28-12-2014 Oμιλία Γέροντα Σάββα Λαυριώτη στον Ορθόδοξο Τύπο ''H ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΈΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ'' Την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου και ώρα 18.00, πραγματοποιηθηκε ομιλία από τον μοναχό Γέροντα Σάββα Λαυριώτη ( Προϊστάμενο της Ιερας μονής Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους)με θέμα "Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερα ο Αυτός και εις τους Αιώνας", στην αίθουσα του Ορθόδοξου Τύπου, Λεωφ. Θησέως 25, Νέα Ερυθραία Αττικής.Στο πέρας της σημαντικής και διαφωτιστικής αυτής ομιλίας έγινε ωφέλιμος διάλογος.
ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΠΟΤΡΑΠΕΙ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΓΙΑΤΙ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ!
Τὴν Κυριακὴ 28 Δεκεμβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε ὁμιλία στὴν αἴθουσα τοῦ “Ὀρθόδοξου Τύπου” ἀπὸ τὸν μοναχὸ τῆς Ἱερᾶς μονῆς Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους, Γέροντα Σάββα Λαυριώτη μὲ θέμα «Ἡ Πατερικὴ στάση ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν Αἱρέσεων» (Μιὰ ἄλλη διατύπωση τοῦ θέματος τῆς ὁμιλίας ἦταν: «Ἰησοῦς Χριστός, χθὲς καὶ σήμερα ὁ Αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς Αἰώνας»).
Ἀκούσαμε τὴν σημαντικὴ ὁμιλία στὸ Βίντεο ποὺ ἀναρτήθηκε στὰ ἱστολόγια, τὴν ὁποία πιστεύουμε θὰ δοῦμε καὶ δημοσιευμένη.
Ἐμεῖς ἀπομαγνητοφωνήσαμε ἕνα-ένα κάποια τμήματα ἀπὸ τὴν ἐνδιαφέρουσα καὶ ἀποκαλυπτικὴ συζήτηση ποὺ ἀκολούθησε καὶ δημοσιεύουμε αὐτὰ τὰ ἀξιόλογα σημεῖα ἀπὸ τὶς ἐρωταπαντήσεις, σημειώνοντας ἐπιγραμματικὰ τὰ ἑξῆς:
1. Ὁ π. Σάββας ἀπαντώντας σὲ ἐρώτηση εἶπε πὼς ἡ περὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας» κακοδοξία τοῦ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομου, ἀποτελεῖ βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ πρέπει (ὁ κακόδοξος Μητροπολίτης) νὰ ἀναμυρωθεῖ!
2. Ἡ σιωπὴ τοὺ Ἁγίου Ὄρους ὀφείλεται στὸν φόβο καὶ στὴν δειλίατῶν Ἁγιορειτῶν.
3. «Ἐπιβάλλεται νὰ κόψουμε τὸ Μνημόσυνο κι ἐμεῖς», εἶπε, «ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ μιὰ τακτική», δὲν τὸ κάνουμε γιὰ λόγους «τακτικῆς».
4. Σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς ἐπεμβάσεις του ὁ κ. Γ. Ζερβὸς τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» εἶπε ὅτι Διακοπὴ Μνημοσύνου σημαίνει ἔξοδος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ὁ π. Σάββας δὲν τὸ δέχτηκε αὐτό, δηλώνοντας ὅτι, «ὅσοιδιακόπτουν τὸ Μνημόσυνο δὲν βγαίνουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία».
5. Παρατήρησε, ἐπίσης, τὸ γεγονός, ὅτι οἱ ἀποτειχισμένοι κατηγοροῦν τοὺς μὴ ἀποτειχισμένους καὶ ὅτι ὑβρίζονται οἱ «ἡγέτες» τοῦ «ἀντι-Οἰκουμενιστικοῦ» ἀγῶνος ἀπὸ κάποια σάιτ ἀποτειχισμένων. «Δὲν χρειάζεται» εἶπε, «νὰ φαγωνόμαστε μεταξύ μας».
Μακάρι νὰ πραγματοποιθεῖ αὐτὴ ἡ προτροπὴ καὶ πολὺ σωστὴ παρατήρηση τοῦ π. Σάββα. Τὸ ἐρώτημα εἶναι· συμβαίνει ἀκριβῶς ἔτσι; Ἡ ἀλήθεια διαφέρει. α) Ὑπάρχουν καταγεγραμμένες οἱ συκοφαντίες, τὰ ψεύδη, οἱ ὑβριστικὲς θέσεις τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν (π. Παύλου Δημητρακόπουλου, π. Θ. Ζήση, π. Βασ. Βολουδάκη, π. Βασ. Παπαδάκη κ.ἄ.), ἀλλὰ καὶ τοῦ παρόντος στὴν ὁμιλία κ. Ζερβοῦ, ὁ ὁποῖος διετύπωσε τὴ θέση ὅτι οἱ ἀποτειχισμένοι εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας. β) Ὡς ὕβρεις ἐννοεῖ ἄραγε κάποιες ἀτυχεῖς φράσεις (οἱ ὁποῖες ξεφεύγουν σὲ μιὰ ἀντιπαράθεση θέσεων καὶ γιὰ τὶς ὁποῖες ζητᾶμε συγγνώμη) ἢ ἐννοεῖ τὴν ὑπενθύμιση πρὸς τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς τῶν ἑκατοντάδων σημείων τῆς Πατερικῆς διδασκαλίας ποὺ δημοσιεύουμε, οἱ ὁποῖες ὁμιλοῦν περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς Οἰκουμενιστές;
6. Εἶπε ὅτι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἀποτελοῦν τὸ «ποδόφρενο γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστὲς ποὺ θέλουνε νὰ κάνουνε τὴν Ἕνωση», ἐνῶ τοὺς ἀποτειχισμένους οὐδόλως τοὺς ὑπολογίζουνε οἱ Οἰκουμενιστές. Κατὰ ποίον τρόπο ἀποτελοῦν «ποδόφρενο» στὴν Ἕνωση οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές; Ξέχασε ὁ π. Σάββας ὅτι στὴν Ὁμιολία του εἶπε πὼς οἱ Οἰκουμενιστὲς βλέπουν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀντίδραση καὶ ἔχουν ἐντείνει τὶς προσπάθειές τους, ἔχουν κάνει τὴν Ἕνωση μεταξύ τους καί, μὲ τὰ μέσα ποὺ τοὺς προσφέρει ἡ σύγχρονη τεχνολογία, βαδίζουν ταχύτατα πρὸς τὸ τελικὸ στάδιο;
7. Δήλωσε καὶ δέχτηκε τὴν θέση ὅτι ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου, εἶναι ὡσὰν νὰ «παραδώσουμε ἐμεῖς τὰ ἡνία τοῦ Μοναστηριοῦ» στὰ χέρια τῶν Οἰκουμενιστῶν» καὶ νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Λησμόνησε ὅτι Ἐκκλησία δὲν εἶναι οἱ Ναοὶ καὶ οἱ Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ ἡ Πίστη καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ πὼς ὁ ἴδιος στὴν ὁμιλία του εἶπε, ὅτι ὁ Ἄρειος ἔσφαλε σὲἕνα σημεῖο, ἐνῶ ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὄχι μία αἵρεση, ἀλλὰΠαναίρεση! Λησμόνησε τὴν πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας; Ὅταν πολλὲς φορές, ἐπικρατοῦσαν οἱ αἱρετικοί, οἱ πιστοὶ ἔφευγαν στὴν ἐξοχὴ γιὰ νὰ τελέσουν τὴν Θ. Λειτουργία, ὅπως π.χ. ἀναφέρει ὁ Μ. Βασίλειος, ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ὁ ἅγιος Κύριλλος κ.λπ.
8. Δήλωσε ὅτι ἐφόσον ὑπάρχουν (δηλ. τελοῦνται ὡς ἔγκυρα) τὰ Μυστήρια στὴν Ἐκκλησία τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, ἔστω κι ἂν εἶναι παναίρεση ὁ Οἰκουμενισμός, δὲν εἶναι ἀναγκαῖο νὰ κόψουμε τὰ Μυστήρια, ἀλλὰ νὰ μένουμε μέσα στὸ Μοναστήρι καὶ ἀπὸ κεῖ νὰ πολεμᾶμε! «Πιὸ πολλὰ πετυχαίνω, ὅταν εἶμαι μέσα» εἶπε.
Ἀπαντώντας δὲ σὲ ἀκροάτρια, ποὺ τὸν ρώτησε, τί πρέπει νὰ κάνει ὅταν βλέπει Οἰκουμενιστὴ λειτουργὸ μέσα στὸν ναό, ἀπάντησε: «Εἰς ἔνδειξη διαμαρτυρίας φεύγουμε».
9. Μιὰ θλιβερή, ὅμως, ἀποκάλυψη προῆλθε ἀπὸ τὴν ἐρώτηση ἀκροάτριας καὶ τὴν παρέμβαση τοῦ Γέροντος Εὐστράτιου, ὁ ὁποῖος εἶπε πὼς τέσσερις Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, δὲν κόβουν τὸ Μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη, γιατὶ ὁ Πατριάρχης ἔχει ἀπειλήσει ὅτι θὰ προκαλέσει ζημιὰ στὸν Γέροντά τους Ἐφραίμ, τῆς Ἀριζόνας! Κι «αὐτὴ εἶναι τρομοκρατία», κατήγγειλε!
10. Εἶπε σὲ κάποιο σημεῖο ὁ π. Σάββας, πὼς ἂν κάνουμε μιὰ «κίνηση λανθασμένη», «μποροῦμε νὰ διαλύσουμε καὶ νὰ τινάξουμε τὸν ἀγώνα στὸν ἀέρα». Δυστυχῶς, ὅμως (στὴ συνέχεια), ἀποδέχτηκε τὴν ἐπέμβαση ἀκροατοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι αὐτὸ τὸ ἔκανε ὁ π. Εὐθύμιος ὁ Τρικαμηνᾶς!
Τὸ ἐρώτημά μας εἶναι: Τὸν ἀγώνα τὸν τινάσσουν στὸν ἀέρα, ὅσοι ἐφαρμόζουν τὴν Πατερικὴ γραμμή, ὅπως τὴν ἐκφράζουν οἱ ἀναγνωρισμένοι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Ἅγιοι Πατέρες, ἢ ἐκεῖνοι ποὺ ἐμπιστεύονται τοὺς συγχρόνους Γέροντες; Ἐμπιστεύονται, δηλαδή, τοὺς Γέροντες, οἱ ὁποῖοι ἀναγνωρίζουν μὲν τὴν ἀνάγκη τῆς Διακοπῆς Μνημοσύνου, ἀλλὰ δὲν τὴν ἐφαρμόζουν, γιατὶ φοβοῦνται μήπως διωχθεῖ ὁ Γέροντάς τους; Ἀλήθεια! Πόσο σύμφωνος μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ μὲ τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο (παρὰ τὴν ὑπόλοιπη ἁγιότητά του), ὅταν τοὺς φρενάρει» καὶ δὲν τοὺς ἐπιτρέπει νὰ ἐφαρμόσουν αὐτὸ ποὺ λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ αὐτὸ ποὺ τοὺς ἐπιβάλλει ἡ συνείδησή τους!
Λίαν ἀπογοητευτικὰ ὅλα αὐτά. Θὰ ἐπανέλθουμε, ὅμως, γιὰ εὐρύτερο σχολιασμό.
Τὸ Βίντεο καὶ τὰ ἀπομαγνητοφωνημένα σημεῖα τῶν ἐρωταπαντήσεων:
Ἀκροατής: Αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας ὁ κ. Χρυσόστομος, πῶς μποροῦμε νὰ τὸ ἐκλάβουμε, ποὺ μιλάει γιὰ διηρημένη Ἐκκλησία;
π. Σάββας: ...Δὲν ὑπάρχει διηρημένη Ἐκκλησία. Αὐτὸ ποὺ λένει «διηρημένη Ἐκκλησία», ἐν ὀλίγοις, εἶναι βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι χάνουν τὴν Χάρη. Πρέπει νὰ τοὺς μυρώσουμε πάλι. Εἶναι αἱρετικοί. Εἶναι ἐν δυνάμει αἱρετικοί, ὄχι αἱρετικοί.
Ἀκροατής: Ἄρα, εἶναι ἕνας δεύτερος Ἄρειος ὁ Μεσσηνίας...
Ζερβὸς Γ.: Αὐτὴ ἡ σιωπὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ ὀφείλεται;
π. Σάββας: Στὸ φόβο. Στὴν δειλία. Ἐμᾶς μᾶς ἀπειλοῦν κ. Γιῶργο ὅτι θὰ σᾶς καθαιρέσουμε, ἐμένα μὲ ἀπειλήσανε ὅτι θὰ μὲ ἀποσχηματίσουνε, θὰ μὲ διώξουνε... Μέχρι νὰ μὲ σκοτώσουνε ὑπάρχει ἀπόσταση, ἀλλά. Ὑπάρχει φόβος γιὰ τὴ θεσούλα τους. Ὑπάρχει μεταπατερικὸ πνεῦμα, δὲν ὑπάρχει Πατερικὸ πνεῦμα.
Ἀκροατής: Στὸ μοναστήρι σας μνημονεύεται τὸν Πατριάρχη.
π. Σάββας: Μνημονεύουμε.
Ἀκροατής: Γιατί δὲν τὸ κάνετε, ὅπως ἡ Μ. Ἐσφιγμένου;
π. Σάββας: Ἐγὼ νὰ μὴ τὸν μνημονεύω, ἀλλὰ ἄλλος λειτουργεῖ... Ἡ Μ. Ἐσφιγμένου ἔκανε λάθη. Κι αὐτὰ τὰ λάθη εἶναι ὅτι βγῆκε ἀπ’ τὸν ἀγώνα. (Καί λίγο παρακάτω: Ἔφυγε ἀπὸ τὴν κοινότητα κι ἐμᾶς μᾶς ἄφησε μόνους. Θὰ μποροῦσε νὰ μείνει στὴν κοινότητα, κι ἂς μὴν πάει νὰ συμπροσευχηθεῖ στὸ κάτω κάτω, ἀφοῦ δὲν θέλετε νὰ συμπροσεύχεσθε. Νὰ δίνει τὸ παρὸν ὅμως καὶ νὰ ἀγωνίζεται μέσα ἀπὸ κεῖ, γιατὶ τότε θὰ ἀκουγότανε. Τώρα, ποιός τοὺς ἀκούει;). Κάνει προσωπικὰ τὸν ἀγώνα της κι ἐμᾶς μᾶς ἀφήνει μόνους μας. Κι ὑπάρχουν ζηλωτὲς ποὺ μᾶς λένε, μὴν κόψετε τὸ μνημοσυνο, καθεῖστε ἐκεῖ ποὺ εἶστε καὶ βοηθεῖστε μας κι ἐμᾶς... Κι ἐμεῖς θέλουμε νὰ τὸ κόψουμε τὸ Μνημόσυνο, ...ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο. Ὑπάρχει κι ἡ τακτική. Ἅμα κάνουμε μιὰ κίνηση λανθασμένη, μποροῦμε νὰ διαλύσουμε καὶ νὰ τινάξουμε τὸν ἀγώνα στὸν ἀέρα.
Ἀκροατής: Ὅπως ὁ π. Εὐθύμιος ὁ Τρικαμηνᾶς.
π. Σάββας: Ναί. Καὶ νὰ σοῦ ἀναφέρω συγκεκριμένα κάτι, τὸ ὁποῖο εἶναι προσωπικὸ φυσικά, ἀλλὰ εἶναι ἐνδεικτικὸ τῆς καταστάσεως. Μόλις ἔγραψα τὸ πρῶτο γράμμα καὶ τὸ δεύτερο, μὲ πῆρε τηλέφωνο ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς καὶ κάποιοι ἄνθρωποι ἀπὸ σάιτ ποὺ ἔχουν κόψει τὸ Μνημόσυνο καὶ βρίζουν κανονικά, καὶ μοῦ εἶπαν –τέλος πάντων, τὰ μπράβο κ.λπ.,– καὶ μοῦ λένε, κάντε τὸν ἀγώνα σας ἀπὸ κεῖ ποὺ εἴσαστε καὶ βοηθεῖστε μας κι ἐμᾶς. Καὶ τοῦ εἶπα κι ἐγὼ ὅτι σ’ αὐτὸν τὸν ἀγώνα δὲν πρέπει νὰ χωριζόμαστε· ἐγὼ δὲν κατηγόρησα κανένα ποὺ ἔχει κόψει τὸ Μνημόσυνο, ἴσα ἴσα ποὺ λέω, ἐπιβάλλεται νὰ τὸ κόψουμε κι ἐμεῖς, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ μιὰ τακτική. Δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχουνε, ἐδῶ τώρα γίνεται ἕνα σφάλμα.
 |
| κ. Γ. Ζερβός |
Ζερβὸς Γ.: Νὰ μὴ βγοῦμε, δηλαδή, ἐκτὸς Ἐκκλησίας.
π. Σάββας: Καλά, δὲν βγαίνουμε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὑπάρχει μία τακτική. Χωρίζονται οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι, αὐτοὶ ποὺ ἔχουν κόψει τὸ μνημόσυνο, ἀρχίζουν νὰ κατηγοροῦν ἐμᾶς ποὺ δὲν κόβουμε τὸ Μνημόσυνο. Κατηγορήσανε τώρα σὲ ἕνα σάιτ τὸν π. Εὐστράτιο, τὸν π. Σαράντη, τὸν παπα-Θόδωρο τὸν Ζήση, τὸν π. Γεώργιο τὸν Μεταληνό, ὅτι μιλᾶνε, μιλᾶνε καὶ δὲν λένε τίποτε. Ναί, μὰαὐτοὶ ποὺ μιλᾶνε, ὅμως, εἶναι ποδόφρενο γι’ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε νὰ κάνουνε τὴν Ἕνωση, κι ὄχι αὐτοὶ ποὺ ἔχουνε κόψει τὸ Μνημόσυνο. Μ’ ἔπιασε ἕνας ζηλωτής, τώρα ποὺ τούδωσα τὸ περιοδικό –ποὺ ἐμεῖς τοὺς ἀγαπᾶμε, τοὺς σεβόμαστε γιατὶ κι ὁ Γέροντας προέρχεται ἀπὸ τοὺς ζηλωτές– μὲ ἔπιασε καὶ μοῦ εἶπε, κάτσετε ἐκεῖ ποὺ εἶστε, γιατὶ σᾶς ἔχουμε ἀνάγκη. Ἅμα φύγετε ἀπὸ ἐκεῖ, τελειώσαμε... Δηλαδή, ἂν ἐμεῖς παραδώσουμε τὰ ἡνία τοῦ Μοναστηριοῦ καὶ φύγουμε τώρα, τί θὰ καταφέρουμε;
π. Σάββας πρὸς Ἀκροατή: Θὰ σᾶς κάνω μιὰ ἐρώτηση. Ἂν εἶχα κόψει τὸ Μνημόσυνο, μὲ εἴχανε διώξει ἀπὸ τὸ Μοναστήρι, δὲν ἤμουνα προϊστάμενος, δὲν ἤμουνα στὴν Γεροντία κι ἔγραφα αὐτὲς τὶς δύο ἐπιστολές, ποιός θὰ τοὺς ἔδινε σημασία; Θὰ κάναμε δουλειά; Ἂν κάναμε αὐτο τὸ περιοδικὸ κι εἴμαστε ζηλωτές, ποιός θὰ ἔδινε σημασία; Δὲν θὰ τὸ ἔπαιρνε κανένας. Θὰ ἔλεγαν· ζηλωτὲς εἶναι, φανατικοί... Ὄχι πὼς ἐμεῖς κατηγοροῦμε, τοὺς ἀγαπᾶμε, τοὺς στηρίζουμε καὶ δὲν θέλουμε νὰ ὑπάρχει διαίρεση. Γιατί αὐτὸ προσπαθοῦν νὰ κάνουν. Τοὺς ἀγωνιστὲς προσπαθοῦν νὰ τοὺς διαιροῦν. Ἐγὼ στὸν π. Εὐθύμο τοῦ εἶπα: π. Εὐθύμιε, εἶναι προσωπική σας ἐπιλογή, συμφωνῶ μὲ τὴν Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου, σὲ μερικὰ πράγματα δὲν μὲ βρίσκεται σύμφωνο, ἀλλὰ ἐγὼ εἶμαι μαζί σου. Δηλαδή, δὲν σὲ καταδικάζω. Κάνεις τὸν ἀγώνα σου. Ἂς κάνουμε· μὴν ἀρχίσουμε νὰ φαγωνόμαστε μεταξύ μας. Δὲν χρειάζεται νὰ φαγωνόμαστε μεταξύ μας.
Ἀκροατής: Μὲ ρωτήσανε ἐμένα πάρα πολλοὶ ὅταν ἔδινα τὸ περιοδικό, ἂν εἶναι ἀπὸ τοὺς ζηλωτές., Ἅμα ἦταν ἀπὸ τοὺς ζηλωτὲς δὲν τὸ παίρνανε.
π. Σάββας: Μακάρι νὰ μπορούσαμε νὰ τὸ κόψουμε τὸ μνημόσυνο καὶ σήμερα ὅλο τὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ἀκροατής: Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἵρεση...
π. Σάββας: Παναίρεση. Νὰ σοῦ πῶ. Ὑπάρχει μυστήριο; Κοιτάξτε νὰ δεῖτε. Κι ἐγὼ πολλὲς φορὲς ἔλεγα στὸν Γέροντα, κι αὐτὸς μοῦ ἔλεγε, ἐμεῖς θὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ. Δὲν ὑπάρχουν αὐτὴ τὴν στιγμὴ φωτισμένοι ἄνθρωποι, Ἐπίσκοποι, νὰ ἀναλάβουν καὶ νὰ κάνουν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Ἂν ἐγὼ κόψω τὸ Μνημόσυνο σὰν μονάδα, δὲν πετυχαίνω τίποτα. Πιὸ πολλὰ πετυχαίνω, ὅταν εἶμαι μέσα ἐκεῖ καὶ ἀγωνίζομαι μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ποὺ ἀγωνιζόμαστε..
Ἀκροατής: Ἐπὶ Πατριάρχου Βέκκου, θὰ μποροῦσαν νὰ τὸ ποῦν καὶ οἱ μοναχοὶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα...
π. Σάββας: Αὐτοὶ οἱ μοναχοὶ τόχαν κόψει ὅλοι. Δὲν ἦταν ἕνα μοναστήρι καὶ 15 μοναχοί. Ἦταν ὅλοι, οἱ Ἡγούμενοι, ἦταν σύσσωμο τὸ Ἅγιο Ὄρος, εἶχαν κατεβεῖ ὅλοι οἱ Ἐρημῖτες· δὲν ἤμουνα μόνος μου ἐγὼ μέσα ἀπὸ τὸ Μοναστήρι κι ὁ π. Εὐστράτιος, δύο τρία ἄτομα.
Ἀκροατής: Κάτι παρόμοιο...
Ζερβὸς Γ.: Νὰ πῶ κάτι, (σ.σ. ἀλλάζει τη συζήτηση;) ὑπάρχει λεηλασία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως αὐτὴ τὴ στιγμή, ἢ ἀπαγγέλλεται ἔτσι, τυπικά; Δηλαδή, οἱ κεφαλὲς τῆς Ἐκκλησίας, ἔτσι, προχωροῦν ἀκάθεκτα πρὸς τὴν ψευτο-ένωση. Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, τί ρόλο παίζει; Καὶ ποιούς ἐλέγχει;
π. Σάββας: Κοιτάτε νὰ δεῖτε, κατ’ αὐτοὺς δὲν παίζει κανένα ρόλο. Αὐτοὶ κάνουν διπλωματία. Ὅταν ἔρχονται στὸ Ἅγιον Ὄρος λένε τὰ Ὀρθόδοξα καὶ ὅταν πηγαίνουν ἐκεῖ λένε τὰ αἱρετικά...
Ἀκροατής: Μπορεῖ νὰ σκοπεύουνε κιόλας οἱ Οἰκουμενιστὲς νὰ κάνουνε κάποιες κινήσεις καὶ νὰ προκαλέσουνε μία ἀντίδραση αὐτῶν ποὺ ἀγωνίζονται στὸ νὰ παύσουν τὸ Μνημόσυνο, ὥστε νὰ τοὺς ἀποδυναμώσουν. Σύσσωμους. Ἂν ὅλοι, ὅσοι εἶναι ἀγωνιστὲς μέσ’ στὴν Ἐκκλησία παύσουνε καὶ ἀποτειχιστοῦνε...
Ἄλλος ἀκροατής: αὐτὸ τὸ θέλουνε...
Ἀκροατής: δὲν ἔχουνε πλέον καμία δύναμη καὶ μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο θὰ μείνουνε ὅσοι συμφωνοῦν μέσ’ στὴν Ἐκκλησία και θὰ προχωρήσουν πιὸ γρήγορα τὶς κινήσεις τους.
π. Σάββας: Σίγουρα.
Ἀκροατής: Ἕνα σημαντικὸ πρόβλημα σήμερα καὶ σ’ αὐτὸ ποὺ εἴπατε προηγουμένως, τοὺς δύο τρόπους ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦμε, ὁ πρῶτος ποὺ εἶναι ἡ πνευματικὴ πορεία τοῦ καθενός, παρόλο ποὺ εἶμαι κληρικός, τὸ πρόβλημα εἶναι γιὰ νὰ γίνει, γιὰ νὰ κάνει κάποιος πνευματικὴ πορεία, πρέπει νὰ ὑπάρχουν καὶ ποιμένες, καὶ σωστοὶ ποιμένες. Ἀλλὰ δυστυχῶς σήμερα δὲν ὑπάρχουν ποιμένες ποὺ νὰ βοηθᾶν τὸν κόσμο νὰ κάνουν πνευματική, νηπτικὴ πνευματικὴ ζωή. Ὑπάρχουν πολὺ λίγες ἐξαιρέσεις. Ἄρα εἶναι δύσκολο ὁ κόσμος σήμερα, πρῶτα νὰ ἀνορθώσει τὸ πνευματικό του ἐπίπεδο, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ κάνει καὶ τὸ ὁμολογιακό του χρέος. Ἐκεῖ πρέπει νὰ δοῦμε πῶς θὰ ἀντιμετωπισθεῖ, γιατὶ δυστυχῶς εἶναι τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα. ...... Πρέπει νὰ πιέσουμε τοὺς Ἐπισκόπους...
π. Σάββας: Κι ἕνας ἄλλος ἀδελφὸς εἶδε, βέβαια αὐτὰ δὲν κάνει νὰ τὰ δεχόμαστε, οὔτε ὄνειρα δεχόμαστε, ἔχουμε μάθει νὰ εἴμαστε πολὺ προσεκτικοὶ σ’ αὐτὰ καὶ νὰ μὴ δεχόμαστε, γιατὶ καὶ ἀληθινὸ νὰ εἶναι, εἶναι καλύτερο νὰ τὸ ἀπορρίπτουμε, ἔτσι, ἀλλὰ ἀπλῶς σᾶς τὸ λέω, γιατὶ ἐμένα μοῦ ἔδωσε μεγάλη χαρὰ προσωπικά. Ἕνας ἀδελφὸς εἶδε τὸν προφήτη Ἠλία νὰ κάνει ἀπογραφὴ αὐτοὺς ποὺ ὑπόγραφαν!!! (σ.σ. ἐννοεῖ τὴν νέα ὁμολογία Πίστεως τῆς Σύναξης τῆς Γατζέας). Δὲν ἤθελα νὰ τὸ πῶ, δὲν τοῦ ἔδεινα σημασία, ἀλλὰ μὲ χαροποίησε πάρα πολύ, γι’ αὐτὸ τὸ εἶπα.
Ἀκροάτρια: Γιὰ τὸ Μνημόσυνο τοῦ πατριάρχη. Μοῦ εἶπε κάποιος ποὺ πηγαίνει στὴν Μονὴ Κωνσταμονίτου, ὅτι εἶχε τὸν προβληματισμὸ αὐτὸ ὁ Ἡγούμενος καὶ ὅτι ὁ πνευματικός του ὁ Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας τοῦ εἶπε νὰ μὴν τὸ κάνει, γιατὶ μετὰ θὰ ἀκολουθήσουν κι ἄλλοι καὶ δὲν θὰ ἦταν καλὸ σ’ αὐτὴ τὴ φάση.
π. Εὐστράτιος (Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας): Νὰ τὸ πῶ ἐγώ; Δυστυχῶς ὅλα τὰ Μοναστήρια εἶναι ἀδελφά, ...ὑποτακτικοὶ τοῦ π. Ἐφραὶμ στὴν Ἀριζόνα. Ἐπειδὴ ὁ Πατριάρχης ἀπείλησε τὸν π. Ἐφραὶμ ὅτι θὰ τὸν διώξει καὶ θὰ γίνει ζημιὰ στὸ ἔργο του ἐκεῖ, πιέζει τοὺς Ἡγουμένους στὰ Μοναστήρια (Ξηροποτάμου, Φιλοθέου, Καρακάλλου, Κωνσταμονίτου) νὰ μὴν μιλᾶνε, νὰ εἶναι πιὸ ἤπιοι, γιατὶ θὰ τὴν πληρώσει αὐτός. Αὐτὸς εἶναι ὁ διωγμὸς κι αὐτὴ εἶναι ἡ τρομοκρατία. Δυστυχῶς. Καὶ δὲν μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ μιλήσουν, γιὰ νὰ μὴ γίνει ζημιὰ στὸν Γέροντά τους.
Ἀκροάτρια: Τώρα πρόσφατα, ἔτυχε νὰ εὑρεθῶ σὲ Ἐκκλησία κοντινή, ἀνήμερα τὰ Χριστούγεννα, συμπροσευχομένου στὸ Ἱερὸ Οἰκουμενιστῆ μεγάλου, καὶ εἶχα τὸν προβληματισμὸ γιὰ τὴ Θ. Κοινωνία..
π. Σάββας: Εἶναι καλὸ νὰ μὴν πηγαίνουμε ἐκεῖ ποὺ εἶναι Οἰκουμενιστές. Δηλαδὴ δὲν εἶναι ὅτι δὲν τελεῖται τὸ Μυστήριο, δὲν εἶναι ὅτι δὲν σεβόμαστε τὸ Μυστήριο, ἀλλ’ ἐπειδὴ σεβόμαστε τὸ Μυστήριο, φεύγουμε... Δὲν μποροῦμε νὰ εἴμαστε δίγλωσσοι. Ὅταν βλέπουμε, κι αὐτὸ λένε κι οἱ πατέρες, θὰ κάνουμε τὴν διαμαρτυρία μας. Εἰς ἔνδειξη διαμαρτυρίας φεύγουμε.
Πηγή: Πατερική Παράδοση και Οικουμενισμός
ΔΥΟ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΤΗΣ "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ"
και του Θεολογου κ. Κατσουρα ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ
Τι περιμένατε δηλαδή να ακούσετε ότι είναι καλό η Αποτείχιση και πρόκειται να την ακολουθήσουν; Βέβαια έστω και θεωρητικά ειπώθηκε, ότι η Αποτείχιση δεν σημαίνει εκτός Εκκλησίας, ίσως γιατί θέλουν να αφήσουν μία τελευταία πόρτα διαφυγής και εξόδου ανοικτή για πιθανή μελλοντική χρήση. Βέβαια εάν όντως σκέπτονται με παρόμοιο τρόπο, καθώς αναφέρονται και άλλα λογικά επιχειρήματα τακτικισμού, βάζοντας σε καθαρά κοσμικής λογικής πλαίσια την ύψιστη Αρετή της Ομολογίας, τότε όσο έχουν έτσι τα πράγματα μην περιμένετε απολύτως τίποτε επί της ουσίας, παρά μόνο λόγια, λογικοφανή επιχειρήματα και τίποτε πλέον αυτών. Η Ομολογία της Πίστεως ουδέποτε στηρίχθηκε σε επιχειματολογίες και δήθεν τακτικισμούς παρατεινόμενους για δεκαετίες και μεταποιούμενους σε νέες μορφές, καθώς αποτύγχαναν οι προηγούμενοι τακτικισμοί, αλλά στην Πίστη και την εν Θεώ πραγματική εσωτερική πληροφορία, που αποδείκνυε την γνησιότητά της με τους ακολουθούντες διωγμούς των ευσεβών από τους ασεβείς.
Αυτά διδάσκει η Εκκλησιαστική Ιστορία και οι Βίοι των Αγίων και των Πατέρων.
Η αληθινή Ομολογία όμως ως δώρο Θεού δεν δίνεται σε όλους, αλλά στους αληθινά καλοπροαίρετους. Καλή Χρονιά, η Ορθοδοξία ενίκησε και πάλι θα νικήσει το σκότος των Αιρέσεων
Θα ήθελα να δώσω μία σύντομη απάντηση με παραδείγματα από την εκκλησιαστική ιστορία με την ελπίδα να τα διαβάσει ο π. Σάββας ο οποίος μου φάνηκε στο βίντεο καλοπροαίρετος μεν , κάπου όμως έχει πλεχτεί στα πλοκάμια των δυνητικών῾ερμηνειών...Eνθυμούμενοι την θεμελιώδη αρχή ότι οι κοινωνούντες από το ίδιο Ποτήριο γίνονται ένα μεταξύ τους και βεβαίως με τον Χριστό , τότε και οι κοινωνούντες από το αυτό Ποτήριο με τον αιρετικό πατριάρχη το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι σίγουρα δεν βρίσκονται στην ίδια πλευρά της μάχης με εμάς τους αποτειχισθένετες.
Τα περί τακτικής αφήνω να τα κρίνει ο καθένας διαβάζοντας 2-3 παραδείγματα παρακάτω:
α) Ο Άγιος Υπάτιος, Ηγούμενος της Μονής των Ρουφιανών στην Χαλκηδόνα, διέγραψε αμέσως το όνομα του αιρετικού Πατριάρχου Νεστορίου προ Συνοδικής διαγνώσεως από τα Δίπτυχα της Εκκλησίας, γιά να μην μνημονεύεται. Όταν ο Επίσκοπος Ευλάλιος τον παρατήρησε γιά την πράξη του αυτήν, ο ζηλωτής Όσιος απάντησε, ότι δεν θεωρεί πλέον τον Νεστόριο ως Επίσκοπο: «Εγώ, από τότε που έμαθα , ότι ομιλεί κακόδοξα διά τον Κύριόν μου, παύω την επικοινωνία μαζί του και ούτε αναφέρω το όνομά του· δεν είναι πια επίσκοπος». Και όταν πάλι ο Επίσκοπος Ευλάλιος τον απείλησε, ο Άγιος Υπάτιος του απάντησε με σταθερότητα και διάθεση μαρτυρίου: «ό,τι θέλεις κάμε· διότι εγώ απεφάσισα τα πάντα να πάθω, και με την απόφασιν αυτήν το έκαμα αυτό»(Acta Sanctorum B σελ.257). "Απο τότε που έμαθα" λέει ο Άγιος Υπάτιος. Ούτε περίμενε , ούτε εφηύρε δικαιολογίες για να μην κακοπάθει.
β) Απο τα πρακτικά των Οικ. Συνόδων τόμος Α’ σελ.537 μεταφέρω τα εξής: «Επίσκοπος Δωρόθεος τα αυτά φρονών αυτώ (Νεστορίω)...καθεζόμενου επί του θρόνου της Κων/πόλεως , τετόλμηκεν ειπείν ει τίς Θεοτόκον είναι λέγει την Μαρίαν, ούτος ανάθεμα έστω. Και γέγονε μεν κραυγή μεγάλη παρά παντός του λαού ,και εκδρομή (δηλ. έδραμον έξω,εξήλθαν του ναού) ΟΥ ΓΑΡ ΗΘΕΛΟΝ ΕΤΙ ΚΟΙΝΩΝΕΙΝ ΑΥΤΟΙΣ...».
Με το που τόλμησε δηλαδή να κηρύξει τη βλασφημία του ο επίσκοπος εκείνος οπαδός του Νεστορίου , ο λαός αντέδρασε ακαριαία. ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΔΩ: Ο Νεστοριανισμός δεν είχε καταδικαστεί ακόμη, αλλά η στάση του λαού ήταν σύμφωνη με το πνεύμα του 15ου κανόνα της αβ συνόδου ο οποίος ήρθε αρκετά αργότερα για να δικαιώσει αυτούς ή μάλλον για να διαπιστώσει την στάση των Ορθοδόξων.
γ) Ο Άγιος Κύριλλος ο κατοπινός πρόεδρος της Γ' Οικουμενικής Συνόδου καί μέγας Πατριάρχης προσπάθησε να τονώσει το φρόνημα των προαναφερθέντων πιστών που έκοψαν κοινωνία προς τον πατριάρχη τους Νεστόριο. Γράφει λοιπόν προς τους εν Κωνσταντινουπόλει:
"Ταύτην εν εαυτοίς αναζωπυρούντες αεί την πίστιν, ασπίλους καί άμωμους εαυτούς τηρήσατε ΜΗΤΕ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΤΩ ΜΝΗΜΟΝΕΥΘΕΝΤΙ (Νεστορίω) μήτε μην ως διδασκάλω προσέχοντες, ει μένει λύκος αντί ποιμένας... Τοις δε γε των κληρικών, είτε λαϊκών, δια την ορθήν πίστιν κεχωρισμένοις ή καθαιρεθείσι παρ' αυτού, κοινωνούμεν ημείς, ου την εκείνου κυρούντες άδικον ψήφον, επαινούντες δε μάλλον τους πεπονθότας, κακείνο λέγοντες αυτοίς: "ει ονειδίζεσθε εν Κυρίω μακάριοι ότι της δυνάμεως καί το του Θεού Πνεύμα εις υμάς αναπέπαυται."
Ό Άγιος Κύριλλος προτρέπει ρητά καί ξεκάθαρα τους εν Κωνσταντινουπόλει 'Ορθοδόξους να μην κοινωνούν τον Νεστόριο καί τους κοινωνούντας πρός αυτόν, γράφοντας τους πριν συγκληθεί η Γ' Οικουμενική Σύνοδος. Καί γιατί τους προτρέπει να χωρισθούν της κοινωνίας εκείνου;
Για να μην μολυνθούν από την κοινωνία μέ αυτόν, για να μείνουν άσπιλοι καί άμωμοι χωριζόμενοι από αυτόν, (Mansi IV, 1096). Και επιπλέον τους διαβεβαιώνει ότι αν και ονειδίζονται και καθαιρούνται, το Πνεύμα του Θεού αναπαύεται σε αυτούς.
Εύχομαι οι τάξεις των αποτειχισθέντων να πληθύνουν σταδιακά διότι σίγουρα όσο πιο πολλοί γινόμαστε τόσο πιο πολλοί ενισχύονται και τολμούν το βήμα αυτό που τελικά θα φέρει την πτώση των αιρετικών επισκόπων.Αμήν
Γιάννης Κ.
1 Ιανουαρίου 2015 - 4:28 μ.μ.
Πολλά πρόσωπα ἐκ τῶν λεγομένων ἀντι-οἰκουμενιστῶν εἶναι λίαν σεβαστά καί ἀγαπητά καί κάποια γνώριμοι καί φίλοι μας.
Δέν ἀμφισβητῶ τήν καλή τους προαίρεση καί τήν ἀγωνία των.
Ἀμφισβητῶ, ὅμως, βάσει τῆς ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί πρακτικῆς τῶν Ἁγίων, τήν ὀρθότητα καί τήν ἀποτελεσματικότητα τῶν ἐπιλογῶν τους.
Στά τῆς Πίστεως δέν χωρεῖ ὄχι μόνον συγκατάβασις, ἀλλά οὔτε καί σκοπιμότης!
Θεωρῶ ὅτι ἐκ τῶν πραγμάτων καί ἐκ τοῦς ἀποτελέσματος ὁ ἀγώνας τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν, ἔτσι ὅπως διεξάγεται, εἶναι λίαν ἐπικίνδυνος, πατερικῶς ἀμάρτυρος καί ἀδιέξοδος.
Πιστεύω καί μετά λύπης διαπιστώνω ὅτι, μέ δεδομένον ὅτι δέν ὑπάρχει στόν κόσμο ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς καί τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὅλη στάση τῶν μή ἀποτειχιζομένων ἀντι-οἰκουμενιστῶν εἶναι μάταιη ὅσον ἀφορᾶ τήν ὑπόθεση τῆς προδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν ἐξάπλωση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἡ πραγματικότητα εἶναι ὁ ἀδυσώπητος καί ἀδιάψευστος μάρτυρας τούτου.
Ἐκτιμῶ ὅτι ἔτσι ὅπως διεξάγεται ὁ ἀγώνας τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν - χωρίς κλιμάκωση καί "χρονοδιάγραμμα" κόκκινων γραμμῶν καί ὀρθοδόξων ἀπαιτήσεων πρός τήν πλευρά τῶν Ποιμένων καί δή τοῦ ἀρχιαποστάτου πατριάρχου Βαρθολομαίου - ἀποτελεῖ ὄχι ποδόφρενο καί τροχοπέδη στήν πορεία τῶν χαμαιλεόντων Οἰκουμενιστῶν, ἀλλά ΑΝΑΧΩΜΑ παγιδεύσεως τῶν ἀγωνιώντων γιά τήν σωτηρία των ὀρθοδόξων στήν συμπόρευση καί κοινωνία μέ τήν παναίρεση καί τούς ἰδίους τῆς ἀρχηγέτες της!
Ἡ εὐθύνη τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν γίνεται πλέον ἐγκληματική!
Δέν δικαιοῦνται νά ἐγκλωβίζουν τόν ὀρθόδοξο λαό καί νά παίρνουν τήν τεράστια πνευματική εὐθύνη γιά τήν ψυχή καί τήν σωτηρία των ἐπάνω τους!
Οἱ ἐξ ὀρθοδόξων οἰκουμενιστές, γιά νά δανεισθῶ μία χρήσιμη διατύπωση, ὁδηγοῦν πρός τήν πνευματική σφαγή τῆς ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λαό πού κρατοῦν μέ τήν διστακτικότητά τους καί τήν ἀτολμία τους ἐγκλωβισμένο στήν κοινωνία μαζί τους οἱ ἀντι-οἰκουμενιστές!
Αὐτούς ἀκριβῶς ἐνδιαφέρονται νά ἐξανδραποδίσουν.
Περί τῶν ἄλλων τῶν ἀδιαφόρων καί πλήρως ἐκκοσμικευμένων δέν τούς μέλει καθόλου.
Αὐτοί δέν κρίνουν τίποτε!
Εἶναι ἀκατανόητο μέχρις σημείου παρεξηγήσεως τό γεγονός τῆς ἀναντίστοιχης πρός τό διακύβευμα τῆς Προσδοσίας πού συντελεῖται νωχελικῆς δράσεως τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν.
Νά πιστεύσουμε ὅτι δέν εἶναι ἕτοιμοι νά θυσιάσουν θέσεις καί ἀνέσεις;
Μά, τότε, ὁ ἀγώνας των εἶναι "καμμένος ἀπό χέρι" καί ἄχαρος!
Καί γιά νά μή περιορισθῶ σέ ἐπισημάνσεις ἐπικριτικές, τολμῶ κάποιες πρῶτες ταπεινές προτάσεις:
α) Νά ἀποκηρύξουν ὅλοι οἰ ἀντι-οἰκουμενιστές ἐνυπογράφως καί νά καταδικάσουν δημοσίως τήν δόλια ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας τοῦ 1965 τῶν Ἀθηναγόρου καί Πάπα Παύλου ἐξοστρακίζοντάς την ἀπό τή μνήμη τῆς Ὀρθοδοξίας καί στιγματίζοντάς την ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν σημερινῶν ὑπηρετῶν καί ἡγετῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,
β) Νά δηλώσουν ὅτι προτείνουν καί ὀρθοδόξως ἀπαιτοῦν τήν καταδίκη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπό τήν προσδιορισθεῖσα γιά τό 2016 Πανορθόδοξο Σύνοδο προκειμένου νά ἀναγνωρισθεῖ ὡς ὄντως Πανορθόδοξος Σύνοδος - προτάσσουσα τά θέματα Πίστεως παντός ἄλλου - συνέχεια ἀντιστοίχων τοῦ παρελθόντος τῆς Ὀρθοδοξίας,
καί γ) Νά αἰτηθοῦν μαζικῶς δημοσίως καί ἐνυπογράφως τήν Συνοδική διακήρυξη ἐκ μέρους τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου τῶν ἐπί Μ. Φωτίου καί Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ Συνόδων ὡς Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖες κατεδίκασαν τήν πεμπτουρία τῆς Παπικῆς Αἱρέσεως.
Καί ἐπειδή ἐπ' αὐτοῦ δέν προβλέπεται εὐθεῖα τοποθέτηση νά ἀπαιτηθεῖ πρός ἀρση συγχύσεως καί σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν ἡ Συνοδική διακήρυξις ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ τήν μοναδική ὀντολογική ἔκφραση τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὁ δέ Παπισμός συνιστᾶ αἵρεση ἄνευ μυστηρίων.
Ἰδού ἡ Ρόδος, ἰδού καί τό πήδημα.
Διαφορετικά ἀἐρα δέρομε καί μᾶλλον ἀέρα φρέσκο φυσᾶμε στά πανιά τοῦ ὑπερσύγχρονου πλεούμενου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!
No comments:
Post a Comment