημα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας».
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ:
«Υπάρχει επίσης και η λαοπλάνος θρησκεία των Ισμαηλιτών, που διατηρείται μέχρι τώρα και είναι πρόδρομος του Αντιχρίστου. Κατάγεται από τον Ισμαήλ, τον γιο του Αβραάμ που γεννήθηκε από την Άγαρ, γι’ αυτό λέγονται Αγαρηνοί…
Αυτοί λοιπόν μέχρι τα χρόνια του Ηρακλείου ήταν ειδωλολάτρες. Από το χρόνο εκείνο και δώθε ξεφύτρωσε σ’ αυτούς ψευτοπροφήτης που ονομαζόταν Μωάμεθ. Αυτός, αφού διάβασε Παλαιά και Καινή Διαθήκη και αφού συνομίλησε με κάποιον αρειανό μοναχό, δήθεν, ίδρυσε δική του αίρεση. Και με την πρόφαση ότι ήθελε να οδηγήσει το έθνος σε θεοσέβεια, διέδωσε ότι του στάλθηκε γραφή από τον ουρανό! Αφού λοιπόν χάραξε μερικά γελοία νομοθετήματα στο βιβλίο του (=το Κοράνιο), τους άφησε εντολή να το σέβονται»
Αυτοί λοιπόν μέχρι τα χρόνια του Ηρακλείου ήταν ειδωλολάτρες. Από το χρόνο εκείνο και δώθε ξεφύτρωσε σ’ αυτούς ψευτοπροφήτης που ονομαζόταν Μωάμεθ. Αυτός, αφού διάβασε Παλαιά και Καινή Διαθήκη και αφού συνομίλησε με κάποιον αρειανό μοναχό, δήθεν, ίδρυσε δική του αίρεση. Και με την πρόφαση ότι ήθελε να οδηγήσει το έθνος σε θεοσέβεια, διέδωσε ότι του στάλθηκε γραφή από τον ουρανό! Αφού λοιπόν χάραξε μερικά γελοία νομοθετήματα στο βιβλίο του (=το Κοράνιο), τους άφησε εντολή να το σέβονται»
(«Περί αιρέσεων», ρα΄, στίχοι 1-15, μετάφραση)
ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣΚ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
«ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ Α.Θ.Μ.
του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας & πάσης Αφρικής Θεοδώρου Β’, με την ευκαιρία της Εορτής της Θυσίας – Μεγάλου Μπαϊραμίου (Αλεξάνδρεια 26 Νοεμβρίου 2009)
…Η ευλογία του Θεού είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν η επικοινωνία αυτή [μεταξύ των ανθρώπων] έχει ως αιτία την πίστη σε Αυτόν και την έκφραση της, που είναι η λατρεία προς Αυτόν.
Και κατ’ αυτές τις ημέρες η πίστη προς τον Ένα και Μεγάλο Θεό εκδηλώνεται για τους αγαπητούς συμπολίτες μας Μουσουλμάνους με την Εορτή της Θυσίας, του Μ. Μπαϊραμίου.
Με αυτές τις σκέψεις επιθυμούμε να εκφράσουμε τις θερμές συγχαρητήριες ευχές μας προς τους Μουσουλμάνους αδελφούς μας στην ευλογημένη και φιλόξενη χώρας της Αιγύπτου και ολοκλήρου του κόσμου….
Χρόνια πολλά, καρποφόρα και πανευφρόσυνα !
Θ ε ό δ ω ρ ο ς Β’
Παπας και Πατριαρχης Αλεξανδρειας & πασης Αφρικης
[Από την επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου:
www.patriarchateofalexandria.com/index.php?module=news&action=details&id=408 ]
www.patriarchateofalexandria.com/index.php?module=news&action=details&id=408 ]
**************************************************************************************
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
[Εμαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη το 1679]
«Ω ταλαίπωροι Αγαρηνοί, έως πότε να ήστε πεπλανημένοι; Και δεν πιστεύετε εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, οπού είναι αληθινός Υιός και Λόγος του Θεού, αμή πιστεύετε εις τον Μωάμεθ και τον λέγετε προφήτην, ο οποίος προφήτης δεν ήτον αλλά απατεών και σας εκαταγέλασεν»
[Νέον μαρτυρολόγιον, σελ. 92]
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος:
Ο μακαριστός Χριστόδουλος δεν αποκατέστησε τον Κανονικό Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κ Νικόδημο αλλά με πλαστογραφία των ψηφοδελτίων των αρχιερέων πέτυχε τη μετάθεση στη Μητρόπολη Αττικής του κ. Παντελεήμονα Μπεζενίτη ο οποίος συγκλόνισε το πανελλήνιο με σκάνδαλα ηθικής και οικονομικής φύσεως.
Μας έφερε τον αιρετικό Πάπα στην Αθήνα και πήγε στη Ρώμη αδιαφορώντας για την αντίθετη άποψη της Ιεράς Συνόδου!
Ήταν συνένοχος συνειδητά ή ασυνείδητα στη παραπλάνηση που μεθοδεύουν οι Λατίνοι καθώς ισχυριζόταν ότι ο Πάπας λέει το Σύμβολο της Πίστεως δίχως το Φιλιόκβε. Και αυτό είναι μεθοδευμένη παραπλάνηση διότι σύμφωνα με την
Β Βατικάνειο Σύνοδο οι Λατίνοι όταν απαγγέλουν το Σύμβολο της Πίστεως στα ελληνικά το λένε δίχως το Φιλιόκβε ενώ όταν το απαγγέλουν στα Λατινικά το λένε με το Φιλιόκβε!
Επέτρεψε τη διοργάνωση συνεδρίου του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών στην Ελλάδα. Μετείχε σε διάφορες συμπροσευχές όπως στην Καμπέρα μαζί με τους αιρετικούς και αλλοθρήσκους.
Και όλα αυτά όταν και μόνο η συμμετοχή της Εκκλησίας της ελλάδος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών συνεπάγεται άρνηση της Ορθοδοξίας!
Ύστερα από τη συμμετοχή του σε αυτές τις συμπροσευχές κατά παραβίαση των Ιερών Κανόνων αναρριχήθηκε στο αξίωμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Χαρακτήρισε την ομοφυλοφιλία ως προσωπικό δεδομένο ενώ τον περιέβαλαν άνθρωποι που δεν εμπνέουν ορθής πίστεως και βίου.
Άνθρωποι όπως ο Θωμάς Συνοδινός, ο Κατερίνας, ο Βαβύλης, ο Γιοσάκης, ο Μπεζενίτης και ο Κουμαριανός!
Μας χειροτόνησε επισκόπους τον Κουμαριανό και τους πρωτοπόρους του Οικουμενισμού στη χώρα μας, τον Σύρου κ Δωρόθεο, τον Δημητριάδος κ Ιγνάτιο καθώς και τον Μεσσηνίας κ Χρυσόστομο.
Οικουμενισμός και Οικουμενιστές είναι υπαρκτά όντα,όχι πλάσματα της φαντασίας μας
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, Ἱερὲς Μητροπόλεις Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος, Κρήτης καὶ Κύπρου, Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα καὶ Ἀρχιεπισκοπὲς τοῦ ἐξωτερικοῦ, Ἅγιον Ὄρος, Ἱερὲς Μονὲς τῆς Ἑλλάδας, Ἱεραποστολικὲς Ἀδελφότητες, Καθηγητὲς Θεολογικῶν Σχολῶν Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης, Ὀρθοδόξους Συλλόγους, Συλλόγους Πολυτέκνων, ἐκκλησιαστικὲς ἐφημερίδες, περιοδικὰ καὶ ραδιοσταθμούς, ἐκδοτικοὺς οἴκους καὶ βιβλιοπωλεῖα, M.M.E.
Πριν από καιρό, ο κ. Στυλιανός Λαγουρός που, εκτός από την εκδοτική του προσφορά (Εκδόσεις “ΤΗΝΟΣ”), αγωνίζεται με ζωντάνια και θάρρος ζηλευτό για την Αγία Ορθοδοξία μας και καταγγέλλει τα κακώς κείμενα της Εκκλησίας, κοινοποίησε και στον «ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟ» κείμενο, με τα νέα αντι-Κανονικά κατορθώματα και οικουμενιστικά ανοίγματα του Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου.
Με το κείμενο αυτό, παρουσίαζε ένα γεγονός και ζητούσε από την Ι. Σύνοδο να παρέμβει. Η Ι. Σύνοδος και πάλι εσιώπησε, όπως μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε κάθε είδους παρεκτροπές Επισκόπων. Γι’ αυτό, έστω και αργοπορημένα, θα αναφερθούμε στην τελευταία ουνιτική-οικουμενιστική ενέργεια του Μητροπολίτη Σύρου. Διαβάζουμε στο κείμενο που μας εστάλη:
«Το βράδυ της 30ης Απριλίου το τηλεοπτικό κανάλι “Αιγαίο T.V” μετέδωσε …την τελετή για τα 175 χρόνια ιδρύσεως του ρωμαιοκαθολικού ναού Αγίου Γεωργίου… (Σ’ αυτό τον Παπικό ναό), μέσα στο Βήμα, δίπλα στον ρωμαιοκαθολικό επίσκοπο κ. Φραγκίσκο Παπαμανώλη, ιερουργούντα με πλειάδα ρωμαιοκαθολικών κληρικών, στεκόταν ο ορθόδοξος επίσκοπος Σύρου (Δωρόθεος)[1]. Κατά την διάρκειαν της τελετής είδαμε, ακούσαμε και σημειώνουμε τα εξής:
α) να εκφωνείται (από λαϊκό!) μεταξύ άλλων λειτουργικών αιτήσεων και η εξής: “ο Κύριος να έχει καλά τους επισκόπους Φραγκίσκο και Δωρόθεο”∙
β) να θυμιάζεται τρις εντός του βήματος ο κ. Δωρόθεος από ρωμαιοκαθολικό κληρικό∙
γ) να μνημονεύονται επισήμως στην “Λειτουργική Αναφορά” το όνομα του πάπα Βενέδικτου και μαζί αμέσως “των επισκόπων μας Φραγκίσκου (Ρ/καθολ.) και Δωροθέου (Ορθοδ.)”∙
δ) περί δε το τέλος της τελετής τον κ. Δωρόθεο από ειδική λετουργική θέση να απευθύνη... ομιλία εις το εκκλησίασμα…
(Όλα αυτά) άραγε δεν συνιστούν μικρές εκχωρήσεις οι οποίες -προς το παρόν(!)- δίνουν την εντύπωση ότι διαφορές δεν υπάρχουν κι έτσι χτίζεται ένα πλαστό επικοινωνιακό οικοδόμημα ενότητας;…
Και εν τέλει η Ι. Σύνοδος ουδένα λόγον έχει να παρέμβει για την σύγχυση που μονιμοποιείται;
Μετά τιμής ΣΤΥΛ. ΛΑΓΟΥΡΟΣ, Θεολόγος».
Ας θυμηθούν, όσοι παρακολουθούν τα θέματα αυτά, τα οικουμενιστικά βήματα ειδικά στη Σύρο: τον εκκλησιασμό των μαθητών, τη μια στην Παπική Εκκλησία και την άλλη στην Ορθόδοξη και την μετάδοση της Θ. Κοινωνίας εναλλάξ σε Ορθόδοξους και Παπικούς μαθητές, όπως μας το παρουσίασε προ ετών ο π. Θεόδωρος Ζήσης.
Ας θυμηθούμε εκείνη την ανατριχιαστική περιγραφή στην “Ελευθεροτυπία” από τον Καθηγητή της Νομικής Κώστα Μπέη (νυν πρεσβύτερο της Μητροπόλεως Πρεβέζης), για την οικουμενική λειτουργία στον καθεδρικό καθολικό ναό της Άνω Σύρου, κατά την οποία, σύμφωνα με τη γλαφυρή περιγραφή του κ. Μπέη: «Ορθόδοξοι, καθολικοί και διαμαρτυρόμενοι, Έλληνες και ξένοι, διάβασαν και ξαναδιάβασαν σε περισσότερες γλώσσες δυνατά από την προς Γαλάτας επιστολή του Αποστόλου Παύλου… Κατά τις δεήσεις, μνημονεύθηκαν από κοινού» ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. «Εκ περιτροπής στην κοινή τούτη λειτουργία έψελναν η ορθόδοξη και η καθολική χορωδία. Και ρίγη διαπερνούσαν το πολυποίκιλο εκκλησίασμα... Και όταν ήλθε η ώρα της θείας κοινωνίας, εμβάπτιζε την όστια στο δισκοπότηρο με τον οίνο, έτσι ώστε κατά το λόγο του μεγάλου Αθηναγόρα να μπορούμε όλοι να κοινωνήσουμε από το ίδιο δισκοπότηρο. Και κοινωνήσαμε. Καθολικοί, ορθόδοξοι και διαμαρτυρόμενοι. Από το κοινό δισκοπότηρο της κοινής πίστης…»!
Σε εκείνη τη «οικουμενική λειτουργία» δεν ήταν παρών Ορθόδοξος Επίσκοπος. Να λοιπόν που αρχίζει, με τον νυν Μητροπολίτη Σύρου, να πραγματοποιείται και νομιμοποιείται τώρα, εκείνο που δεν έγινε τότε, να παίρνει δηλαδή επίσημο χαρακτήρα η ουνιτικού τύπου «ένωση των εκκλησιών», χωρίς να αφίστανται οι της Παπικής Εκκλησίας των βλασφημιών προς το Άγιο Πνεύμα και όλων των αιρετικών δοξασιών τους. Να αποδεικνύεται ότι, όλα όσα έχουν συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν δεν είναι τυχαία, αλλά καλά σχεδιασμένα βήματα, που υπηρετούν ένα μακροπρόθεσμο στόχο: την συγχώνευση Βατικανού και Φαναρίου υπό τον Πάπα.
Θεωρήσαμε αναγκαίο να κάνουμε ευρύτερα γνωστό αυτό το περιστατικό (καταγγέλλονται και άλλα παρόμοια), γιατί η υπαρκτή αίρεση του Οικουμενισμού-Ουνιτισμού και των οικουμενιστών που την προωθούν, έχει περάσει στους περισσότερους Ορθόδοξους Έλληνες σαν κάτι το απόμακρο, ομιχλώδες και άσαρκο, εκτόπλασμα της φαντασίας νοσηρών εγκεφάλων. Εκείνοι δε που καταγγέλλονται ότι συμμετέχουν σε μια νεοφανή αίρεση, τον Οικουμενισμό και τον προωθούν με τις συμπροσευχές τους και τις κοινές εκδηλώσεις με το όλο πλέγμα των Οικουμενιστών, όχι μόνο δεν «συμμαζεύονται», όχι μόνο δεν αντικρούουν θεολογικά την κατηγορία που τους αποδίδεται, ότι έτσι εναντιώνονται στην πρακτική των Πατέρων και στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, αλλά καυχιόνται κι όλας για τις «προοδευτικές» θέσεις τους, γράφουν τους Ι. Κανόνες -που απαγορεύουν αυστηρώς τέτοιες ενέργειες, με την ποινή ακόμα και της καθαίρεσης- στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και, μάλιστα, εκτοξεύουν απειλές προς όσους αισθάνονται την ανάγκη να υπερασπιστούν την Ορθοδοξία και να Ομολογήσουν την Πίστη των Αγίων μας.
Απευθυνόμενοι και πάλι στους κωφεύοντας -προς τις εκκλήσεις και καταγγελίες μελών της Εκκλησίας- Ιεράρχες και Συνοδικούς, ρωτάμε: Γιατί επιτρέπετε να αχρηστεύονται και να αθετούνται οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας μας; Τους θεωρείτε και εσείς, Άγιοι Αρχιερείς, απηρχειωμένους, εκδικητικούς και άχρηστους; Δεν κρίνονται πλέον αναγκαίοι ούτε από εσάς; Δεν είναι θεόπνευστοι, συνέχεια των Εντολών του Χριστού και των Αποστόλων και άρα υποχρεωτικοί; Δεν δρουν προληπτικά ως προς την εκδήλωση αιρετικών δοξασιών; Δεν θεσπίστηκαν για να προφυλάσσουν τους πιστούς από όσους ενστερνίζονται αιρετικές θέσεις και τις διαδίδουν; Δεν έχουν θεραπευτικές ιδιότητες; Δεν συντελούν στη σωτηρία των μελών της Εκκλησίας και την εξουδετέρωση των αιρετικών καρκινωμάτων;
Για την «Φιλορθόδοξη Ένωση “ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ”»
Ο Πρόεδρος - Ο Γραμματέας
Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο - Παναγιώτης Σημάτης
[1] Από την μια, ο Μητροπολίτης Πειραιώς λέει τα πράγματα με το όνομά τους, και ονομάζει αιρετικό τον Παπικό Μητροπολίτη Σύρου κ. Φραγκίσκο Παπαμανώλη, τον χαρακτηρίζει προϊστάμενο όχι Εκκλησίας, αλλά Θρησκευτικής Κοινότητος, ήτις «ουδεμίαν σχέσιν κέκτηνται προς την αδιαίρετον Εκκλησίαν των Αποστόλων… και των Οικουμενικών Συνόδων»∙ του κάνει γνωστό ότι «δεν δύναμαι να συναινέσω» στην πλάνη σας και να μην πω «φιλαδέλφως ότι πλανάσθαι θεωρούντες εαυτόν “Επίσκοπον της εκκλησίας του Θεού”»∙ του δηλώνει ότι πιστεύει «ακραδάντως ότι και μόνο η μετοχή της Εκκλησίας» στους λεγόμενους “Θεολογικούς Διαλόγους” ζημιώνει τους πιστούς «διότι δίδει εις Υμάς την ψευδή γεύσιν της αναγνωρίσεως και καλύψεως της Υμετέρας αστοχίας», και από την άλλη, ο «ορθόδοξος» Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος θεωρεί ως αδελφή Εκκλησία την “Θρησκευτική Κοινότητα” της Σύρου και συμμετέχει στις λατρευτικές της εκδηλώσεις, πλανών και τους ετερόδοξους πιστούς της και τα ορθόδοξα μέλη της Επισκοπής του. Τελικά, οι Επίσκοποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχουν ενιαία πίστη και κοινή ομολογία και αυτοσυνειδησία, ή κάποιοι έχουν την ελευθερία να κάνουν ό,τι θέλουν και να διδάσκουν ό,τι προσωπικά πιστεύουν, άσχετα αν αυτό συγκρούεται με τους Ι. Κανόνες της Ορθόδ. Εκκλησίας;
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, Ἱερὲς Μητροπόλεις Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος, Κρήτης καὶ Κύπρου, Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα καὶ Ἀρχιεπισκοπὲς τοῦ ἐξωτερικοῦ, Ἅγιον Ὄρος, Ἱερὲς Μονὲς τῆς Ἑλλάδας, Ἱεραποστολικὲς Ἀδελφότητες, Καθηγητὲς Θεολογικῶν Σχολῶν Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης, Ὀρθοδόξους Συλλόγους, Συλλόγους Πολυτέκνων, ἐκκλησιαστικὲς ἐφημερίδες, περιοδικὰ καὶ ραδιοσταθμούς, ἐκδοτικοὺς οἴκους καὶ βιβλιοπωλεῖα, M.M.E.
Πριν από καιρό, ο κ. Στυλιανός Λαγουρός που, εκτός από την εκδοτική του προσφορά (Εκδόσεις “ΤΗΝΟΣ”), αγωνίζεται με ζωντάνια και θάρρος ζηλευτό για την Αγία Ορθοδοξία μας και καταγγέλλει τα κακώς κείμενα της Εκκλησίας, κοινοποίησε και στον «ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟ» κείμενο, με τα νέα αντι-Κανονικά κατορθώματα και οικουμενιστικά ανοίγματα του Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου.
Με το κείμενο αυτό, παρουσίαζε ένα γεγονός και ζητούσε από την Ι. Σύνοδο να παρέμβει. Η Ι. Σύνοδος και πάλι εσιώπησε, όπως μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε κάθε είδους παρεκτροπές Επισκόπων. Γι’ αυτό, έστω και αργοπορημένα, θα αναφερθούμε στην τελευταία ουνιτική-οικουμενιστική ενέργεια του Μητροπολίτη Σύρου. Διαβάζουμε στο κείμενο που μας εστάλη:
«Το βράδυ της 30ης Απριλίου το τηλεοπτικό κανάλι “Αιγαίο T.V” μετέδωσε …την τελετή για τα 175 χρόνια ιδρύσεως του ρωμαιοκαθολικού ναού Αγίου Γεωργίου… (Σ’ αυτό τον Παπικό ναό), μέσα στο Βήμα, δίπλα στον ρωμαιοκαθολικό επίσκοπο κ. Φραγκίσκο Παπαμανώλη, ιερουργούντα με πλειάδα ρωμαιοκαθολικών κληρικών, στεκόταν ο ορθόδοξος επίσκοπος Σύρου (Δωρόθεος)[1]. Κατά την διάρκειαν της τελετής είδαμε, ακούσαμε και σημειώνουμε τα εξής:
α) να εκφωνείται (από λαϊκό!) μεταξύ άλλων λειτουργικών αιτήσεων και η εξής: “ο Κύριος να έχει καλά τους επισκόπους Φραγκίσκο και Δωρόθεο”∙
β) να θυμιάζεται τρις εντός του βήματος ο κ. Δωρόθεος από ρωμαιοκαθολικό κληρικό∙
γ) να μνημονεύονται επισήμως στην “Λειτουργική Αναφορά” το όνομα του πάπα Βενέδικτου και μαζί αμέσως “των επισκόπων μας Φραγκίσκου (Ρ/καθολ.) και Δωροθέου (Ορθοδ.)”∙
δ) περί δε το τέλος της τελετής τον κ. Δωρόθεο από ειδική λετουργική θέση να απευθύνη... ομιλία εις το εκκλησίασμα…
(Όλα αυτά) άραγε δεν συνιστούν μικρές εκχωρήσεις οι οποίες -προς το παρόν(!)- δίνουν την εντύπωση ότι διαφορές δεν υπάρχουν κι έτσι χτίζεται ένα πλαστό επικοινωνιακό οικοδόμημα ενότητας;…
Και εν τέλει η Ι. Σύνοδος ουδένα λόγον έχει να παρέμβει για την σύγχυση που μονιμοποιείται;
Μετά τιμής ΣΤΥΛ. ΛΑΓΟΥΡΟΣ, Θεολόγος».
Ας θυμηθούν, όσοι παρακολουθούν τα θέματα αυτά, τα οικουμενιστικά βήματα ειδικά στη Σύρο: τον εκκλησιασμό των μαθητών, τη μια στην Παπική Εκκλησία και την άλλη στην Ορθόδοξη και την μετάδοση της Θ. Κοινωνίας εναλλάξ σε Ορθόδοξους και Παπικούς μαθητές, όπως μας το παρουσίασε προ ετών ο π. Θεόδωρος Ζήσης.
Ας θυμηθούμε εκείνη την ανατριχιαστική περιγραφή στην “Ελευθεροτυπία” από τον Καθηγητή της Νομικής Κώστα Μπέη (νυν πρεσβύτερο της Μητροπόλεως Πρεβέζης), για την οικουμενική λειτουργία στον καθεδρικό καθολικό ναό της Άνω Σύρου, κατά την οποία, σύμφωνα με τη γλαφυρή περιγραφή του κ. Μπέη: «Ορθόδοξοι, καθολικοί και διαμαρτυρόμενοι, Έλληνες και ξένοι, διάβασαν και ξαναδιάβασαν σε περισσότερες γλώσσες δυνατά από την προς Γαλάτας επιστολή του Αποστόλου Παύλου… Κατά τις δεήσεις, μνημονεύθηκαν από κοινού» ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. «Εκ περιτροπής στην κοινή τούτη λειτουργία έψελναν η ορθόδοξη και η καθολική χορωδία. Και ρίγη διαπερνούσαν το πολυποίκιλο εκκλησίασμα... Και όταν ήλθε η ώρα της θείας κοινωνίας, εμβάπτιζε την όστια στο δισκοπότηρο με τον οίνο, έτσι ώστε κατά το λόγο του μεγάλου Αθηναγόρα να μπορούμε όλοι να κοινωνήσουμε από το ίδιο δισκοπότηρο. Και κοινωνήσαμε. Καθολικοί, ορθόδοξοι και διαμαρτυρόμενοι. Από το κοινό δισκοπότηρο της κοινής πίστης…»!
Σε εκείνη τη «οικουμενική λειτουργία» δεν ήταν παρών Ορθόδοξος Επίσκοπος. Να λοιπόν που αρχίζει, με τον νυν Μητροπολίτη Σύρου, να πραγματοποιείται και νομιμοποιείται τώρα, εκείνο που δεν έγινε τότε, να παίρνει δηλαδή επίσημο χαρακτήρα η ουνιτικού τύπου «ένωση των εκκλησιών», χωρίς να αφίστανται οι της Παπικής Εκκλησίας των βλασφημιών προς το Άγιο Πνεύμα και όλων των αιρετικών δοξασιών τους. Να αποδεικνύεται ότι, όλα όσα έχουν συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν δεν είναι τυχαία, αλλά καλά σχεδιασμένα βήματα, που υπηρετούν ένα μακροπρόθεσμο στόχο: την συγχώνευση Βατικανού και Φαναρίου υπό τον Πάπα.
Θεωρήσαμε αναγκαίο να κάνουμε ευρύτερα γνωστό αυτό το περιστατικό (καταγγέλλονται και άλλα παρόμοια), γιατί η υπαρκτή αίρεση του Οικουμενισμού-Ουνιτισμού και των οικουμενιστών που την προωθούν, έχει περάσει στους περισσότερους Ορθόδοξους Έλληνες σαν κάτι το απόμακρο, ομιχλώδες και άσαρκο, εκτόπλασμα της φαντασίας νοσηρών εγκεφάλων. Εκείνοι δε που καταγγέλλονται ότι συμμετέχουν σε μια νεοφανή αίρεση, τον Οικουμενισμό και τον προωθούν με τις συμπροσευχές τους και τις κοινές εκδηλώσεις με το όλο πλέγμα των Οικουμενιστών, όχι μόνο δεν «συμμαζεύονται», όχι μόνο δεν αντικρούουν θεολογικά την κατηγορία που τους αποδίδεται, ότι έτσι εναντιώνονται στην πρακτική των Πατέρων και στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, αλλά καυχιόνται κι όλας για τις «προοδευτικές» θέσεις τους, γράφουν τους Ι. Κανόνες -που απαγορεύουν αυστηρώς τέτοιες ενέργειες, με την ποινή ακόμα και της καθαίρεσης- στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και, μάλιστα, εκτοξεύουν απειλές προς όσους αισθάνονται την ανάγκη να υπερασπιστούν την Ορθοδοξία και να Ομολογήσουν την Πίστη των Αγίων μας.
Απευθυνόμενοι και πάλι στους κωφεύοντας -προς τις εκκλήσεις και καταγγελίες μελών της Εκκλησίας- Ιεράρχες και Συνοδικούς, ρωτάμε: Γιατί επιτρέπετε να αχρηστεύονται και να αθετούνται οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας μας; Τους θεωρείτε και εσείς, Άγιοι Αρχιερείς, απηρχειωμένους, εκδικητικούς και άχρηστους; Δεν κρίνονται πλέον αναγκαίοι ούτε από εσάς; Δεν είναι θεόπνευστοι, συνέχεια των Εντολών του Χριστού και των Αποστόλων και άρα υποχρεωτικοί; Δεν δρουν προληπτικά ως προς την εκδήλωση αιρετικών δοξασιών; Δεν θεσπίστηκαν για να προφυλάσσουν τους πιστούς από όσους ενστερνίζονται αιρετικές θέσεις και τις διαδίδουν; Δεν έχουν θεραπευτικές ιδιότητες; Δεν συντελούν στη σωτηρία των μελών της Εκκλησίας και την εξουδετέρωση των αιρετικών καρκινωμάτων;
Για την «Φιλορθόδοξη Ένωση “ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ”»
Ο Πρόεδρος - Ο Γραμματέας
Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο - Παναγιώτης Σημάτης
[1] Από την μια, ο Μητροπολίτης Πειραιώς λέει τα πράγματα με το όνομά τους, και ονομάζει αιρετικό τον Παπικό Μητροπολίτη Σύρου κ. Φραγκίσκο Παπαμανώλη, τον χαρακτηρίζει προϊστάμενο όχι Εκκλησίας, αλλά Θρησκευτικής Κοινότητος, ήτις «ουδεμίαν σχέσιν κέκτηνται προς την αδιαίρετον Εκκλησίαν των Αποστόλων… και των Οικουμενικών Συνόδων»∙ του κάνει γνωστό ότι «δεν δύναμαι να συναινέσω» στην πλάνη σας και να μην πω «φιλαδέλφως ότι πλανάσθαι θεωρούντες εαυτόν “Επίσκοπον της εκκλησίας του Θεού”»∙ του δηλώνει ότι πιστεύει «ακραδάντως ότι και μόνο η μετοχή της Εκκλησίας» στους λεγόμενους “Θεολογικούς Διαλόγους” ζημιώνει τους πιστούς «διότι δίδει εις Υμάς την ψευδή γεύσιν της αναγνωρίσεως και καλύψεως της Υμετέρας αστοχίας», και από την άλλη, ο «ορθόδοξος» Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος θεωρεί ως αδελφή Εκκλησία την “Θρησκευτική Κοινότητα” της Σύρου και συμμετέχει στις λατρευτικές της εκδηλώσεις, πλανών και τους ετερόδοξους πιστούς της και τα ορθόδοξα μέλη της Επισκοπής του. Τελικά, οι Επίσκοποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχουν ενιαία πίστη και κοινή ομολογία και αυτοσυνειδησία, ή κάποιοι έχουν την ελευθερία να κάνουν ό,τι θέλουν και να διδάσκουν ό,τι προσωπικά πιστεύουν, άσχετα αν αυτό συγκρούεται με τους Ι. Κανόνες της Ορθόδ. Εκκλησίας;
Μητροπολίτης Δημητριάδος κ Ιγνάτιος:
Επιβλήθηκε στη Μητρόπολη Δημητριάδος με την απόφαση της Συνόδου και τη καταστολή των ΜΑΤ παρόλο που ο πιστός λαός δεν τον ήθελε. Εντωμεταξύ Επίσκοπος που επιβάλλεται με τη βία δεν είναι Επίσκοπος...
Έχει συμπροσευχηθεί με Αγγλικανικές “ιέρειες”, έντυσε κοριτσάκια παπαδίνες και επέβαλε την ανάγνωση λειτουργικών κειμένων στη Δημοτική.
Σχολιογράφος θρησκευτικής ιστοσελίδας κοινοποίησε άκρως ανησυχητικές εξελίξεις στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος αναφορικά με το “Νεοβαρλααμισμό”.
“ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ” ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
_________________
Γράφει σχετικά: “Πρόκειται για μία νέα αίρεση για την οποία πρέπει να πάρει θέση η Σύνοδος. Νεοβαρλααμίτες δεν υπάρχουν μόνο στην Πρέβεζα, αλλά και στη Μητρόπολη Δημητριάδος. Άν προσέξατε στην πρώτη σελίδα του “Ορθοδόξου Τύπου” γίνεται λόγος για καταγγελία πιστών, συγκεκριμένα κατά την εορτή Θεοφανείων, όπου διαβάστηκε η προφητεία του Ησαϊα στη δημοτική. Το ίδιο έγινε και κατά τον Εσπερινό των Χριστουγέννων. Όλα τα αναγνώσματα διαβάστηκαν στη δημοτική και αναμεταδίδοντο από τον Σταθμό της Ι. Μονής Ταξιαρχών απευθείας απροκάλυπτα και αναίσχυντα. Ακολούθησαν διαμαρτυρίες τηλεφωνικές αλλά το κακό δεν διορθώνεται. Πρέπει να ξέρετε ότι όπου παρίσταται ο Δεσπότης του Βόλου κ. Ιγνάτιος παντού διαβάζονται αναγνώσματα, ευχές,προφητείες κλπ. στη δημοτική από το βιβλίο που κυκλοφόρησε ο Πρεβέζης. Έχει επιβάλει να αγορασθεί από τους ιερείς των ενοριών και να διαβάζουν κατά περίσταση το ανάλογο κείμενο. Ξεκίνησε δειλά-δειλά και τώρα το έχει καθιερώσει. Σε πολλά επίσης μυστήρια γάμους, βαπτίσεις γίνεται το ίδιο. Ας προσέξουμε λίγο την πορεία του οικουμενιστού κ. Ιγνατίου και το τί ακριβώς συμβαίνει στη Μητρόπολη Δημητριάδος (Θεολογική Ακαδημία κλπ). Νομίζω ότι πρέπει να γνωρίζετε και αυτό το εξίσου σημαντικό. Στο ναό της Αγ. Παρασκευής στη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας, μαζί με τα αγοράκια που ντύθηκαν παπαδάκια για να κάνουν είσοδο (μικρή καί μεγάλη) ακολούθησαν και κοριτσάκια ντυμένα παπαδίνες κρατώντας κεράκια (στον τύπο των Μυροφόρων δήθεν) παρουσίᾳ του Δεσπότη και με την ανοχή των πιστών που διαμαρτυρήθηκαν εκ των υστέρων στα κρυφά.”
Συγκλονιστικές και πολύ συγκεκριμένες οι πληροφορίες του σχολιογράφου. Δυστυχώς η Ιερά Σύνοδος υπνώττει ως συνήθως για όλα τα θέματα το νήδυμο.
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=8635
Το 2006 η Εκκλησία της Ελλάδος με εκπροσώπους τον Μητροπολίτη Δημητριάδος κ Ιγμάτιο και τον Καλαβρύτων κ Αμβρόσιο αποδέκτηκε το αντίχριστο κείμενο του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (Βραζιλία 2006) όπου αναγνωρίστη-καν ως Εκκλησίες οι εκατοντάδες αιρετικές προτεσταντικές ομολογίες και αποκλήθηκαν οι δογματικές τους εκτροπές: «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»!
(Εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», τεύχος 3ης & 10ης Νοεμβρίου 2006)
Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ Χρυσόστομος:
Προπαγάνδισε στη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριο του 2009 ότι η Ορθοδοξία “ανήκει στην Εκκλησία” προπαγανδίζοντας τις ιδέες των αιρετικών και παρόλα αυτά η Σύνοδος του εμπιστεύεται την εκπροσώπηση στο Διάλογο με τους αιρετικούς!!!
Ιερωμένοι και λαϊκά μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας όλο και πιο συχνά, σχεδόν καθημερινά, θλίβονται, πονούν και ντρέπονται για ενέργειες και αποφάσεις των Ποιμένων τους σε ζωτικά θέματα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας.
Και όταν ομιλούν για τα κακώς κείμενα, ζητώντας τη θεραπεία τους, τότε λόγιοι και μη λόγιοι Μητροπολίτες -περί πολλών ευκαίρως ακαίρως λαλίστατοι- κλείνουν ερμητικά τα μάτια τους και τα αυτιά τους προς τα κακώς πραττόμενα και λεγόμενα από συν-Επισκόπους τους και «φιλαδέλφως» εφαπλώνουν το ράσο τους για να τους σκεπάσουν, επιτρέποντας στο κακό να κυριαρχεί και να πολλαπλασιάζεται μέσα στην Εκκλησία μας. Έτσι, όμως, στην πράξη έρχονται σε αντίθεση με αυτά που περί εκκλησιαστικής δικαιοσύνης και εντιμότητος στον χώρο της Εκκλησίας θεωρητικώς διδάσκουν και μάλιστα καθίσταται μεγαλύτερη και εκκωφαντικότερη αυτή η αντίφασή τους, αφού για να κατοχυρώσουν τη θεωρητική διδασκαλία τους καταφεύγουν στα κείμενα Αγίων Πατέρων και Επισκόπων του παρελθόντος, λησμονώντας μια «μικρή» λεπτομέρεια: ότι οι Άγιοι, όσα έλεγαν τα έπρατταν κιόλας.
Και δεν αρκούνται μόνον σ' αυτό, αλλά κατακεραυνώνουν τους πιστούς που ζητούν το αυτονόητο: να σταματήσουν οι Επίσκοποι να εκθέτουν την Εκκλησία, είτε ως σκανδαλοποιοί είτε ως των σκανδάλων ανεκτικοί. Έτσι, αντί να δώσουν το καλό παράδειγμα εφαρμόζοντες τους Ιερούς Κανόνες και να αφαιρέσουν από μεν τους εκκλησιομάχους την ευκαιρία του διασυρμού της Εκκλησίας του Χριστού, από δε τους πιστούς την υποχρέωση της διαμαρτυρίας και του ελέγχου των παρανομιών των Επισκόπων σε θέματα Πίστεως, κατηγορούν τους πιστούς που διαμαρτύρονται ως «εγωϊστές», «ανυπάκοους» και «ζηλωτές». Και ακόμη επισείουν εναντίον τους εκκλησιαστικές ποινές ή τους τιμωρούν με αφορισμούς, ώστε να τους αποτρέψουν από τον έλεγχο των Επισκοπικών ατοπημάτων που έχουν σχέση με παράβαση Ι. Κανόνων και παραβάσεις σε θέματα Πίστεως, τα οποία, μάλιστα, ατοπήματα δεν είναι μεμονωμένα και ανώνυμα, αλλά παγκοίνως γνωστά μερικά δε έχουν σχέση με αποφάσεις της ιδίας της Ιεραρχίας ή της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Συμβαίνει, δηλαδή, εδώ ό,τι κατηγορούσε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο οποίος έλεγε (το χωρίο εν παραφράσει): «Επίσκοποι οι νομοθετούντες και κατά κατωτέρων κληρικών και λαϊκών κυρίως εφαρμόζοντες την νομοθεσία».
Και όμως, δυσανάλογα μεγάλος είναι ο αριθμός των Ιερών Κανόνων που νομοθετούν κατά των παρανομούντων Επισκόπων, ώστε να απορεί κανείς και να σκέπτεται: «Τί χρειάζονταν τόσοι πολλοί Ιεροί Κανόνες, που να ρυθμίζουν τις ποινές των παρανομούντων Επισκόπων;». Εκ της εκκλησιαστικής ιστορίας, βέβαια, δικαιολογείται η δημιουργία όλων αυτών των Κανόνων, αφού το μεγαλύτερο κακό στην Εκκλησία -τότε και τώρα- δεν το κάνουν οι ανώνυμοι πιστοί και οι απλοί κληρικοί, αλλά οι επώνυμοι και «περιώνυμοι» Επίσκοποι και Πατριάρχες, οι οποίοι όσο πλησιάζουμε προς τα έσχατα θα προκαλούν όλο και μεγαλύτερο κακό στην Εκκλησία, σύμφωνα με τα προλεχθέντα στην Αγία Γραφή και στις προφητείες αγίων ανδρών.
Και είναι τόσο το κακό που κάνουν, ώστε ο ιερός Χρυσόστομος να πει τον φοβερό εκείνο λόγο: «Ουδένα γαρ δέδοικα ως τους Επισκόπους, πλην ολίγων». Και ο Μ. Βασίλειος: «Ουκ οίδα επίσκοπον μηδέ αριθμήσαιμι εν ιερεύσι Χριστού τον παρά των βεβήλων χειρών επί καταλύσει της πίστεως εις προστασίαν προβεβλημένον... Υμείς δε ει τινα έχετε μεθ' ημών μερίδα, ταυτά ημίν φρονήσετε δηλονότι· ει δε εφ' εαυτών βουλεύεσθε, της ιδίας γνώμης έκαστός εστι κύριος, ημείς αθώοι από του αίματος τούτου». Και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (για να αρκεστούμε σ' αυτούς τους τρεις) είπε: Να φυλάγεσαι από ένα, τους κακούς Επισκόπους, χωρίς να φοβηθείς μήπως χάσεις το θρόνο σου. Το ύψος είναι για όλους, όμως δεν είναι για όλους η χάρη. Παραμέρισε τα άμφια που ως προβιά είναι ντυμένος ο Επίσκοπος και κοίταξε τον λύκο που πίσω της κρύβεται. Μη θέλεις να με πείσεις με τα λόγια αλλά με έργα. Μισώ τη διδασκαλία που είναι αντίθετη στο βίο.
Και όταν υπενθυμίζονται αυτά, οι ακατηγόρητοι Επίσκοποι, έχουν έτοιμοι την απάντηση επαναλαμβάνουν ως ρεφρέν το: «έχουσι γνωσιν οι φύλακες», εννοώντας ότι είναι σε επιφυλακή και θα επιληφθούν αυτοί -όταν έρθει ο κατάλληλος καιρός- τη λύση των προβλημάτων, μη δεχόμενοι καμίαν ανάμειξη των πιστών, ωσάν αυτοί να μην έχουν ουδένα λόγο εις τα της Εκκλησίας.
Όμως η υπομονή, η υπακοή και η ανοχή, όταν τα εξακολουθητικώς υπό των Επισκόπων πραττόμενα έρχονται σε αντίθεση με τους Ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και εκθεμελιώνουν την Πίστη, δεν αποτελούν αρετές και δεν δείχνουν ταπείνωση, αλλά, όπως έγινε πλέον συνείδηση των πιστών, αποτελούν υπεκφυγή, διότι δεν θέλουν οι Επίσκοποι να βάλουν τον «δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων». Η απραξία αυτή μπορεί να ερμηνευθεί ως αδιαφορία ή άρνηση να αναλάβουμε το κόστος των ευθυνών μας, ή δειλία και φόβος για την απομόνωσή μας, ή άρνηση μήπως χαθούν κάποια οφέλη (υλικά και εγκοσμιοκρατικά), απορρέουν δε από την πρόσδεσή μας και υπακοή μας στους εκκλησιαστικά ισχυρούς και όχι στον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό και το θέλημά Του. Άρα μόνον καταστροφικά αποτελέσματα φέρνουν στην Εκκλησία οι εκ της δογματικής αυθεντικότητας και εκ της εκκλησιολογικής τάξεως εκτρεπόμενοι Επίσκοποι.
Και όταν ομιλούν για τα κακώς κείμενα, ζητώντας τη θεραπεία τους, τότε λόγιοι και μη λόγιοι Μητροπολίτες -περί πολλών ευκαίρως ακαίρως λαλίστατοι- κλείνουν ερμητικά τα μάτια τους και τα αυτιά τους προς τα κακώς πραττόμενα και λεγόμενα από συν-Επισκόπους τους και «φιλαδέλφως» εφαπλώνουν το ράσο τους για να τους σκεπάσουν, επιτρέποντας στο κακό να κυριαρχεί και να πολλαπλασιάζεται μέσα στην Εκκλησία μας. Έτσι, όμως, στην πράξη έρχονται σε αντίθεση με αυτά που περί εκκλησιαστικής δικαιοσύνης και εντιμότητος στον χώρο της Εκκλησίας θεωρητικώς διδάσκουν και μάλιστα καθίσταται μεγαλύτερη και εκκωφαντικότερη αυτή η αντίφασή τους, αφού για να κατοχυρώσουν τη θεωρητική διδασκαλία τους καταφεύγουν στα κείμενα Αγίων Πατέρων και Επισκόπων του παρελθόντος, λησμονώντας μια «μικρή» λεπτομέρεια: ότι οι Άγιοι, όσα έλεγαν τα έπρατταν κιόλας.
Και δεν αρκούνται μόνον σ' αυτό, αλλά κατακεραυνώνουν τους πιστούς που ζητούν το αυτονόητο: να σταματήσουν οι Επίσκοποι να εκθέτουν την Εκκλησία, είτε ως σκανδαλοποιοί είτε ως των σκανδάλων ανεκτικοί. Έτσι, αντί να δώσουν το καλό παράδειγμα εφαρμόζοντες τους Ιερούς Κανόνες και να αφαιρέσουν από μεν τους εκκλησιομάχους την ευκαιρία του διασυρμού της Εκκλησίας του Χριστού, από δε τους πιστούς την υποχρέωση της διαμαρτυρίας και του ελέγχου των παρανομιών των Επισκόπων σε θέματα Πίστεως, κατηγορούν τους πιστούς που διαμαρτύρονται ως «εγωϊστές», «ανυπάκοους» και «ζηλωτές». Και ακόμη επισείουν εναντίον τους εκκλησιαστικές ποινές ή τους τιμωρούν με αφορισμούς, ώστε να τους αποτρέψουν από τον έλεγχο των Επισκοπικών ατοπημάτων που έχουν σχέση με παράβαση Ι. Κανόνων και παραβάσεις σε θέματα Πίστεως, τα οποία, μάλιστα, ατοπήματα δεν είναι μεμονωμένα και ανώνυμα, αλλά παγκοίνως γνωστά μερικά δε έχουν σχέση με αποφάσεις της ιδίας της Ιεραρχίας ή της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Συμβαίνει, δηλαδή, εδώ ό,τι κατηγορούσε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο οποίος έλεγε (το χωρίο εν παραφράσει): «Επίσκοποι οι νομοθετούντες και κατά κατωτέρων κληρικών και λαϊκών κυρίως εφαρμόζοντες την νομοθεσία».
Και όμως, δυσανάλογα μεγάλος είναι ο αριθμός των Ιερών Κανόνων που νομοθετούν κατά των παρανομούντων Επισκόπων, ώστε να απορεί κανείς και να σκέπτεται: «Τί χρειάζονταν τόσοι πολλοί Ιεροί Κανόνες, που να ρυθμίζουν τις ποινές των παρανομούντων Επισκόπων;». Εκ της εκκλησιαστικής ιστορίας, βέβαια, δικαιολογείται η δημιουργία όλων αυτών των Κανόνων, αφού το μεγαλύτερο κακό στην Εκκλησία -τότε και τώρα- δεν το κάνουν οι ανώνυμοι πιστοί και οι απλοί κληρικοί, αλλά οι επώνυμοι και «περιώνυμοι» Επίσκοποι και Πατριάρχες, οι οποίοι όσο πλησιάζουμε προς τα έσχατα θα προκαλούν όλο και μεγαλύτερο κακό στην Εκκλησία, σύμφωνα με τα προλεχθέντα στην Αγία Γραφή και στις προφητείες αγίων ανδρών.
Και είναι τόσο το κακό που κάνουν, ώστε ο ιερός Χρυσόστομος να πει τον φοβερό εκείνο λόγο: «Ουδένα γαρ δέδοικα ως τους Επισκόπους, πλην ολίγων». Και ο Μ. Βασίλειος: «Ουκ οίδα επίσκοπον μηδέ αριθμήσαιμι εν ιερεύσι Χριστού τον παρά των βεβήλων χειρών επί καταλύσει της πίστεως εις προστασίαν προβεβλημένον... Υμείς δε ει τινα έχετε μεθ' ημών μερίδα, ταυτά ημίν φρονήσετε δηλονότι· ει δε εφ' εαυτών βουλεύεσθε, της ιδίας γνώμης έκαστός εστι κύριος, ημείς αθώοι από του αίματος τούτου». Και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (για να αρκεστούμε σ' αυτούς τους τρεις) είπε: Να φυλάγεσαι από ένα, τους κακούς Επισκόπους, χωρίς να φοβηθείς μήπως χάσεις το θρόνο σου. Το ύψος είναι για όλους, όμως δεν είναι για όλους η χάρη. Παραμέρισε τα άμφια που ως προβιά είναι ντυμένος ο Επίσκοπος και κοίταξε τον λύκο που πίσω της κρύβεται. Μη θέλεις να με πείσεις με τα λόγια αλλά με έργα. Μισώ τη διδασκαλία που είναι αντίθετη στο βίο.
Και όταν υπενθυμίζονται αυτά, οι ακατηγόρητοι Επίσκοποι, έχουν έτοιμοι την απάντηση επαναλαμβάνουν ως ρεφρέν το: «έχουσι γνωσιν οι φύλακες», εννοώντας ότι είναι σε επιφυλακή και θα επιληφθούν αυτοί -όταν έρθει ο κατάλληλος καιρός- τη λύση των προβλημάτων, μη δεχόμενοι καμίαν ανάμειξη των πιστών, ωσάν αυτοί να μην έχουν ουδένα λόγο εις τα της Εκκλησίας.
Όμως η υπομονή, η υπακοή και η ανοχή, όταν τα εξακολουθητικώς υπό των Επισκόπων πραττόμενα έρχονται σε αντίθεση με τους Ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και εκθεμελιώνουν την Πίστη, δεν αποτελούν αρετές και δεν δείχνουν ταπείνωση, αλλά, όπως έγινε πλέον συνείδηση των πιστών, αποτελούν υπεκφυγή, διότι δεν θέλουν οι Επίσκοποι να βάλουν τον «δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων». Η απραξία αυτή μπορεί να ερμηνευθεί ως αδιαφορία ή άρνηση να αναλάβουμε το κόστος των ευθυνών μας, ή δειλία και φόβος για την απομόνωσή μας, ή άρνηση μήπως χαθούν κάποια οφέλη (υλικά και εγκοσμιοκρατικά), απορρέουν δε από την πρόσδεσή μας και υπακοή μας στους εκκλησιαστικά ισχυρούς και όχι στον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό και το θέλημά Του. Άρα μόνον καταστροφικά αποτελέσματα φέρνουν στην Εκκλησία οι εκ της δογματικής αυθεντικότητας και εκ της εκκλησιολογικής τάξεως εκτρεπόμενοι Επίσκοποι.
Ερχόμαστε, ως εκ τούτων και έχοντας συνειδητοποιήσει το κακό που γίνεται στην Εκκλησία από ενέργειες και λόγους των Επισκόπων που δεν συνάδουν με την Αγία Ορθοδοξία μας, να παρουσιάσουμε και να επισημάνουμε συγκεκριμένη περίπτωση ζημίας των πιστών μελών της Εκκλησίας από τις κακόδοξες θέσεις Επισκόπου, του Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου και όσων τον στηρίζουν, αφού ο Μεσσηνίας δημοσίως προέβη σε αντικανονικές πράξεις και διετύπωσε αιρετικές απόψεις και μάλιστα μέσα στην Ιερά Σύνοδο και στο περιοδικό της Εκκλησίας της Ελλάδος!...
1. Ο Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, παρεχώρησε Ορθόδοξο Ιερό Ναό σε αιρετικούς Παπικούς της Καλαμάτας, παρά την απαγόρευση από τους Ιερούς Κανόνες και ενώ ήταν σε γνώση του, παρόμοια ενέργεια του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, ο οποίος, ένεκα του σάλου που δημιουργήθηκε και της εντόνου αντιδράσεως των πιστών, δεν πραγματοποίησε τελικά την παραχώρηση. Αντίθετα ο κ. Χρυσόστομος το διέπραξε, χωρίς επιπροσθέτως να λάβει υπόψιν του και τον σκανδαλισμό των πιστών, τις αντιδράσεις και τις υπογραφές που συγκεντρώθηκαν κ.λπ., ωσάν να μην υπήρχε Πάπας και Βατικανό για να συνδράμει τους πιστούς του Παπισμού, ώστε να αποκτήσουν ναό, ωσάν αυτός να εκπροσωπούσε τον Πάπα στην Καλαμάτα και είχε αναλάβει εργολαβικά αυτήν την υποχρέωση. Στην μηνυτήρια αναφορά μας παραθέτουμε λεπτομερώς Ιερούς Κανόνες και στοιχεία από την Ιερά Παράδοση, δια των οποίων αποδεικνύεται η απαγόρευση παραχώρησης Ιερού Ναού σε ετερόδοξους, επί ποινή μάλιστα καθαιρέσεως του Επισκόπου που θα το τολμήσει.
2. Ο κ. Χρυσόστομος επιπλέον διδάσκει -εισάγοντας νέα ήθη στην ορθόδοξη Εκκλησία- ότι όχι μόνο στους Παπικούς, αλλά και σε όλους τους αιρετικούς, ακόμα και τους Μωαμεθανούς, «είμαστε υποχρεωμένοι να τους εξυπηρετήσουμε στις θρησκευτικές τους ανάγκες ...; Εγώ (συνεχίζει ο Μεσσηνίας) δεν μπορώ να χτίσω τζαμί, μου δίνει όμως το δικαίωμα το κανονικό δίκαιο να προσφέρω ένα ναό» στους Μουσουλμάνους!
3. Ο κ. Χρυσόστομος τιμώρησε το 2009 τις μοναχές της Ιεράς Μονής των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης Καλαμάτας με το επιτίμιον της ακοινωνησίας, χωρίς δίκη και απολογία, απαγορεύοντας την τέλεση Θ. Λειτουργίας στην Ιερά Μονή, καταδικάζοντας έτσι, όχι μόνο τις μοναχές που κατά την άποψή του έσφαλαν, αλλά και τις μεγάλης ηλικίας μοναχές, που ουδεμία ανάμειξη είχαν στις ανυπόστατες κατηγορίες που απέδωσε σ' αυτές.
4. Ο κ. Χρυσόστομος τον Οκτώβριο 2009 στην Κύπρο, ως μέλος της Μικτής Επιτροπής του θεολογικού Διαλόγου με τους Παπικούς και παρά την ρητή Εντολή της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας να κινηθεί μέσα «στα κανονικά και εκκλησιολογικά πλαίσια», τουτέστιν να αποφύγει τις συμπροσευχές, αγνόησε τους Ιερούς κανόνες που το απαγορεύουν, αλλά και τις Οδηγίες της Ιεραρχίας και συμπροσευχήθηκε με αιρετικούς.
Επίσης, προ διετίας λειτούργησε στην Παναγία της Τήνου, όπου συμπροσευχήθησαν μαζί του και παπικοί κληρικοί και λαϊκοί, την δε 8 Μαΐου 2007 στο Μπάρι της Ιταλίας, από κοινού με τον Παπικό αρχιεπίσκοπο κ. Francesco Cacucci, συμπροσευχήθηκε και παρευρέθηκε στον αγιασμό της θαλάσσης, ρίχνοντας αγίασμα με μύρο από τον τάφο του Αγίου Νικολάου.
5. Τέλος, διετύπωσε την εξωφρενική αιρετική θέση ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν είναι η Μία Εκκλησία, αλλά ανήκει στην Μία Εκκλησία! Δηλαδή, ενώ ο Χριστός δίδαξε ότι ίδρυσε ΜΙΑ Εκκλησία και οι Ορθόδοξοι ομολογούμε στο «Σύμβολο της Πίστεως» ότι αποτελούμε αυτή την ΜΙΑ, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ο κ. Χρυσόστομος διδάσκει ότι υπάρχει κάποια άλλη Εκκλησία μεγαλύτερη και περιεκτικότερη της Ορθόδοξης, εντός της οποίας -ως ένα κλάδο ή ένα τμήμα- υπάρχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η τοποθέτησή του αυτή είναι ανατρεπτική της Πίστεώς μας και της ορθόδοξης εκκλησιολογίας και αποτελεί υιοθέτηση της αιρετικής θεωρίας των «αδελφών Εκκλησιών» ή της «θεωρίας των κλάδων», στην οποία πιστεύουν και προσπαθούν υπομονετικά να μας επιβάλλουν οι Οικουμενιστές.
Τις ίδιες θέσεις δεν δίστασε να διατυπώσει και μέσα στην Ιερά Συνόδο! Και παρόλο που εν τω μεταξύ του έγιναν συστάσεις από τον Πειραιώς κ. Σεραφείμ, από τον καθηγητή Δογματικής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Τσελεγγίδη, από άλλους φορείς και πιστούς, ώστε να συνειδητοποιήσει το ολίσθημα και να ανασκευάσει αυτές τις θέσεις που έρχονται σε αντίθεση με το ένατο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως και ουσιαστικά το διαγράφουν, αυτός επιμένει στις απόψεις του.
2. Ο κ. Χρυσόστομος επιπλέον διδάσκει -εισάγοντας νέα ήθη στην ορθόδοξη Εκκλησία- ότι όχι μόνο στους Παπικούς, αλλά και σε όλους τους αιρετικούς, ακόμα και τους Μωαμεθανούς, «είμαστε υποχρεωμένοι να τους εξυπηρετήσουμε στις θρησκευτικές τους ανάγκες ...; Εγώ (συνεχίζει ο Μεσσηνίας) δεν μπορώ να χτίσω τζαμί, μου δίνει όμως το δικαίωμα το κανονικό δίκαιο να προσφέρω ένα ναό» στους Μουσουλμάνους!
3. Ο κ. Χρυσόστομος τιμώρησε το 2009 τις μοναχές της Ιεράς Μονής των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης Καλαμάτας με το επιτίμιον της ακοινωνησίας, χωρίς δίκη και απολογία, απαγορεύοντας την τέλεση Θ. Λειτουργίας στην Ιερά Μονή, καταδικάζοντας έτσι, όχι μόνο τις μοναχές που κατά την άποψή του έσφαλαν, αλλά και τις μεγάλης ηλικίας μοναχές, που ουδεμία ανάμειξη είχαν στις ανυπόστατες κατηγορίες που απέδωσε σ' αυτές.
4. Ο κ. Χρυσόστομος τον Οκτώβριο 2009 στην Κύπρο, ως μέλος της Μικτής Επιτροπής του θεολογικού Διαλόγου με τους Παπικούς και παρά την ρητή Εντολή της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας να κινηθεί μέσα «στα κανονικά και εκκλησιολογικά πλαίσια», τουτέστιν να αποφύγει τις συμπροσευχές, αγνόησε τους Ιερούς κανόνες που το απαγορεύουν, αλλά και τις Οδηγίες της Ιεραρχίας και συμπροσευχήθηκε με αιρετικούς.
Επίσης, προ διετίας λειτούργησε στην Παναγία της Τήνου, όπου συμπροσευχήθησαν μαζί του και παπικοί κληρικοί και λαϊκοί, την δε 8 Μαΐου 2007 στο Μπάρι της Ιταλίας, από κοινού με τον Παπικό αρχιεπίσκοπο κ. Francesco Cacucci, συμπροσευχήθηκε και παρευρέθηκε στον αγιασμό της θαλάσσης, ρίχνοντας αγίασμα με μύρο από τον τάφο του Αγίου Νικολάου.
5. Τέλος, διετύπωσε την εξωφρενική αιρετική θέση ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν είναι η Μία Εκκλησία, αλλά ανήκει στην Μία Εκκλησία! Δηλαδή, ενώ ο Χριστός δίδαξε ότι ίδρυσε ΜΙΑ Εκκλησία και οι Ορθόδοξοι ομολογούμε στο «Σύμβολο της Πίστεως» ότι αποτελούμε αυτή την ΜΙΑ, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ο κ. Χρυσόστομος διδάσκει ότι υπάρχει κάποια άλλη Εκκλησία μεγαλύτερη και περιεκτικότερη της Ορθόδοξης, εντός της οποίας -ως ένα κλάδο ή ένα τμήμα- υπάρχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η τοποθέτησή του αυτή είναι ανατρεπτική της Πίστεώς μας και της ορθόδοξης εκκλησιολογίας και αποτελεί υιοθέτηση της αιρετικής θεωρίας των «αδελφών Εκκλησιών» ή της «θεωρίας των κλάδων», στην οποία πιστεύουν και προσπαθούν υπομονετικά να μας επιβάλλουν οι Οικουμενιστές.
Τις ίδιες θέσεις δεν δίστασε να διατυπώσει και μέσα στην Ιερά Συνόδο! Και παρόλο που εν τω μεταξύ του έγιναν συστάσεις από τον Πειραιώς κ. Σεραφείμ, από τον καθηγητή Δογματικής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Τσελεγγίδη, από άλλους φορείς και πιστούς, ώστε να συνειδητοποιήσει το ολίσθημα και να ανασκευάσει αυτές τις θέσεις που έρχονται σε αντίθεση με το ένατο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως και ουσιαστικά το διαγράφουν, αυτός επιμένει στις απόψεις του.
Και ως γνωστόν, η επιμονή σε κακόδοξη διδασκαλία καθιστά και αυτόν που με επιμονή την διδάσκει αιρετικό.
Το παράδοξο είναι, πώς οι υπεύθυνοι Επίσκοποι που μας διαβεβαιώνουν ότι «έχουν γνώσιν οι φύλακες» στο διαρρεύσαν διάστημα από την στιγμή της διατυπώσεως και της εμμονής του Μεσσηνίας στις κακόδοξες απόψεις του, και παρόλο που είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν δημοσίως (αφού δημοσίως και εγγράφως συνέβη η προσβολή στο Σύμβολο της Πίστεώς μας), αλλά και να λάβουν τα δέοντα μέτρα ούτε μίλησαν (εκτός του προαναφερθέντος Μητροπολίτου Πειραιώς) ούτε έδειξαν ότι έχουν τη βούληση να τον επαναφέρουν στην τάξη.
Συνέβη κι εδώ, ό,τι συνέβη και σε πρόσφατες παρόμοιες αντικανονικές
Συνέβη κι εδώ, ό,τι συνέβη και σε πρόσφατες παρόμοιες αντικανονικές
«Δια ταύτα», και:
α. βλέποντας πως πέρασαν κατά περίπτωση πάνω από έξη μήνες έως και δύο χρόνια από την στιγμή που άρχισε να διδάσκει τις καινοφανείς διδασκαλίες του ο κ. Χρυσόστομος, και κανείς αρμοδιώτερός μας και επαΐων δεν ενεργεί τα δέοντα και επιβαλλόμενα, ενώ η ακεραιότητα και η αυθεντικότητα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας βάλλονται συνεχώς και αμφισβητούνται ποικιλοτρόπως και ακόμα αλλοιώνεται η ορθόδοξη συνείδηση του λαού μας
β. βλέποντας πως δεν
γ. έχοντες ως μέλη της του Χριστού Εκκλησίας «έννομο συμφέρον» για τη διατήρηση ανοθεύτου της Ορθοδόξου Πίστεώς μας και της Ιεράς Παραδόσεώς μας
δ. παρά την μικρότητά μας και τα πάθη μας, και διακινδυνεύοντας να χαρακτηριστεί η ενέργειά μας εγωϊστική, αφού μπορεί να μας ερωτήσουν: «Τόσοι άγιοι γεροντάδες και πνευματικοί σιωπούν, ποιοι είστε εσείς που τολμάτε να κατηγορήσετε ποιμένα της Εκκλησίας;»
ε. διακινδυνεύοντας, λοιπόν, να επιτιμηθούμε από ανθρώπους που πιστεύουν στην αυθεντία των Επισκόπων
Καταγγέλλουμε δημόσια στα ενδιαφερόμενα πιστά μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας την εγκληματική συμπεριφορά των περισσοτέρων «Ποιμένων» μας, οι οποίοι κι αυτή την τεράστια κακοποίηση-παραμόρφωση που καταφέρει κατά της ορθοδόξου εκκλησιολογίας μας ο κ. Χρυσόστομος Σαββάτος, την παραβλέπουν και την αντιπαρέρχονται ως συμβάν μηδαμινό και ελάχιστο, ενώ ο Χριστός πρώτος, οι Απόστολοι έπειτα και οι Άγιοι Πατέρες στη συνέχεια, από κοινού διδάσκουν, ότι απαγορεύεται και η παραμικρή αλλοίωση στα θέματα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, μας προτρέπουν δε να ελέγχουμε τους επιχειρούντες τι, ακόμη και το ελάχιστο, και να διαμαρτυρόμαστε και μάλιστα εντέλλονται: οι συντελούντες στην αλλοίωση της Πίστεως να απομακρύνονται πάραυτα και αυθωρεί από τη θέση τους.
Φυσικά και δεν αγνοούμε ότι στον Επίσκοπο έχει δοθεί «πλήρης εξουσία να μαρτυρή περί της καθολικής εμπειρίας του σώματος της Εκκλησίας», αλλά και δεν αγνοούμε ότι ο «επίσκοπος περιορίζεται από αυτήν την εμπειρίαν και επομένως εις θέματα πίστεως ο Λαός (σ.σ. κληρικοί και λαϊκοί) πρέπει να κρίνη σχετικώς με την διδασκαλίαν του. Το καθήκον της υπακοής παύει όταν ο επίσκοπος παρεκκλίνη από τον καθολικόν κανόνα και ο λαός έχει το δικαίωμα να τον κατηγορήση ...;».
Γνωρίζουμε επίσης τις συμβουλές των Αγίων Πατέρων να μη υπακούουμε σε Συνόδους και Επισκόπους που αλλοιώνουν την Πίστη.
Συμβουλεύει A Μ. Βασίλειος:
«Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον η ανθρώποις· μνημονεύοντας του Κυρίου λέγοντος· Αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ' αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν· ...Εξ ων παιδευόμεθα, ότι, καν πολύ γνήσιός τις η (=είναι), καν υπερβαλλόντως ένδοξος ο κωλύων το υπό του Κυρίου προστεταγμένον, ή προτρέπων ποιείν το υπ' αυτού κεκωλυμένον, φευκτός ή και βδελυκτός οφείλει είναι εκάστω των αγαπώντων τον Κυριον».
Ενθυμούμεθα και τα λόγια του αγίου Γρηγορίου που γράφει:
Υπάρχουν και «αυτοί που φανερά ελέγχουν τους ιερείς, έχοντες εφόδιο την ευσέβεια για να πείθουν· και όσοι μεν το πράττουν αυτό για την πίστη και για τα κύρια και σημαντικότατα θέματα ούτε κι εγώ τους κατακρίνω, αλλ' αντιθέτως ...; τους συγχαίρω. Και θα ευχόμουν να είμαι ένας απ' αυτούς, οι οποίοι αγωνίζονται υπέρ της αληθείας και γίνονται γι' αυτό μισητοί ...; Διότι ο πόλεμος που οδηγεί στην αρετή είναι καλύτερος από την ειρήνη που χωρίζει από το Θεό».
Και πάλι του Μ. Βασιλείου: «Ότι δει των ακροατών τους πεπαιδευμένους τας Γραφάς, δοκιμάζειν τα παρά των διδασκάλων λεγόμενα· και τα μεν σύμφωνα ταις Γραφαίς δέχεσθαι, τα δε αλλότρια αποβάλλειν· και τους τοιούτοις διδάγμασιν επιμένοντας αποστρέφεσθαι σφοδρώτερον».
Τη δημόσια αυτή καταγγελία κατά του Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, καταθέτουμε επίσημα στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (κοινοποιουμένη ταυτοχρόνως όπου δει) και ζητάμε:
Μιμούμενοι οι Επίσκοποι τους Αγίους Πατέρες και μη ενεργούντες με πολιτικά εγκόσμια κριτήρια και εξισορροπιστικές λογικές, αλλά σύμφωνα με την αγιοπνευματική-θεραπευτική πράξη της Εκκλησίας που απορρέει από τους Αγίους Πατέρες και τους Ιερούς Κανόνες,να καλέσουν τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας να απορρίψει τις αιρετικές του θέσεις, να διακηρύξει την Ορθόδοξη Πίστη εξ ολοκλήρου και ιδιαιτέρως ως προς το ένατο Άρθρο του Συμβόλου της Πίστεώς μας, και να τον βοηθήσουν έτσι να κατανοήσει ότι είναι κακόδοξη η διδασκαλία του (και οι συγκεκριμένες πράξεις του), αφού με αυτή αλλοιώνεται ουσιωδώς η Ορθόδοξη Πίστη μας σε ένα βασικότατο-θεμελιακό εκκλησιολογικό θέμα. Πολύ περισσότερο μάλιστα, που η διδασκαλία του αυτή ταυτίζεται με τις κατευθυντήριες γραμμές, τις διδασκαλίες και τις σκοποθεσίες της παναιρέσεως του Οικουμενισμού).
Αν ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος δεχθεί τις παραινέσεις «χαρά εν τω ουρανώ και εν τη γη». Αν αρνηθεί, τότε είναι αναγκαίο να απαιτήσουν τη συμμόρφωσή του, διαφορετικά και σύμφωνα πάλι με τους Ιερούς Κανόνες, πρέπει να απομακρυνθεί: (α) από την Μικτή Επιτροπή του Θεολογικού Διαλόγου, (β) από την Επισκοπή που του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία με εντολή να ορθοτομεί και διδάσκει την Ορθόδοξη Πίστη αυθεντική, ανόθευτη και ακεραία, (γ) όπως και από κάθε άλλο ιερατικό αξίωμα ώστε ελεύθερος πλέον να διδάσκει τις προσωπικές του απόψεις σε άλλα θεολογικά περιβάλλοντα, σ' εκείνα που τις υποβάλλουν και τις καλλιεργούν και που ασμένως και μετά χαράς θα αποδέχονταν τις κακοδοξίες του και τον ίδιο.
Η καταγγελία μας αυτή -εκτός των άλλων- κατατίθεται, διότι ο ίδιος ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, παρά τις επί μέρους ανεπίσημες καταγγελίες των πιστών, όχι μόνο δεν διορθώνει τα εσφαλμένα κηρύγματά του (όπως μόλις αναφέραμε), αλλά και προκαλεί και παραπλανά και περιφρονεί τον πιστό λαό του Θεού, δηλώνοντας πως μόνο στην Ιερά Σύνοδο απολογείται ασφαλώς γιατί έχει τη γνώμη και τη βεβαιότητα, ότι οι συνάδελφοί του στην Ιερά Σύνοδο δεν θα διανοηθούν να τον καλέσουν σε απολογία, ή κι αν τον καλέσουν η υπόθεσή του θα παραπεμφθεί τελικά «εις τας καλένδας».
Αν ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος δεχθεί τις παραινέσεις «χαρά εν τω ουρανώ και εν τη γη». Αν αρνηθεί, τότε είναι αναγκαίο να απαιτήσουν τη συμμόρφωσή του, διαφορετικά και σύμφωνα πάλι με τους Ιερούς Κανόνες, πρέπει να απομακρυνθεί: (α) από την Μικτή Επιτροπή του Θεολογικού Διαλόγου, (β) από την Επισκοπή που του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία με εντολή να ορθοτομεί και διδάσκει την Ορθόδοξη Πίστη αυθεντική, ανόθευτη και ακεραία, (γ) όπως και από κάθε άλλο ιερατικό αξίωμα ώστε ελεύθερος πλέον να διδάσκει τις προσωπικές του απόψεις σε άλλα θεολογικά περιβάλλοντα, σ' εκείνα που τις υποβάλλουν και τις καλλιεργούν και που ασμένως και μετά χαράς θα αποδέχονταν τις κακοδοξίες του και τον ίδιο.
Η καταγγελία μας αυτή -εκτός των άλλων- κατατίθεται, διότι ο ίδιος ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, παρά τις επί μέρους ανεπίσημες καταγγελίες των πιστών, όχι μόνο δεν διορθώνει τα εσφαλμένα κηρύγματά του (όπως μόλις αναφέραμε), αλλά και προκαλεί και παραπλανά και περιφρονεί τον πιστό λαό του Θεού, δηλώνοντας πως μόνο στην Ιερά Σύνοδο απολογείται ασφαλώς γιατί έχει τη γνώμη και τη βεβαιότητα, ότι οι συνάδελφοί του στην Ιερά Σύνοδο δεν θα διανοηθούν να τον καλέσουν σε απολογία, ή κι αν τον καλέσουν η υπόθεσή του θα παραπεμφθεί τελικά «εις τας καλένδας».
Οι δηλώσεις του κ. Χρυσοστόμου, δια των οποίων διατυπώνεται η παραπάνω πεποίθησή του έχουν ως εξής:
«Εάν λοιπόν οι κύριοι αυτοί (σ.σ. που κατηγορούν) πιστεύουν ότι όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι, οι 30 εκπρόσωποι Ορθοδόξων Εκκλησιών που συμμετέχουν στο διάλογο είναι τόσο ενδοτικοί απέναντι στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και ότι πλέον έχουν πουλήσει την πίστη τους και έχουν εισέλθει στην αίρεση ας απευθυνθούν προς την Ιερά Σύνοδο και ας μας καλέσει η Ιερά Σύνοδος να απολογηθούμε. Πάντως η τελευταία απόφαση της Ιεραρχίας, του Οκτωβρίου, μάλλον επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη προς το διάλογο και μάλλον επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη προς τους εκπροσώπους στο διάλογο αυτό και δεν εξέφρασε καμία αμφισβήτησηκαι καμία επιφύλαξη».
Εκτός από την παραπάνω αχαρακτήριστη δήλωση-προτροπή του Μητροπολίτου Μεσσηνίας, μας ενθαρρύνει να προβούμε σ' αυτή την μηνυτήριο αναφορά και η προτροπή της Ιεράς Συνόδου, η οποία στο Δελτίον Τύπου της 26/6/2002 έγραφε:
«Η Διαρκής Ιερά Συνοδος καλεί ευθαρσώς και δημόσια όποιον έχει στοιχεία εναντίον κληρικών οιουδήποτε βαθμού ...;, να υποβάλη ενυπόγραφη μήνυση στις υπηρεσίες της ...; και να είναι όλοι οι πιστοί βέβαιοι ότι κάθε ηθική παρεκτροπήστην Εκκλησία θα παταχθή με βάση τούς Ιερούς Κανόνες».
Τέλος, ας ενθυμηθούν οι Ιεράρχες προς τους οποίους καταθέτουμε την καταγγελία αυτή και τη χθεσινή δήλωση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου από την Καλαμάτα. Είπε, πως «όσον υψηλότερα ιστάμεθα, τόσον προσεκτικώτερον και με άκραν συνέπειαν "νομοφυλακείν οφείλομεν", δηλαδή οφείλομεν να τηρούμεν τους Νόμους ...; και τους υπό του Θεού τεθέντας και υπό της Εκκλησίας του» (Καλαμάτα, 2/2/2010).
Είναι καιρός να αποδείξουν οι Άγιοι Αρχιερείς ότι υπάρχει Ιεραρχία κινούμενη από το Άγιον Πνεύμα και εφαρμόζουσα τους Ι. Κανόνες που αυτό ενέπνευσε, ώστε να αποκτήσουν και πάλι την εμπιστοσύνη του λαού του Θεού και να ξεχάσουν (οι πιστοί)δηλώσεις Επισκόπων της περιόδου των σκανδάλων του 2005, όπως νέου Μητροπολίτου, που έκπληκτος για την ποιότητα των Ιεραρχών της συγκεκριμένης περιόδου είπε, ότι «δεν είναι Ιεραρχία αυτή. Ντρέπομαι που είμαι μητροπολίτης. Δεν υπάρχει Άγιο Πνεύμα εδώ μέσα» και κάποιου άλλου, που εγγράφως διαβεβαίωσε ότι τα μέτρα της Ιεραρχίας για αυτοκάθαρση δεν ήταν παρά «επικοινωνιακό τρικ και ενέργεια λαϊκισμού»! και ενός τρίτου, που μιλώντας στην Ιεραρχία είπε: «Δεν λειτουργεί καλά το συνοδικό σύστημα».
Αυτές τις γενικές εισαγωγικές τοποθετήσεις περί των αντικανονικών θέσεων του Μητροπολίτου Μεσσηνίας δίδουμε στην δημοσιότητα προς ενημέρωση και των ενδιαφερομένων πιστών αδελφών μας, οι οποίοι ίσως δεν έχουν τον χρόνο να διαβάσουν τη μακροσκελή ανάλυση της ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ μας με την λεπτομερή κατοχύρωση της που κατ' αυτάς κατατίθεται στα αρμόδια όργανα της Ιεράς Συνόδου.
Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι "Κοσμάς Φλαμιάτος"»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ο Γραμματέας Παναγιώτης Σημάτης
Τέλος, ας ενθυμηθούν οι Ιεράρχες προς τους οποίους καταθέτουμε την καταγγελία αυτή και τη χθεσινή δήλωση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου από την Καλαμάτα. Είπε, πως «όσον υψηλότερα ιστάμεθα, τόσον προσεκτικώτερον και με άκραν συνέπειαν "νομοφυλακείν οφείλομεν", δηλαδή οφείλομεν να τηρούμεν τους Νόμους ...; και τους υπό του Θεού τεθέντας και υπό της Εκκλησίας του» (Καλαμάτα, 2/2/2010).
Είναι καιρός να αποδείξουν οι Άγιοι Αρχιερείς ότι υπάρχει Ιεραρχία κινούμενη από το Άγιον Πνεύμα και εφαρμόζουσα τους Ι. Κανόνες που αυτό ενέπνευσε, ώστε να αποκτήσουν και πάλι την εμπιστοσύνη του λαού του Θεού και να ξεχάσουν (οι πιστοί)δηλώσεις Επισκόπων της περιόδου των σκανδάλων του 2005, όπως νέου Μητροπολίτου, που έκπληκτος για την ποιότητα των Ιεραρχών της συγκεκριμένης περιόδου είπε, ότι «δεν είναι Ιεραρχία αυτή. Ντρέπομαι που είμαι μητροπολίτης. Δεν υπάρχει Άγιο Πνεύμα εδώ μέσα» και κάποιου άλλου, που εγγράφως διαβεβαίωσε ότι τα μέτρα της Ιεραρχίας για αυτοκάθαρση δεν ήταν παρά «επικοινωνιακό τρικ και ενέργεια λαϊκισμού»! και ενός τρίτου, που μιλώντας στην Ιεραρχία είπε: «Δεν λειτουργεί καλά το συνοδικό σύστημα».
Αυτές τις γενικές εισαγωγικές τοποθετήσεις περί των αντικανονικών θέσεων του Μητροπολίτου Μεσσηνίας δίδουμε στην δημοσιότητα προς ενημέρωση και των ενδιαφερομένων πιστών αδελφών μας, οι οποίοι ίσως δεν έχουν τον χρόνο να διαβάσουν τη μακροσκελή ανάλυση της ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ μας με την λεπτομερή κατοχύρωση της που κατ' αυτάς κατατίθεται στα αρμόδια όργανα της Ιεράς Συνόδου.
Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι "Κοσμάς Φλαμιάτος"»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ο Γραμματέας Παναγιώτης Σημάτης
Τάσσεται υπέρ του χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους και δεν έχει καμία αντίρρηση για την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τους δημόσιους χώρους όταν Άγιοι μαρτύρησαν για να μην απομακρυνθεί εικόνα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού!
Ανορθόδοξες απόψεις από τον Mεσσηνίας Xρυσόστομο
Στην εφημερίδα «EΘΝΟΣ» 15/12/2009 υπάρχει άρθρο σχετικό με κάποιες δηλώσεις του Μητροπολίτη Μεσσηνίας Xρυσόστομου. …..O κ. Xρυσόστομος, ο οποίος θεωρείται ότι ανήκει στο «κλίμα» του Aρχιεπισκόπου Iερώνυμου, τάσσεται υπέρ του διαχωρισμού κράτους και Eκκλησίας λέγοντας: «δεν είναι η πρώτη φορά που το λέω, είμαι υπέρ του διαχωρισμού Eκκλησίας και Πολιτείας. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι αυτό που ονομάζουμε διακριτοί ρόλοι».
Aπαντώντας επίσης σε ερώτηση για το ζήτημα της απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από δημόσιους χώρους δηλώνει: «Δεν έχω καμία αντίρρηση. H Eκκλησία δεν μένει στο επίπεδο των συμβόλων. Eίτε μπει είτε δεν μπει η εικόνα στο δικαστήριο, εξαρτάται από τη συνείδηση του δικαστή αν θα είναι δίκαιος ή όχι. Όπως είμαι αντίθετος και με τον όρκο. Σημασία έχει ο σεβασμός προς το σύμβολο και όχι η απλή παρουσία του. Mόνο έτσι θα διασωθεί η αξία του».
Συνεχίζει μάλιστα λέγοντας ότι στον χώρο της Eκκλησίας: «δεν ξέρω τι είναι, πάντα υπάρχει μια αόρατη δύναμη, δεν ξέρω ποια είναι αυτή, δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω ούτε να την προσδιορίσω, η οποία ό,τι φιλοπρόοδο υπάρχει προσπαθεί να το φρενάρει και να το φέρει πίσω».
Όπως διευκρινίζει, υπήρξαν αντιδράσεις και όταν ο Mακαριστός Xριστόδουλος εισηγήθηκε απλοποίηση της αμφίεσης των ιερέων, αλλά και όταν επιχείρησε να καθιερώσει τη χρήση της δημοτικής γλώσσας στη λατρεία.Άποψη εκφέρει και για τις προγαμιαίες σχέσεις υπογραμμίζοντας: «για τους ανθρώπους που βρίσκονται στον χώρο της Eκκλησίας η σχέση αυτή πρέπει να ιεροποιηθεί διά του γάμου. Πέραν αυτού, ο κάθε άνθρωπος που θέτει τον εαυτό του εκτός των ορίων της Eκκλησίας είναι ελεύθερος να ζήσει όπως θέλει».
O μητροπολίτης, που είναι και αντιπρόσωπος της Eκκλησίας της Eλλάδος στον Διάλογο με τους Pωμαιοκαθολικούς, ασκεί κριτική σε όσους τάσσονται κατά της «συνεννόησης» όπως λέει, κάνοντας λόγο για «ανίδεους» και για «φασισμό της σκέψης».....
Aπαντώντας επίσης σε ερώτηση για το ζήτημα της απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από δημόσιους χώρους δηλώνει: «Δεν έχω καμία αντίρρηση. H Eκκλησία δεν μένει στο επίπεδο των συμβόλων. Eίτε μπει είτε δεν μπει η εικόνα στο δικαστήριο, εξαρτάται από τη συνείδηση του δικαστή αν θα είναι δίκαιος ή όχι. Όπως είμαι αντίθετος και με τον όρκο. Σημασία έχει ο σεβασμός προς το σύμβολο και όχι η απλή παρουσία του. Mόνο έτσι θα διασωθεί η αξία του».
Συνεχίζει μάλιστα λέγοντας ότι στον χώρο της Eκκλησίας: «δεν ξέρω τι είναι, πάντα υπάρχει μια αόρατη δύναμη, δεν ξέρω ποια είναι αυτή, δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω ούτε να την προσδιορίσω, η οποία ό,τι φιλοπρόοδο υπάρχει προσπαθεί να το φρενάρει και να το φέρει πίσω».
Όπως διευκρινίζει, υπήρξαν αντιδράσεις και όταν ο Mακαριστός Xριστόδουλος εισηγήθηκε απλοποίηση της αμφίεσης των ιερέων, αλλά και όταν επιχείρησε να καθιερώσει τη χρήση της δημοτικής γλώσσας στη λατρεία.Άποψη εκφέρει και για τις προγαμιαίες σχέσεις υπογραμμίζοντας: «για τους ανθρώπους που βρίσκονται στον χώρο της Eκκλησίας η σχέση αυτή πρέπει να ιεροποιηθεί διά του γάμου. Πέραν αυτού, ο κάθε άνθρωπος που θέτει τον εαυτό του εκτός των ορίων της Eκκλησίας είναι ελεύθερος να ζήσει όπως θέλει».
O μητροπολίτης, που είναι και αντιπρόσωπος της Eκκλησίας της Eλλάδος στον Διάλογο με τους Pωμαιοκαθολικούς, ασκεί κριτική σε όσους τάσσονται κατά της «συνεννόησης» όπως λέει, κάνοντας λόγο για «ανίδεους» και για «φασισμό της σκέψης».....
Ο μακαριστός Χριστόδουλος μιλούσε με περιφρόνηση για τους Ορθοδόξους πιστούς τους οποίους χαρακτήριζε “Ταλιμπάν” της Ορθοδοξίας και ως τέτοιους ακραίους χαρακτηρίζει όσους δεν αποδέκτηκαν την αγιοποίηση του Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Έθεσε σε αργία τον Πρωτοπρεσβύτερο κ Θεόδωρο Ζήση – ενός εκ των συγγραφέων της ομολογίας της πίστεως κατά του οικουμενισμού- επειδή είχε πει το αυτονόητο “ότι οι ογδόντα επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος έπρεπε να αναλάβουν τις ευθύνες τους” και ασκούσε αρνητική κριτική στον “Ορθόδοξο Τύπο”.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ZAKYN8OY
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ZAKYN8OY
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ «ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ» ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΣΤΟΝ «ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ» ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ κ. R. WILLIAMS
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ
«ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ» ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ
κ. ROWAN WILLIAMS.
(ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ, 25-11-2010)
«Στὸ πρόσωπό σας διακρίνουμε τὸν διάδοχο τοῦ Ἕλληνα τὸ γένος, Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Ταρσέως ποὺ ἔγινε Ἀρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας καὶ μεταλαμπάδευσε στὶς Βρετανικὲς νήσους τὴ θρησκευτικὴ καὶ θύραθεν παιδεία τῶν Ἑλλήνων. (Δημοσιεύθηκε ἀπὸ τὸ «Πρακτορεῖο Ἐκκλησιαστικῶν Εἰδήσεων Ρομφαία»:
www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6402:2010-11-25-12-02-01&catid=13 )
Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης
«Οἱ Λουθηρανοὶ ἀπεκόπησαν [ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία] καὶ παρέμειναν χωρὶς τὴν Κεφαλὴ [τὸ Χριστό], οἱ Ἀγγλικανοὶ ἐπίσης. Δὲν ἔχουν τὴν Ἐκκλησία καὶ ὁ Βελίαλ [= ὁ Διάβολος] τοὺς πολεμᾶ μὲ τὴν δύναμη καὶ τὶς μηχανορραφίες του καὶ τοὺς κρατᾶ στὴν πλάνη του καὶ τὴν ἀπώλεια».
(Ἀπὸ τὸ ρωσικὸ περιοδικὸ «Τσερκόβναγια Ζΐζν» , τεῦχ. 1, σελ. 52, 1994. Ἀναδημοσιεύθηκε στὸ τευχίδιο: «Ὑπερασπισταὶ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη.)
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
«Ἡ ταυτότητα πίστεως εἶναι καὶ ταυτότητα θρόνου, ἐνῶ ἡ διαφορὰ πίστεως εἶναι καὶ διαφορὰ θρόνου. Καὶ ἡ μὲν [= ἡ διαδοχὴ στὸ θρόνο] ἔχει τὸ ὄνομα τῆς διαδοχῆς, ἀλλὰ ἡ δὲ [= ἡ διαδοχὴ καὶ στὸ θρόνο καὶ στὴν ὀρθὴ Πίστη] ἔχει τὴν ἀλήθεια τῆς διαδοχῆς. Διότι δὲν εἶναι διάδοχος αὐτὸς ποὺ ἔχει ἀντίθετη δόξα [πίστη], ἀλλ’ αὐτὸς ποὺ ἔχει τὴν ἴδια πίστη. Ἂν κάποιος δὲν παραδέχεται διάδοχο μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, τότε [εἶναι] σὰν νὰ λέγει τὴν νόσο διάδοχο τῆς ὑγείας, καὶ τὴν τρέλλα [διάδοχο] τῆς συνέσεως».
(Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος ΚΑ΄, Εἰς τὸν Μ. Ἀθανάσιον ἐπίσκ. Ἀλεξανδρείας 8, PG 35, 1089Β. Ἀπόδοση στὴ νέα ἐλληνικὴ).
Οι "Ορθόδοξοι Αρμένιοι" του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου
Πλήθος ερωτημάτων δημιουργούν οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου κατά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Αρμενίας. Δημοσιεύουμε πιο κάτω το σχετικό δελτίο τύπου της Αρχιεπισκοπής. Οι υπογραμμίσεις (έντονα γράμματα) είναι δικές μας. Θα επανέλθουμε στο θέμα.
Συνάντηση Μακαριωτάτου με τον Πρόεδρο της Αρμενίας κ. Serzh Sargsyan
Με τον Πρόεδρο της Αρμενίας κ. Serzh Sargsyan συναντήθηκε σήμερα το πρωί στην Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών ο Μακαριώτατος. Κατά τη διάρκεια της ημίωρης συνάντησης είχαν την ευκαιρία να επιβεβαιώσουν τους άριστους δεσμούς που συνδέουν τους δύο λαούς και τις δύο Εκκλησίες. Διαβάστε τις δηλώσεις του Μακαριωτάτου και του κ. Sargsyan.
Ο Μακαριώτατος ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα εξής:«Οι δύο λαοί μας έχουν παράλληλους βίους. Έχουν έναν πολιτισμό που ανάγεται στους παλαιούς χρόνους γνώρισαν και πολύ πόνο και δυστυχία από τους ίδιους ανθρώπους, αντιμετωπίζοντας τα ίδια προβλήματα και κάνοντας τον ίδιο αγώνα.... Όλοι μας έχουμε διαβάσει και έχουμε παρακολουθήσει την τραγωδία του αρμενικού λαού, τον ξεριζωμό τους, αλλά πιστεύουμε ότι και εσείς γνωρίζετε όσα έζησαν οι Έλληνες και με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίστηκαν στη γειτονική χώρα.
Αυτή είναι όμως η ιστορία και πρέπει στην ιστορία να κάνουμε εμβαθύνσεις και να φιλοσοφούμε. Και το πρώτο που θα μπορούσε κανείς να σημειώσει είναι ότι αυτός ο λαός της Αρμενίας δέχθηκε και τις δυσκολίες και τις ξεπέρασε στηριζόμενος στην Ορθόδοξη πίστη. Και ο λαός σας έμεινε χωρίς κρατική υπόσταση και τη θέση της ανέλαβε η Εκκλησία, ώστε εθναρχούσα να καθοδηγήσει και να συντηρήσει αυτόν τον λαό. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και σ’ αυτό τον τόπο για αιώνες όταν η Εκκλησία σκέπαζε, στήριζε και βοηθούσε αυτόν τον λαό. Αυτά όμως όλα πέρασαν κύριε Πρόεδρε και σήμερα ζούμε σε μια άλλη εποχή που έχει τις δικές της δυσκολίες και τα δικά της προβλήματα.
Νομίζω ότι η συνεργασία μας, ιδιαίτερα ο σύνδεσμός μας με την Ορθόδοξη πίστη και η προσπάθειά μας να είμαστε ενωμένοι όλοι οι Ορθόδοξοι είναι ένα μέτρο που μπορεί να βοηθήσει τις σημερινές δυσκολίες.Κύριε Πρόεδρε, αναφέρατε προηγουμένως πως οι αξίες της Ορθόδοξης πίστης ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε αναντικατάστατες. Όταν αυτά ακούγονται από απλούς ανθρώπους ασφαλώς έχουν τη σημασία τους, αλλά όταν λέγονται από τα χείλη του Προέδρου μιας φίλης χώρας όπως είναι η Αρμενία έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα.
Σας παρακαλούμε και πατρικώς σας προτρέπουμε να κάνετε τον αγώνα σας και να προσθέσετε και εσείς τη δική σας πέτρα στην ένωση όλων των Ορθοδόξων, όπου και αν βρίσκονται».
Από την πλευρά του ο κ. Sargsyan επισήμανε:
«Η μακραίωνη ιστορία των δύο λαών μας χαρακτηρίζεται από τον ρόλο που έπαιξαν οι δύο Εκκλησίες μας. Και ευτυχώς καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της μακραίωνης ιστορίας τίποτα δεν σκίασε τη σχέση ούτε των δύο λαών μας, ούτε των δύο Εκκλησιών μας. Ο κόσμος αλλάζει και εξελίσσεται, ωστόσο αυτό που δεν αλλάζει και είναι το πιο σημαντικό είναι η πίστη και ο ρόλος που διαδραματίζει.
Κατά τη διάρκεια των αιώνων και επειδή δεν υπήρχε κρατική οντότητα ο λαός μας στηρίχθηκε και πάρα πολύ μάλιστα στο ρόλο της Αρμενικής Εκκλησίας. Η Εκκλησία μας είναι αυτή που συνέβαλε ώστε να διαφυλάξουμε τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ταυτότητά μας. Και σήμερα η Εκκλησία μας διαδραματίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο για τη μόρφωση του λαού μας. Σας μετέφερα ήδη Μακαριώτατε την πρόσκληση του Πατριάρχη μας και εμείς με μεγάλη χαρά σας περιμένουμε στη χώρα μας».
Αυτή είναι όμως η ιστορία και πρέπει στην ιστορία να κάνουμε εμβαθύνσεις και να φιλοσοφούμε. Και το πρώτο που θα μπορούσε κανείς να σημειώσει είναι ότι αυτός ο λαός της Αρμενίας δέχθηκε και τις δυσκολίες και τις ξεπέρασε στηριζόμενος στην Ορθόδοξη πίστη. Και ο λαός σας έμεινε χωρίς κρατική υπόσταση και τη θέση της ανέλαβε η Εκκλησία, ώστε εθναρχούσα να καθοδηγήσει και να συντηρήσει αυτόν τον λαό. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και σ’ αυτό τον τόπο για αιώνες όταν η Εκκλησία σκέπαζε, στήριζε και βοηθούσε αυτόν τον λαό. Αυτά όμως όλα πέρασαν κύριε Πρόεδρε και σήμερα ζούμε σε μια άλλη εποχή που έχει τις δικές της δυσκολίες και τα δικά της προβλήματα.
Νομίζω ότι η συνεργασία μας, ιδιαίτερα ο σύνδεσμός μας με την Ορθόδοξη πίστη και η προσπάθειά μας να είμαστε ενωμένοι όλοι οι Ορθόδοξοι είναι ένα μέτρο που μπορεί να βοηθήσει τις σημερινές δυσκολίες.Κύριε Πρόεδρε, αναφέρατε προηγουμένως πως οι αξίες της Ορθόδοξης πίστης ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε αναντικατάστατες. Όταν αυτά ακούγονται από απλούς ανθρώπους ασφαλώς έχουν τη σημασία τους, αλλά όταν λέγονται από τα χείλη του Προέδρου μιας φίλης χώρας όπως είναι η Αρμενία έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα.
Σας παρακαλούμε και πατρικώς σας προτρέπουμε να κάνετε τον αγώνα σας και να προσθέσετε και εσείς τη δική σας πέτρα στην ένωση όλων των Ορθοδόξων, όπου και αν βρίσκονται».
Από την πλευρά του ο κ. Sargsyan επισήμανε:
«Η μακραίωνη ιστορία των δύο λαών μας χαρακτηρίζεται από τον ρόλο που έπαιξαν οι δύο Εκκλησίες μας. Και ευτυχώς καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της μακραίωνης ιστορίας τίποτα δεν σκίασε τη σχέση ούτε των δύο λαών μας, ούτε των δύο Εκκλησιών μας. Ο κόσμος αλλάζει και εξελίσσεται, ωστόσο αυτό που δεν αλλάζει και είναι το πιο σημαντικό είναι η πίστη και ο ρόλος που διαδραματίζει.
Κατά τη διάρκεια των αιώνων και επειδή δεν υπήρχε κρατική οντότητα ο λαός μας στηρίχθηκε και πάρα πολύ μάλιστα στο ρόλο της Αρμενικής Εκκλησίας. Η Εκκλησία μας είναι αυτή που συνέβαλε ώστε να διαφυλάξουμε τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ταυτότητά μας. Και σήμερα η Εκκλησία μας διαδραματίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο για τη μόρφωση του λαού μας. Σας μετέφερα ήδη Μακαριώτατε την πρόσκληση του Πατριάρχη μας και εμείς με μεγάλη χαρά σας περιμένουμε στη χώρα μας».
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ AΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΡΑΝΤΟΒΙΤΣ
ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΑΧ !
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ: «Εἰς τό ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ, τοῦ παντελεήμονος, τοῦ πολυεύσπλαχνου»
[ Μέ αὐτή τή φράση, τήν ὁποία εἶπε στά ἀραβικά, ἄρχισε τό κήρυγμά του ὁ Μητροπολίτης Ἀμφιλόχιος, στις 6-12-1992 στήν Πρίστινα τοῦ Κοσόβου, κατά τήν τελετή θεμελιώσεως ἑνός ὀρθόδοξου ναοῦ. Τά λόγια αὐτά εἶναι παρμένα, αὐτούσια, ἀπό τό Κοράνιο (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ) καί προηγοῦνται κάθε κεφαλαίου του. (Ὑπάρχει τό βίντεο στό youtube μέ τίτλο: “Amfilohije u Pristini 1992”) Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ἐκείνη τήν περίοδο στήν Βοσνία οἱ μουσουλμάνοι ἐπί μῆνες ἔσφαζαν τούς Σέρβους, ἐπιλέγοντας, συχνά, να το κάνουν σε μεγάλες χριστιανικές ἑορτές!]
«Ὁ θεός τοῦ Ἰσλάμ δέν εἶναι παντελεήμονας, οὔτε πολυεύσπλαχνος. Εἶναι γεμάτος δαιμονική κακία».
[ Τά λόγια αὐτά εἶναι ἡ προμετωπίδα τοῦ ἰστολογίου πού διατηροῦν ἕλληνες πρώην μουσουλμάνοι πού ἐγκατέλειψαν τόν ἰσλαμισμό καί ἀσπάστηκαν τήν Ὀρθοδοξία.
Ἡ κηλίδα αἵματος συμβολίζει τήν ποινή πού, σύμφωνα μέ τίς ἰσλαμικές διατάξεις, περιμένει τούς «ἀποστάτες»: θάνατος. http://greekmurtadeen.wordpress.com ]
Ἡ κηλίδα αἵματος συμβολίζει τήν ποινή πού, σύμφωνα μέ τίς ἰσλαμικές διατάξεις, περιμένει τούς «ἀποστάτες»: θάνατος. http://greekmurtadeen.wordpress.com ]
ΚΟΡΑΝΙΟ
«Εἰς τό ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ, τοῦ παντελεήμονος, τοῦ πολυεύσπλαχνου»
◊ «Δέν θά γίνει δεκτή [ἀπό τόν Ἀλλάχ] ἡ μετάνοια ὅσων ἔχασαν τήν πίστη τους[=ἀποστάτησαν ἀπό τό Ἰσλάμ] ἐνῶ ἀρχικά εἶχαν πιστέψει˙ θά παραμείνουν στήν πλάνη τους». (Σούρα 3 “ Ὁ Οἶκος Ἰμράν” § 90-91).
◊ «Δέν θά γίνει δεκτή [ἀπό τόν Ἀλλάχ] ἡ μετάνοια ὅσων ἔχασαν τήν πίστη τους[=ἀποστάτησαν ἀπό τό Ἰσλάμ] ἐνῶ ἀρχικά εἶχαν πιστέψει˙ θά παραμείνουν στήν πλάνη τους». (Σούρα 3 “ Ὁ Οἶκος Ἰμράν” § 90-91).
◊ «Ἡ τιμωρία ὅσων πολεμοῦν ἐναντίον τοῦ Ἀλλάχ καί τοῦ Ἀποστόλου του θά εἶναι νά ἐκτελοῦνται ἤ νά σταυρώνονται ἤ νά κόβονται τά χέρια καί τά πόδια τουςἤ νά ἐξορίζονται ἀπό τήν χώρα τους. Αὐτή τήν ἀτίμωση θά ὑποστοῦν σ’ αὐτό τόν κόσμο, ἐνῶ στόν ἄλλο Κόσμο τούς περιμένουν σκληρά βασανιστήρια» (Σούρα 5 “ Ἡ Τράπεζα” § 33-37).
◊ «Ὁ Ἀλλάχ λησμονεῖ τό παρελθόν, ἀλλά ὅποιος ἁμαρτήσει γιά δεύτερη φορά θά ὑποπέσει στήν ἐκδίκησή του. Καί βεβαίως ὁ Ἀλλάχ εἶναι ἰσχυρός καί ἐκδικητικός» (Σούρα 5 “ Ἡ Τράπεζα” § 96).
◊ «Ὁ Ἀλλάχ δέν ἀγαπᾶ τόν ἀσεβῆ καί τόν ἁμαρτωλό» (Σούρα 2 “Ἡ Ἀγελάδα” § 277)
◊ «Ὁ Μωάμεθ εἶναι ὁ Ἀπόστολος τοῦ Ἀλλάχ, οἱ δέ ὀπαδοί του εἶναι σκληροί ἐναντίον τῶν ἀπίστων [=τῶν μή μουσουλμάνων] καί σπλαχνικοί μεταξύ τους». (Σούρα 48 “ Ἡ Νίκη” § 29)
◊ «Ὁ Ἀλλάχ δέν ἀγαπᾶ τόν ἀσεβῆ καί τόν ἁμαρτωλό» (Σούρα 2 “Ἡ Ἀγελάδα” § 277)
◊ «Ὁ Μωάμεθ εἶναι ὁ Ἀπόστολος τοῦ Ἀλλάχ, οἱ δέ ὀπαδοί του εἶναι σκληροί ἐναντίον τῶν ἀπίστων [=τῶν μή μουσουλμάνων] καί σπλαχνικοί μεταξύ τους». (Σούρα 48 “ Ἡ Νίκη” § 29)
Ιερομονάχου Ευθυμίου Τρικαμηνά
Η Αντιμετώπιση της Αιρέσεως του Οικουμενισμού
κατά τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη
Η Διακοπή τη Μνημονεύσεως
Ορθόδοξος Χριστιανικός Αγωνιστικός Σύλλογος
"Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης"
Λάρισα 2010
ISBN: 978-960-99391-0-2
Κεντρική Διάθεση - Επικοινωνία:
Βιβλιοπωλείο "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ"
23ης Οκτωβρίου 11
412 21 Λάρισα
Τηλ & Φαξ: 2410-2844-49
Παραγωγή:
Πρότυπες Θεσσαλικές Εκδόσεις
Δροσερό Τρικάλων
Τ.Θ.135, 42100 Τρίκαλα
Τηλ.: 24310-29897
Φαξ: 24310-29887
Site: http://www.pthe.gr/
E-mail: info@pthe.gr
Νέα βιβλία, Οικουμενισμός, π. Ευθύμιου Τρικαμηνά
Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Σπύρου
Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ ΜΟΥ
"Της αιρέσεως αποσχιζόμενοι τη ευσεβεία διά παντός ενραπτόμεθα (ενούμεθα)"
(Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, P.G.44,725)
Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου και Μυροφόρων
Σπέτσαι 2008
Επιλογή αποσπασμάτων από το βιβλίο του Ιερομονάχου Ευθυμίου Τρικαμηνά
Η Αντιμετώπισις της Αιρέσεως του Οικουμενισμού κατά τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη
Η Διακοπή της Μνημονεύσεως Ορθόδοξος Χριστιανικός Αγωνιστικός Σύλλογος “Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης” :
Ιερομονάχου Ευθυμίου Τρικαμηνά Η Αντιμετώπισις της Αιρέσεως του Οικουμενισμού κατά τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη
Η Διακοπή της Μνημονεύσεως
Ορθόδοξος Χριστιανικός Αγωνιστικός Σύλλογος Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης Λάρισα 2010
Από την διδασκαλία του Οσίου Θεοφόρου Πατρός ημών, Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου
·
Οι εντολές του Θεού είναι αιωνίως αμετάβλητες.
Οι εντολές του Θεού είναι αιωνίως αμετάβλητες.
· Η αίρεση μεταλλάσει τις αμετάβλητες εντολές του Θεού σε μεταβλητές αναλόγως με τις ιδέες και τα πάθη των ανθρώπων.
· Με τη μεταβολή των εντολών επισήμως διακηρύσσουμε ότι είναι μεταβλητός και τρεπτός ο Θεός, ο οποίος τις θέσπισε, και το Ευαγγέλιο αόριστο προς σωτηρία. Αόριστο σημαίνει ότι ακόμη και αν πράξεις διαφορετικά από αυτά τα οποία θεσπίζει, μπορείς να σωθείς.
· Η «Εκκλησία» διά της αλλοιώσεως των εντολών από άσπιλος και αμόλυντος καθίσταται εσπιλωμένη και βεβορβορωμένη – αυτός είναι ο πνευματικός μολυσμός της Εκκλησίας ως σώμα Χριστού, δηλαδή η πορνεία της Εκκλησίας.
· Η Εκκλησία διά της αλλοιώσεως έστω και μίας εντολής αποδέχεται άλλο Ευαγγέλιο και καθίσταται άλλη Εκκλησία – παύει δηλαδή να είναι το Σώμα του Χριστού- αυτή είναι η βασική έννοια της αιρέσεως.
· Κανένας στην Εκκλησία, ούτε οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος, έχει την εξουσία να αλλοιώσει ή να μετακινήσει το παραμικρό! Στη λέξη κανένας συμπεριλαμβάνεται φυσικά όλοι, από τον Επίσκοπο μέχρι την Οικουμενική Σύνοδο.
· Η αίρεση κηρύσσεται και θεσπίζεται έστω και αν θεωρητικώς δεν αλλάξει κάποιος καμμία εντολή του Ευαγγελίου, αλλά την καταργεί και την μεταβάλλει πρακτικώς διά των έργων του. Αυτό εννοείται όχι σε προσωπικό αλλά σε εκκλησιαστικό επίπεδο.
· Όποιος Επίσκοπος απαιτεί να υπακούουμε ή να πράττουμε αντίθετα από το Ευαγγέλιο και τους Ιερούς Κανόνες, είναι απαράδεκτος, εκτός Εκκλησίας, και αναθεματισμένος σύμφωνα με τον λόγο του Αποστόλου Παύλου.
Για να προβούμε σε διακοπή εκκλησιαστικής επικοινωνίας πρέπει να συντρέχει τουλάχιστον μία από τις τρεις επόμενες προϋποθέσεις:
Α. Να υπάρχει δημοσίως και εκκλησιαστικώς παράβαση ευαγγελικής εντολής ή
Β. Να υπάρχει δημοσίως και εκκλησιαστικώς παράβαση ιεράς παραδόσεως δογματικού χαρακτήρα ή
Γ. Να υπάρχει δημοσίως και εκκλησιαστικώς επικοινωνία με αιρετικούς ή αληλοαναγνώριση ή αλληλοπεριχώρηση.
Σε περιόδο αιρέσεως είναι ασφάλεια διά τον κάθε ορθόδοξο να στηρίζεται όχι σε ανθρώπους και σε διάφορα εκκλησιαστικά σχήματα, αλλά στους Ιερούς Κανόνες και σε ανάλογα παραδείγματα των Αγίων. (σελ 173)
Επειδή ο κίνδυνος είναι για μεγάλα πράγματα πρέπει να εξετάζουμε προσεκτικά και σχολαστικά με ποιον ιερέα θα επικοινωνήσουμε εκκλησιαστικά – από ποιον ιερέα θα δεχόμαστε Μυστήρια και ευλογία.
Το πρώτο το οποίο εξετάζουμε είναι η πίστη του, δηλαδή να μην είναι αιρετικός.
Το δεύτερο, εφόσον πρόκειται για κληρικό, να μην χειροτονήθηκε επί χρήμασι.
Το τρίτο να μην έχει κάποιο μεγάλο φανερό αμάρτημα, το οποίο προκαλεί σκάνδαλο στην Εκκλησία, και το τέταρτο να μην επικοινωνεί εκκλησιαστικά με αυτούς οι οποίοι προδίδουν την Πίστη και παραβαίνουν φανερά τους Ιερούς Κανόνες. (σελ 241)
Δεν υπάρχει πρόβλημα εγκυρότητας του Μυστηρίου, εξαιτίας της προσωπικής ζωής του ιερέως, διότι η Χάρη του Θεού έρχεται χάριν του λαού και διά μέσου των αναξίων ιερέων.
Όμως, όταν ο ιερέας ή ο Επίσκοπος είναι αιρετικός ή μνημονεύει αιρετικό, τότε δεν είναι έγκυρα αυτά τα οποία τελεί. (σελ 243)
Όταν η αιρετική αυτή διδασκαλία ή πράξη κατοχυρωθεί και συνοδικά, δηλαδή γίνει επίσημος θέση και πράξη των Επισκόπων και όσων τους ακολουθούν (είτε δηλαδή διά συνοδικής αποφάσεως ή και χωρίς απόφαση) τότε διακόπτουμε και την μνημόνευση του ονόματος του Επισκόπου στις ακολουθίες και τα Μυστήρια, συγχρόνως δε και κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία με τον Επίσκοπο και όσους τον αναγνωρίζουν και τον μνημονεύουν, θεωρώντας ότι έχει εκτροχιασθεί από τον ορθόδοξο δρόμο και ότι η Επισκοπή ή η Μητρόπολη είναι ανεπίσκοπος, διότι έχει αιρετικό Επίσκοπο. Αναμένουμε τον καιρό της Ορθοοδοξίας, δηλαδή τότε που θα αποκατασταθεί συνοδικά το κύρος της Αγίας Γραφής και της Παραδόσεως, αγωνιζόμενοι παντοιοτρόπως εναντίον της αιρέσεως. Η διακοπή της μνημονεύσεως πρέπει να γίνεται μυστικά (πχ στην προσκομιδή) και δημοσίως.
Κατά τη περίοδο της εκκλησιαστικής αποτειχίσεως τελούμε τα Μυστήρια, χωρίς να μνημονεύουμε το όνομα του Επισκόπου στον οποίο υπαγόμεθα εκκλησιαστικά και χωρίς να μνημονεύουμε ουδένα άλλο όνομα Επισκόπου, έστω και μη αναμεμιγμένου στην αίρεση. Αν υπάρχουν Επίσκοποι αποτειχισμένοι από την αίρεση, λειτουργούν και αυτοί χωρίς να μνημονεύουν το όνομα της Συνόδου, στην οποία ανήκουν, ούτε βέβαια κάποιας άλλης Συνόδου, η οποία δεν συμμετέχει στην αίρεση. Αυτή η Σύνοδος μπορεί να υπάρχει εκτός της εκκλησιαστικής επαρχίας στην οποία υπάρχει η αίρεση, ή να την δημιουργήσουν οι Επίσκοποι στην ίδια εκκλησιαστική επαρχία. Η δημιουργία άλλης Συνόδου (αυτό που έκαναν οι Παλαιοημερολογίτες) χωρίς να καταδικασθεί η αίρεση και να αποκατασταθεί η πίστη, αποτελεί σχίσμα και αφετηρία σχισμάτων, διότι η δημιουργία άλλης Συνόδου πρέπει να γίνει με νόμιμο εκκλησιαστικό τρόπο και οπωσδήποτε αφού προηγουμένως καταργηθεί νομίμως η προηγούμενη αιρετική Σύνοδος.
Εφόσον υπάρχει ο αιρετικός Επίσκοπος και η αιρετική Σύνοδος, και οι αποτειχισμένοι κληρικοί ή Επίσκοποι δεν μνημονεύουν στις ακολουθίες και στα Μυστήρια το όνομά των, αναμένοντας τον καιρό της Ορθοδοξίας, δηλαδή της αποκαταστάσεως της ορθοδόξου πίστεως από αυτούς οι οποίοι την ηθέτησαν ή διά της ομολογίας θεωρητικής και πρακτικής ή διά της νομίμου αντικαταστάσεώς των, δηλαδή τη επεμβάσει του Θεού ή Οικουμενικής Συνόδου ή του λαού, εφόσον λοιπόν διατηρείται κατ αυτόν τον τρόπο η διακοπή της μνημονεύσεως από τους ενισταμένους, δεν υπάρχει σχίσμα αλλά αποφυγή σχίσματος το οποίο δημιούργησαν οι αιρετικοί Επίσκοποι, σύμφωνα με την θεωρητική και πρακτική διδασκαλία του Οσίου και τις εντολές του 15ου Κανόνος της Α & Β Οικουμενικής Συνόδου. Αν όμως μνημονεύσουμε άλλον Επίσκοπο ή Σύνοδο άνευ αντικαταστάσεως των αιρετικών Επισκόπων, τότε δημιουργούμε σχίσμα στην Εκκλησία, δηλαδή δημιουργούμε μια άλλη Εκκλησία η οποία μπορεί να σώζει την ορθόδοξο πίστη, αλλά όχι την ορθόδοξο εκκλησιολογία, διότι δημιουργήθηκε αυθαιρέτως και βεβαίως διότι τα μέλη της δεν προτίμησαν την οδό του διωγμού ένεκα της πίστεως, αλλά απεκατεστάθησαν χωρίς βεβαίως να έχει αποκατασταθεί η ορθόδοξος Πίστη και Παράδοση. (σελ 185-187)
Καιρός αιρέσεως εννοείται κάθε περίοδος χρονική κατά την οποία αναφύεται μία αίρεσις, μέχρις ότου καταδικασθή τελεσιδίκως από ορθόδοξο Σύνοδο. Διά την εποχή του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου, καιρός αιρέσεως διά μεν την μοιχειανική αίρεσι ήτο η περίοδος κατά την οποία εθεσμοθετήθη ο παράνομος γάμος του αυτοκράτορος, μέχρι της τελικής καταδικής του μοιχοζεύκτου ιερέως Ιωσήφ, και διά την εικονομαχική αίρεσι, η περίοδος από την δεύτερη έναρξι της Εικονομαχίας διά της θεσμοθετήσεως της αιρέσεως από την εικονομαχική Σύνοδο του 815, μέχρι την τελική καταδίκη της αιρέσεως και επικρατήσεως της Ορθοδοξίας το 842.
Διά την σημερινή εποχή δυνάμεθα μετά βεβαιότητος να ισχυριστούμε ότι η περίοδος της αιρέσεως του Οικουμενισμού άρχισε από το 1920 με τη βλάσφημο αιρετική εγκύκλιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και βεβαίως, όπως είναι ηλίου φαεινότερο, η αίρεσις μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν κατεδικάσθη, αλλά διαρκώς ως λοιμική νόσος επεκτείνεται και τείνει διά των Επισκόπων και μέσω του ιερατείου να επικρατήση και στον λαό. Σελίδες 114-115.
Αν η εποχή στην οποία εξελίσσεται η αίρεση είναι στείρα από (Αγίους) ηγέτες, το οποίο σημαίνει εγκατάλειψη Θεού και εποχή αποστασίας, τότε, προκειμένου να μη συμμετέχουμε στην αίρεση, διακόπτουμε κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία με τον αιρετικό Επίσκοπο και με τους στρατευμένους υπασπιστές του και αναμένουμε την με οιονδήποτε τρόπο επέμβαση του Θεού είτε θαυματουργικώς είτε τιμωρητικώς. (σελ 184)
Αν η εποχή στην οποία εξελίσσεται η αίρεση είναι στείρα από (Αγίους) ηγέτες, το οποίο σημαίνει εγκατάλειψη Θεού και εποχή αποστασίας, τότε, προκειμένου να μη συμμετέχουμε στην αίρεση, διακόπτουμε κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία με τον αιρετικό Επίσκοπο και με τους στρατευμένους υπασπιστές του και αναμένουμε την με οιονδήποτε τρόπο επέμβαση του Θεού είτε θαυματουργικώς είτε τιμωρητικώς. (σελ 184)
Για να κατανοήσουμε τους χαρακτηρισμούς του οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου, όσον αφορά στα ορθόδοξα και στα αιρετικά μυστήρια και εν γένει την όλη του στάση και τοποθέτηση, πρέπει να επαναλάβουμε ότι αυτά τα έλεγε για τις αιρέσεις της εποχής του. Η θέση του Οσίου, ως προς τους αιρετικούς, δεν αφορούσε μόνο τη θεία Λειτουργία, αλλά και τα άλλα Μυστήρια.
Ιερομονάχου Ευθυμίου Τρικαμηνά Η Αντιμετώπισης της Αιρέσεως του Οικουμενισμού κατά τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη Σελίδες 94-95
Σε μία μάλιστα κατήχησι προς τους μοναχούς του, ο Όσιος δίδει μια θαυμάσια εικόνα και συγχρόνως θεολογικωτάτη διάστασι της επικοινωνίας με τους αιρετικούς. Υπάρχουν, λέγει, δύο είδη πορνείας. Η μία είναι στην πίστι και η άλλη στο σώμα. Αυτός λοιπόν, ο οποίος υποδουλώθηκε διά της επικοινωνίας με τους αιρετικούς, είναι αυτός ο οποίος επόρνευσε ενώπιον του Θεού διά της πίστεως και – ως εκ τούτου- με ευκολία δύναται να πορνεύση και με το σώμα. Είναι λοιπόν πλανεμένοι και απατεώνες όσοι ισχυρίζονται ότι είναι καλύτερα να επικοινωνήσεις με την αίρεσι παρά να υποφέρης τον διωγμό χάριν του Χριστού.
Μικρά Κατήχησις 3η // Σελίδα 117.
Είναι μοιχεία και το να επικοινωνή κάποιος εκκλησιαστικά με τους αιρετικούς. Είθε, από αυτό να σας διαφυλάξη ο Κύριος μέχρι τέλους καθαρές, Αυτός ο οποίος ενυμφεύθη τις ψυχές σας με την μοναχική σας αφιέρωσι.
(Επιστολή 292. Μοναχούσαις, Φατούρος σελ. 430, 1, P.G.99,1176Α).
Παράθεση σελίδα 117.
Σε άλλη επιστολή του προς τον κτήτορα Φιλόθεο ο Όσιος αναφέρεται πάλι στις σχέσεις των Ορθοδόξων με τους αιρετικούς. Φαίνεται από τα γραφόμενα ότι ο Φιλόθεος ήτο στρατιωτικός και ευρίσκετο υπό την εξουσία κάποιου στρατηγού. Ο στρατηγός λοιπόν αυτός επίεζε τον Φιλόθεο και τον εξανάγκαζε να συμψάλλη με τους αιρετικούς και να τρώγη από αυτά τα φαγητά τα οποία ευλογούσαν οι αιρετικοί. Προς αυτές τις υποχωρήσεις του Φιλοθέου αποκρίνεται ο Όσιος ότι δεν δύναται να απαντήση πρόχειρα. Διότι η ακρίβεια στα θέματα της Πίστεως εμποδίζει τελείως τον ορθόδοξο να έχη οιανδήποτε σχέσι με τους αιρετικούς. Ούτε δηλαδή να συντρώγη μαζί των, ούτε να έχη οιανδήποτε άλλη σχέσι και συνάφεια. Αυτά, καταλήγει ο Όσιος, αφού τα γνωρίζει, ας ακολουθή τον αγαθό του ζήλο και ας οικοδομή σε καλό θεμέλιο την οικοδομή, στην ακρίβεια δηλαδή της πίστεως.
(Επιστολή 507. Φιλοθέω κτήτορι, 19 Φατούρος σελ. 752. P.G. 99,1544C)
Στη σχέσι μας και στην κοινωνία με τους αιρετικούς ο Όσιος κατατάσσει ακόμη και κάθε εξηρτημένη δοσοληψία. Κάθε δηλαδή υποδούλωσι και υποτέλεια των Ορθοδόξων, προκειμένου να ωφεληθούμε υλικά από τους αιρετικούς. Σε επιστολή του λοιπόν προς τον ερημίτη Ιάκωβο αναφέρεται και τοποθετείται σε αυτό το θέμα. Φαίνεται ότι ο Ιάκωβος τον ερώτησε για κάποιον προφανώς Επίσκοπο, ο οποίος έκανε αγώνες για την πίστι, πλην όμως ευρίσκετο σε κάποιο επισκοπείο, και εσιτίζετο από τους αιρετικούς, χωρίς αυτό να το θεωρή παράπτωμα. Ο Όσιος απαντά: «Πώς είναι δυνατόν αυτή η στάσις να μην αντιμάχεται στην αλήθεια, την στιγμή κατά την οποία ο προφήτης Δαΐδ ψάλλει «έλαιον αμαρτωλού μη λιπανάτω την κεφαλή μου» και ο άγιος Αθανάσιος προστάζει να μην έχουμε καμία επικοινωνία με τους αιρετικούς, ακόμη δε και με αυτούς οι οποίοι επικοινωνούν με τους ασεβείς;» Πώς πάλι δεν είναι επικοινωνία το ότι κάθεται σε τέτοιο τόπο και σιτίζεται από τέτοιους ανθρώπους; Δεν επιτρέπεται αυτό, ακόμη δε έστω και αν δεν κάθεται σε τέτοιο τόπο, αλλά από αυτούς τρέφεται. Αυτή η δόσις και η λήψις είναι πραγματική επικοινωνία με τους αιρετικούς. «Γνωρίζετε και σεις Φιλιππήσιοι ότι, όταν έφυγα από την Μακεδονία, καμία Εκκλησία δεν επικοινώνησε μαζί μου με κάποια δοσοληψία, παρά μόνον εσείς οι οποίοι και στην Θεσσαλονίκη και μία και δύο φορές εστείλατε βοήθεια για τις ανάγκες μου». Εάν λοιπόν το φως του κόσμου ωνόμασε κοινωνία το ότι επήρε μία και δύο φορές βοήθεια, το να παίρνη κάποιος συνεχώς, ποιος λογικός άνθρωπος δεν θα το απέφευγε ως κάτι αντίθετο του φωτός; Πρέπει λοιπόν η οσιότης σου, συνεχίζει ο Όσιος, με επιείκεια και ταπεινοφροσύνη να αναφέρη στον πατέρα αυτές τις υποδείξεις. Και αν αυτός πεισθή, σημαίνει ότι εκερδήθη για τον Χριστό, αν δε όχι, τουλάχιστον να μην ξεφύγωμε από την ιδική μας ασφαλή οδό. Έτσι εγώ ο ελάχιστος πιστεύω και τοιουτοτρώπως βλέπω ότι φρονούν οι Άγιοι. Αν δε κάποιος νομίζει πως έχουν διαφορετικά τα πράγματα ας ψάξει να το εύρη. Ίσως δε ισχυρισθή ο σιτιζόμενος ότι η δοσοληψία γίνεται από αυτόν ο οποίος επανήλθε στο ορθόδοξο φρόνημα και επετιμήθη διά την αμαρτία του. Όμως δεν είναι αυτό σωστό. Διότι η αληθινή μετάνοια απαιτεί να αφήση την Επισκοπή και να φύγη μακρυά από αυτήν, όπως ακριβώς κάποιοι έκαναν, και όχι μόνον το να μην ιερουργή και να μη μετέχη στα μυστήρια. Τότε, αν το πράξη αυτό, η δοσοληψία είναι αβλαβής και επιτρέπεται η συνεστίασις.
(Επιστολή 466. Ιακώβω μονάζοντι, Φατούρος σελ. 668, 9 . P.G.99,1392D) παράθεση σελίδες 122-123
Ερώτηση 9η: Εάν κάποιος μοναχός ή μοναχή έλθη στην θεία Λειτουργία την οποία τελεί ορθόδοξος ιερέας και επιθυμεί να μεταλάβη, ποια ομολογία πρέπει να του ζητήση ο ορθόδοξος ιερέας, εφόσον δεν γνωρίζει τίποτα από αυτόν; (ορθόδοξος ιερέας κατά την θεολογική σκέψη του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου δεν είναι αυτός που έχει απλώς ορθόδοξο φρόνημα, αλλά εκείνος ο οποίος δεν έχει καμία εκκλησιαστική επικοινωνία με τους αιρετικούς της εποχής του). Απαντά ο Όσιος ότι, όταν έρχεται κάποιος άγνωστος διά να κοινωνήσει και αγνοεί ο ιερέας οτιδήποτε έχει σχέσι με αυτόν, πρέπει να τον ερωτήση εάν προσκυνή την σεπτή εικόνα του Χριστού και των Αγίων, εάν δεν έχη εκκλησιαστική επικοινωνία με τους αιρετικούς και δι ότι άλλο υπάρχει υποψία ότι έχει αιρετικό φρόνημα. Και όταν όλα αυτά τα ομολογήσει και η ομολογία του είναι ορθόδοξος και απηλλαγμένη από κάθε αίρεσι, τότε και μόνον τότε να του μεταδίδη ο ιερέας τη θεία Κοινωνία.
Εάν έλθει κάποιος άγνωστος μοναχός προς εμάς, είναι σωστό, πριν να εξετάσουμε την πίστη του, να τον ονομάσουμε Άγιο και να ζητήσουμε την ευχή του;
Ο Όσιος απαντά ότι κατά την περίοδο την οποία υπάρχει μεταξύ των χριστιανών, πριν εξετάσωμε αν είναι ορθόδοξος η πίστις κάποιου μοναχού ή κληρικού δεν πρέπει να τον προσφωνήσουμε λέγοντας «ευλογείτε Άγιε» ούτε να ζητήσωμε την ευχή του. Ο κοινός όμως χαιρετισμός, ο οποίος υπάρχει και χρησιμοποιείται από όλους τους ανθρώπους, δεν απαγορεύεται σύμφωνα με τους κανόνες του αγίου Βασιλείου.
(Επιστολή 552 Λύσεις διαφόρων κεφαλαίων Φατούρος σελ. 843, 83, P.G.99,1664B). Παράθεση σελίδες 130-131.
Ο Ναυκράτιος αναφέρει τα εξής: Εάν καθ’ οδόν συμβή κάποιος ορθόδοξος να προσκαλεσθή από κάποιον κληρικό ή λαϊκό διά να συμφάγουν και έλθη η ώρα της ψαλμωδίας, πως πρέπει να συμπεριφερθεί ο ορθόδοξος; Η απάντησις του Οσίου είναι ότι αυτό, το οποίο λέγει τώρα, το έχει επαναλάβει. Ότι δηλαδή, εφόσον επικρατεί η αίρεσις και δεν έχει καταδικασθή τελεσιδίκως από ορθόδοξο Σύνοδο, είναι ανάγκη να ερωτώμε και διά να μεταλάβωμε και διά να συμφάγωμε. Δεν πρέπει διά αυτά τα σοβαρά ζητήματα να εντρεπώμεθα ή να δειλιάζουμε. Το να πάρουμε όμως φαγητό από κάποιον τυχαίως, δεν είναι αναγκαίον να ερωτήσωμε, εάν βεβαίως αυτός δεν έχη φανερά πέσει σε αίρεσι ή κακία. Διά όλα τα άλλα είναι αναγκαίο να ερωτώμε.
(Επιστολή 40 Ναυκρατίω τέκνω, Φατούρος σελ. 117,78, P.G. 99,1053C)
Παράθεση σελίδα 132
Όπως ο άγιος άρτος, ο οποίος ιερουργείται και μεταδίδεται στους Ορθοδόξους, τους μεταμορφώνει σε ένα χριστόμορφο σώμα, κατά τον ίδιο τρόπο ο αιρετικός άρτος, ο οποίος μεταδίδεται από τους αιρετικούς ιερείς στο πλήρωμά των, δημιουργεί και συνενώνει τους μετέχοντας σε ένα σώμα, αντίθετο όμως του Χριστού, δηλαδή δαιμονικό.
(Επιστολή 452 Νικήτα ηγουμένω Φατούρος σελ 640 στιχ 42 P.G. 99,1480C)//παράθεση σελίδες 88-89.
Η κοινωνία των αιρετικών μυστηρίων σημαίνει κοινωνία του αντικειμένου (δηλαδή του διαβόλου)…
Οι κεκοιμημένοι, σε αυτή την κοινωνία στην οποία συμμετείχαν όσο ζούσαν, είτε δηλαδή ορθόδοξο είτε αιρετική, θα έχουν μετά θάνατο την αποπλήρωσή τους, δηλαδή τη θέση τους είτε στο ένα μέρος του Θεού είτε του διαβόλου. Για αυτό, η μνημόνευση και των κεκοιμημένων, πρέπει να γίνεται, εφόσον έχουν ορθόδοξο πίστη, διαφορετικά δεν εισακούεται από τον Θεό.
(Επιστολή 534 Συμεών μονάζοντι, Φατούρος σελ. 807, στιχ. 1) παράθεση σελίδα 89.
Αν κάποιος είχε ορθόδοξο φρόνημα πλην όμως επικοινωνούσε εκκλησιαστικά με τους αιρετικούς ή έστω από φόβο ή από ανάγκη ελάμβανε από αυτούς τα Μυστήρια, αυτός ήτο κατ ουσία ομόφρων με τους αιρετικούς και απομακρυσμένος από την διαχρονική Εκκλησία.
Επιστολή 308. Ιγνατίω τέκνω, Φατούρος σελ. 451, στιχ. 9, P.G.99,1189C. Παράθεση σελίδα 90
Η μνημόνευση του ονόματος του Επισκόπου στα Μυστήρια και δη στη Θεία Λειτουργία, ήτο σημείο αποδεικτικό διά το αν το Μυστήριο παρείχε χάρι και αγιασμού ή μολυσμό και κατάκριση στους μετέχοντας. (σελ 90-91)
Επιστολή 553. Προς την σπαθαρέαν, ης το όνομα Μαχαρά, Φατούρος σελ. 846, στιχ. 16, P.G. 99,1668C. παράθεση σελίδα 92
Η κοινωνία των αιρετικών δεν είναι ένας απλός άρτος, αλλά δηλητήριο, το οποίο δεν βλάπτει το σώμα, αλλά μαυρίζει και σκοτίζει την ψυχή…
Οι ευχές της Θείας Λειτουργίας προφερόμενες υπο των αιρετικών είναι ανενέργητοι, διότι η πίστη τους δεν είναι η ίδια με εκείνους οι οποίοι τις έγραψαν, ούτε ακόμη η πίστη τους είναι ίδια με εκείνα τα οποία υπάρχουν στις ευχές.
(Επιστολή 308. Ιγνατίω τέκνω, Φατούρος σελ. 451, στιχ.9 P.G. 99,1189C) παράθεση σελίδα 90
Η μετάληψη από αιρετικό ή δημοσίως διαβεβλημένο ιερέα ή Επίσκοπο αποξενώνει από τον Θεό και συγκαταριθμεί με τον διάβολο…
Το Μυστήριο έχει μολυνθεί με μόνη τη μνημόνευση του αιρετικού Επισκόπου, έστω και αν είναι καθόλα ορθόδοξος ο ιερέας ο οποίος τελεί την Λειτουργία.
(Επιστολή 553. Προς την σπαθαρέα, ης το όνομα Μαχαρά, Φατούρος σελ. 846.στιχ.16.P.G. 99,1668 C). παράθεση σελίδες 91-92.
Η αίρεση είναι ένας βόθρος και μία παγίδα του διαβόλου, η δε κοινωνία των αποχωρίζει αυτόν τον οποίον την δέχεται από τον Χριστό και τον τοποθετεί εκτός της Εκκλησίας. Όσον διαφέρει το φως από το σκοτάδι, άλλο τόσο και η ορθόδοξος μετάληψη από την αιρετική. Και η μεν ορθόδοξος φωτίζει τον μετέχοντα, ενώ η αιρετική τον σκοτίζει, η μία τον ζωοποιεί, ενώ η αιρετική τον θανατώνει.
(Επιστολή 233. Κωνσταντίνω κουράτορι, Φατούρος σελ.367) παράθεση σελίδα 93
Κάποιος ηγούμενος, γνωστός του Ναυκρατίου, επέτρεψε σε έναν Επίσκοπο να χειροτονήσει στο μοναστήρι του μοναχούς και να τελέσει εγκαίνια σε έναν ναό της μονής του. Ο Επίσκοπος ομολόγησε μεν ότι η Σύνοδος, η οποία επεκύρωσε τη μοιχεία, συγκροτήθηκε κακώς, από δειλία όμως μνημόνευε τον Μητροπολίτη του, ο οποίος ήταν υπέρμαχος της αιρέσεως. Ο Ναυκράτιος είχε πει στον ηγούμενο ότι οι χειροτονηθέντες υπό αυτού του Επισκόπου ιερείς δεν έπρεπε να λειτουργούν. Ο Όσιος Θεόδωρος λέγει προς τον Ναυκράτιο ότι καλώς είπε στον ηγούμενο να μην λειτουργούν οι χειροτονηθέντες υπό αυτού του Επισκόπου ιερείς. Συνεχίζοντας, αναφέρει ότι, αν ο Επίσκοπος αυτός ομολογούσε με λόγια και έργα την αλήθεια, θα διέφευγε την απώλεια, θα παρέμενε διά τον Θεό Επίσκοπος και θα ηγίνοντο αμέσως δεκτές οι χειροτονίες του. Η ομολογία, την οποία αναφέρει ο Όσιος, συνίστατο εις ότι έπρεπε ο Επίσκοπος να διακόψει την μνημόνευση του εμπεσόντος στην μοιχειανική αίρεση Μητροπολίτου. Ελέγχει λοιπόν τον ηγούμενο λέγοντας ότι, εφόσον υπάρχει στην Εκκλησία αίρεση, δεν θα έπρεπε να επιτρέψει να γίνει στο μοναστήρι του αιρετική χειροτονία. Θα ηδύνατο τώρα να θεραπευθή το κακό, αν ο Επίσκοπος αυτός ηγείρετο και απεμακρύνετο από την αίρεσι. Αμέσως τότε, θα ηδύνατο να λειτουργήσουν οι υπ’ αυτού χειροτονηθέντες. Εφόσον, όμως, επιμένει στην αίρεση διά της μνημονεύσεως του αιρετικού Μητροπολίτου, όσους χειροτονεί δεν είναι κατά αλήθεια και πραγματικά λειτουργοί του Θεού, έστω και αν ο χειροτονήσας λέγει ότι έχει υγιές φρόνημα. Αν πάλι ο ηγούμενος έχει ένθεο ζήλο και θέλει να λάβη τον στέφανο της ομολογίας, πρέπει να μην τον μνημονεύει αυτόν ως Επίσκοπο, ούτε επίσης να λειτουργή στον ναό ο οποίος εγκαινιάσθη από αυτόν τον Επίσκοπο. Τότε θα είναι μακάριος και θα γίνει παράδειγμα προς μίμηση και σε άλλους. Στον ναό αυτόν, καταλήγει ο Όσιος, θα ηδύνατο να τελεσθή θεία Λειτουργία, εφόσον όμως τεθεί άλλη αγία Τράπεζα.
(Επιστολή 40. Ναυκρατίω τέκνω, Φατούρος, σελ. 119,στιχ. 129. P.G. 99,1056 D). Παράθεση σελίδες 94-95.
Δεν πρέπει να εισέρχονται οι ορθόδοξοι σε ναούς οι οποίοι κατέχονται από αιρετικούς. Ούτε ακόμη επιτρέπεται να λειτουργεί ο ορθόδοξος ιερέας σε ναό ο οποίος κατέχεται μεν από Ορθοδόξους, πλην όμως προηγουμένως είχαν εκεί λειτουργήσει οι αιρετικοί. Διά να λειτουργήση ο ορθόδοξος ιερέας σε αυτόν τον ναό πρέπει πρώτα να λυθεί ο ναός από ορθόδοξο Επίσκοπο.
(Επιστολή 446. Θεοδώρω μονάζοντι, Φατούρος σελ. 630.στιχ. 25 P.G.99,1473C). παράθεση σελίδες 100-101.
Ο Μεθόδιος ρωτά εάν οι Ορθόδοξοι επιτρέπεται να εισέρχονται με τον σκοπό της προσευχής και ψαλμωδίας σε ναούς οι οποίοι έχουν μολυνθή από την αίρεση και κατέχονται από εικονομάχους ιερείς. Ο Όσιος απαντά ως εξής: Δεν επιτρέπεται καθόλου να εισέρχωνται οι Ορθόδοξοι σε τέτοιους ναούς, επειδή έχει γραφή ότι ο οίκος σας θα μείνη έρημος. Διότι, μόλις εισήλθε στον ναό η αίρεση (προφανώς διά της αποδοχής της από το ιερατείο), ανεχώρησε πάραυτα ο φύλακας άγγελος του ναού, σύμφωνα με τα λόγια του Μεγάλου Βασιλείου, και έχει μετατραπή, ως εκ τούτου, ο ναός αυτός σε έναν κοινό οίκο. Και σύμφωνα με την γραφή’ «δεν θα εισέλθω σε εκκλησία η οποία κατέχεται από πονηρούς και ασεβείς». Και ο Απόστολος αναφέρει «ποια συμφωνία υπάρχει μεταξύ του ναού του Θεού και των ειδώλων;»
(Επιστολή 549. Μεθοδίω μονάζοντι, Φατούρος σελ. 832, στιχ. 29 P.G. 99,1648A) παράθεση σελίδες 98-99.
Εδώ δημιουργείται ευλόγως η απορία «Πότε ακριβώς μολύνεται ο ναός του Θεού και φεύγει η χάρις του Θεού από αυτόν;»
Υπάρχον κάποιοι μοναχοί οι οποίοι, προκειμένου να μην υποχωρήσουν στα θέματα της Πίστεως, ούτε με λόγια, ούτε με έργα, στον διωγμό των εικονομάχων, έφευγαν και εκρύβησαν στις ερήμους. Μετά δε την αποχώρησι από τα μοναστήρια των αιρετικών επέστρεψαν σε αυτά. Ο Όσιος αποδέχεται την στάσι αυτή των μοναχών και λέγει ότι καλώς έχουν τα πράγματα. Πλην όμως, συνεχίζει, εάν ελειτουργήθη η Εκκλησία από τους αιρετικούς μία μόνον φορά, δύνανται να εισέρχωνται οι μοναχοί σε αυτήν μόνο διά να προσεύχονται. Εάν η Εκκλησία ελειτουργήθη από τους αιρετικούς πολλές φορές, τότε να φύγουν μακριά από αυτήν.
Σε άλλη ερώτηση, επίσης της ίδιας επιστολής, ζητούν οι Πατέρες την γνώμη του Οσίου εάν επιτρέπεται να εισέρχωνται και να επιτελέσουν τη θεία Λειτουργία τοποθετώντας ξεχωριστά δική τους Αγία Τράπεζα. Η απάντησις του Οσίου είναι ότι απαγορεύεται να κάνουν αυτά τα πράγματα στον ναό ο οποίος κατέχεται από τους αιρετικούς.
(Επιστολή 393. Τοις διά Κύριον πεφυγαδευμένοις πνευματικοίς αγίοις μου πατράσιν, Θεόδωρος ελάχιστος πρεσβύτερος και ηγούμενος των Στουδίου, εν Κυρίω χαίρειν, Φατούρος σελ. 547, P.G.99,1257D).
Παράθεση σελίδα 100.
Στον μοναχό Ναυκράτιο σε μία από τις επιστολές οι οποίες απευθύνονται προς αυτόν, ο Όσιος δίδει συμβουλές οι οποίες αφορούν τη μονή και τον ναό κατά την επιδρομή των εικονομάχων. Αναφέρει λοιπόν, ότι, εάν έλθουν οι εικονομάχοι διά να καταλάβουν τη μονή, να μην ανοίξουν τη θύρα σε αυτούς οι μοναχοί. Αν δε με τρόπο ληστρικό εισέλθουν στη μονή, όπως αυτοί συνηθίζουν, οι μοναχοί δεν πρέπει να αποχωρήσουν μέχρις ότους τους εκδιώξουν διά της βίας. Προπάντων δε πρέπει να παραμείνουν στον ναό και να τον χρησιμοποιήσουν διά να ψάλλουν και να λειτουργούν. Εκτός εάν αυτός βεβηλωθεί από τους αιρετικούς, διά της δικής τους βδελυγμίας, δηλαδή λειτουργίας. Σε αυτή δηλαδή την περίπτωση πρέπει να αποχωρήσουν από τον ναό οι μοναχοί.
(Επιστολή 177 Ναυκρατίω τέκνω, Φατούρος σελ. 299, στιχ. 40)
Παράθεση σελίδα 101.
Ο Ναυκράτιος ρωτά «Τι πρέπει να γίνει στην περίπτωση κατά την οποία λάβει κάποιος ορθόδοξος από κάποιον έναν ναό και υπάρχει σε αυτόν η συνήθεια μία φορά τον χρόνο ή και δύο να συγκεντρώνεται σε αυτόν τον ναό ο λαός και στη Λειτουργία να μνημονεύεται ο αιρετικός Επίσκοπος;». Ο όσιος απαντά ότι σε αυτόν τον ναό ο ορθόδοξος ιερέας μπορεί κατ οικονομία να ψάλλη, όχι όμως και να λειτουργήσει. Αν όμως διακοπεί η συνήθεια αυτή, της μνημονεύσεως δηλαδή του αιρετικού Επισκόπου, τότε επιτρέπεται και να λειτουργήσει.
(Επιστολή 40. Ναυκρατίω τέκνω, Φατούρος σελ. 118, στιχ. 90 P.G.99,1056A )παράθεση σελίδες 102-103.
Ο Όσιος θεωρούσε μολυσμένο τον ναό και μόνο με τη μνημόνευση του αιρετικού Επισκόπου. Προτιμούσε να γίνει η θεία Λειτουργία σε ένα καθαρό τόπο μιας οικίας, παρά σε έναν ναό στον οποίο μνημονεύεται αιρετικός Επίσκοπος. Το σημαντικό είναι ότι ωμιλούσε διά τη μνημόνευσι Επισκόπων, οι οποίοι είχαν εκπέσει στην μοιχειανική αίρεση, η οπία σήμερα όχι μόνον μας φαίνεται ότι είναι μια εκκλησιαστική λεπτομέρεια και κάτι ασήμαντο και ξεπερασμένο, αλλά απεναντίας προσδίδουμε μομφή στον Όσιο Θεόδωρο, διότι ανεκίνησε το θέμα και τρόπον τινά ετάραξε την Εκκλησία.
Από τη διδασκαλία του Οσίου καταλαβαίνουμε πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα τα οποία αφορούν τον ορθόδοξο ναό. Υπάρχει ο φύλακας άγγελος του ναού, ο οποίος δεν αναχωρεί από τον ναό για προσωπικές αμαρτίες των χριστιανών, αλλά μόνο όταν εισέλθη η αίρεση σε αυτόν. Εδώ δεν πρέπει να εννοήσωμε την αίρεσι σε προσωπικό επίπεδο, διότι τότε θα μας ήτο άγνωστο πότε υπάρχει στον ναό η χάρις του Θεού και πότε αυτός γίνεται οίκος κοινός. Πρέπει να εννοηθή η αίρεσις σε εκκλησιαστικό επίπεδο, δηλαδή όταν δημοσίως καταγγέλλεται και είναι εν γνώσει κλήρου και λαού, έστω και αν κάποιοι ευρίσκωνται στον ναό και δεν συμφωνούν με αυτήν. Εις αυτή την περίπτωση ο φύλακας άγγελος του ναού αναχωρεί και ο οίκος αφίεται έρημος από τη χάρι του Θεού.
Ιερομονάχου Ευθυμίου Τρικαμηνά Η Αντιμετώπισης της Αιρέσεως του Οικουμενισμού κατά τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη Η Διακοπή της Μνημονεύσεως Σελίδα 103, 99.
Άλλο είναι η ομολογία, η οποία πρέπει να γίνεται πάντοτε και προς πάσαν κατεύθυνσι, και άλλο οι ατέρμονες συζητήσεις και οι διάλογοι με τους αιρετικούς, οι οποίοι πεισμόνως εμμένουν στις θέσεις τους. Πολύ δε περισσότερο είναι είδος αρνήσεως και προδοσίας οι συζητήσεις, τις οποίες κάνουμε, και οι διάλογοι προκειμένου να τα «βρούμε» μαζί τους. Εδώ όπως καταλαβαίνουμε απουσιάζει το στοιχείο της ομολογίας και υπάρχει η τάσις του συμβιβασμού και της συνυπάρξεως.
Η ομολογία και η διδασκαλία σύμφωνα με τον Όσιο επιβάλλεται σε κάθε ορθόδοξο, αλλά απαγορεύεται ο μετά των αιρετικών διάλογος. (σελίδες 135-136, 139)
Είναι καλό να παραμείνωμε απομονωμένοι και να μην έχωμε καμία επικοινωνία μαζί των, ούτε να έλθωμε σε συνομιλίες μετά των αιρετικών, αφού και σε αυτούς δεν θα είναι ωφέλιμο αυτό.
Βίος και Πολιτεία P.G.99,185Β. παράθεση σελίδα 137.
Είναι ανώφελο πάλι να συζητούν με αυτούς οι οποίοι είναι ήδη καταδικασμένοι λόγω της αιρέσεως, επειδή έχουν κλείσει τα ώτα των και δεν δύνανται να παραδεχθούν το ωφέλιμο, και συμπεριφέρονται σαν να μη θέλουν να θεραπευθούν. Άλλωστε δεν είναι σωστό να επιτρέπουν να κρίνεται η πίστις των από ανθρώπους κοσμικούς και από ανθρώπινα κριτήρια.
Βίος και Πολιτεία P.G.99,181 D. Παράθεση σελίδα 138.
Όταν η διδασκαλία αναφέρεται στον Θεό, του οποίου είναι δούλα τα σύμπαντα, δεν επιτρέπεται όχι μόνο ο τάδε και ο τάδε αλλά ούτε καν ο Πέτρος και ο Παύλος ή κάποιος από τους αγγέλους να τολμήσει να αλλάξει το παραμικρό. Διότι με αυτό το παραμικρό ανατρέπεται όλο το Ευαγγέλιο. Όσον αφορά δε το να κάνουμε συζήτησι αντιρρητική με τους αιρετικούς, δεν επιτρέπεται, επειδή εναντιώνεται στην αποστολική διδασκαλία. Επιτρέπεται μόνον να τους ειπούμε κάτι προς νουθεσία.
(Επιστολή εκ προσώπου πάντων των ηγουμένων προς Μιχαήλ βασιλέα, Φατούρος, σελ. 601,21, P.G. 99,1332 Α) παράθεση σελίδες 138-139.
Σε επιστολή του λοιπόν προς τον μοναχό Ευπρεπιανό, ο Όσιος ερμηνεύοντας τον απόστολο Παύλο και αναφερόμενος στη μοιχειανική αίρεση λέγει:
Σύμφωνα με την Γραφή, ένας νόμος υπάρχει και ένα Ευαγγέλιο παρελάβαμε. Όποιος δε, αναφέρει, από αυτό το Ευαγγέλιο αλλάξει το παραμικρό, έστω και αν είναι άγγελος από τον ουρανό, είναι αναθεματισμένος και ως εκ τούτου είναι αρκετά αυτά τα λόγια ώστε κάποιος να ασφαλισθή. Μήπως, συνεχίζει ο Όσιος, ο βασιλιάς είναι ανώτερος από τον άγγελο; Μήπως ο κοσμοκράτορας στον κόσμο δεν είναι ανώτερος από όλους όσους έχουν εξουσία, ανθρώπους και δαίμονες, με τρόπο όμως όχι θεϊκό; Τι λέγει όμως ο Απόστολος; Ανάθεμα έστω. Οι άγγελοι λοιπόν δεν τολμούν κάτι να άλλαξουν ή να παραποιήσουν, ούτε εάν αλλάξουν κάτι μένουν χωρίς να αναθεματιστούν, όπως ακριβώς ο διάβολος και το πλήθος των δαιμόνων, ο οιοσδήποτε δηλαδή ο οποίος φέρει σάρκα, αλλάζοντας και καινοτομώντας και μάλιστα τέτοιες καινοτομίες (ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ Η ΜΟΙΧΕΙΑΝΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ) δεν είναι εχθρός του Θεού;
(Επιστολή 36 Ευπρεπιανώ και τοις συν αυτώ Φατούρος, σελ. 103, στιχ. 72) παράθεση σελίδα 140.
Εμείς, πάσχουμε χάριν την Ορθοδοξίας και δεν είναι δυνατόν να επικοινωνούμε με τους αιρετικούς. Ούτε επίσης κάνομε οιανδήποτε συγκατάβασι στην αποστολική πίστι. Αποδεχόμεθα όλες τις οικουμενικές και τοπικές Συνόδους* μαζί με τους ιερούς Κανόνες τους οποίους εθέσπισαν. Επίσης κάθε αίρεσι και κάθε αιρετικό τον βδελυττόμεθα και τον αναθεματίζομε. Επιβεβαιώνει εν συνεχεία τον αναθεματισμό στους αιρετικούς, οι οποίοι είχαν αναθεματιστεί από τον άγιο Σωφρόνιο, τους οποίους, υπήρχε η υποψία στον Πάπα (ήταν ορθόδοξος τότε) ότι τους απεδέχετο. Αλλά, συνεχίζει, και κάθε άλλος συνώνυμος με αυτούς, πλην όμως κατά την πίστι αιρετικός, έχων υποπέσει σε οιαδήποτε αίρεσι, είτε επίσκοπος, είτε ασκητής, είτε ο οιοσδήποτε, να είναι αναθεματισμένος. Επί πλέον δε ομολογούμε ότι εάν κάποιος δεν αναθεματίζη σε κάθε περίστασι κατά την οποία υπάρχει ανάγκη όλους τους αιρετικούς, ανήκει στην μερίδα αυτών.
Επιστολή 34 Τω Λέοντι Πάπα Ρώμης, Φατούρος, σελ. 98, στιχ. 126, P.G. 99,1028A. Παράθεση σελίδα 142.
Ο Όσιος Θεόδωρος λέγει με στεντορεία φωνή ότι όλοι αυτοί οι οποίοι δεν αναθεματίζουν τον οιονδήποτε αιρετικό ανήκουν στην ιδία μερίδα.
Εμείς και σε αυτό το σημείο σήμερα, εκ του αντιθέτου, ακυρώσαμε αυτό το οποίο επιτάσσουν οι Πατέρες και εκάναμε νόμο αυτό το οποίο απαγορεύουν, υπό το πρόσχημα βεβαίως και το προσωπείο της αγάπης.
(σελ. 143)
No comments:
Post a Comment